George W. Bush, de zelfverklaarde “leider van de vrije wereld”, bracht een bezoek aan Oostenrijk dat momenteel EU-voorzitter is. Hij nam er deel aan een top tussen de EU en de VS. Bush werd verwelkomd door de sociaal-democratische Oostenrijkse president Heinz Fischer en de Oostenrijkse regering, een coalitie van conservatieven en extreem-rechts. Intussen waren er op 21 juni ook 20.000 tegenbetogers.
De 20.000 betogers maakten duidelijk dat de “grootste terrorist” zowat nergens ter wereld welkom is. De eigenlijke reden voor het bezoek was overigens niet zozeer de top in Wenen, maar eerder de 50ste verjaardag van de Hongaarse Opstand. Dat werd door Bush aangegrepen om wat anti-communistische propaganda te maken.
Eén van de belangrijkste thema’s die werd bediscussieerd op de top, was Guantanamo. Bush stelde dat hij dat gevangenenkamp wil sluiten… Andere thema’s waren de “oorlog tegen het terrorisme”, mensenrechten, het conflict in het Midden-Oosten, Iran (in Wenen bevinden zich de centrale kantoren van het Internationaal Atoomagentschap van de VN), Rusland, Witrusland, Oekraïne en Irak, naast discussies over economische thema’s zoals de intellectuele eigendom en piraterij.
Het was duidelijk dat Bush niet welkom was voor de betogers. Toen hij om 19u het land verliet met zijn Air Force One, was de betoging nog steeds bezig.
Er werd 1 miljoen euro uitgegeven aan veiligheid tijdens het bezoek van Bush. Dat is vier keer meer dan wat een Weens district in 2005 uitgaf voor gepensioneerdenclubs, zes keer meer dan wat uitgegeven wordt aan culturele jongerenactiviteiten, acht keer meer dan het budget voor publieke zwembaden in een district van de hoofdstad.
De totale kost van het Oostenrijks EU-voorzitterschap loopt op tot 100 miljoen euro, evenveel als het inschrijvingsgeld van de zowat 300.000 studenten. De kost voor de oorlog in Irak bedraagt naar schatting minstens 3 triljoen dollar. Er wordt geschat dat een dergelijk bedrag zou volstaan om de volledige wereldbevolking 12 jaar lang degelijk voedsel te geven.
’s Ochtends betoogden zo’n 2.000 scholieren in een jongerenbetoging tegen het bezoek van Bush. Internationaal Verzet in Oostenrijk en de Socialistische Linkse Partij waren bij de organisatoren. Solidariteitsberichten uit de VS en Groot-Brittannië werden voorgelezen op de betoging. We hadden scholieren uit een tiental scholen in Wenen. Onze delegatie was niet alleen luidruchtig en kleurrijk, we onderscheidden ons ook door onze politieke slogans. Onze leden droegen veelal T-shirts in verschillende kleuren met de slogan “Neen aan Bush en co”. In onze pamfletten legden we uit dat we niet enkel de regering Bush en het VS-imperialisme bestrijden, maar ook de Oostenrijkse regering met haar beleid tegen migranten, vrouwen en arbeiders. Wij komen op tegen het kapitalisme in het algemeen.
In onze delegatie scandeerden we slogans tegen de oorlog, maar ook voor een socialistisch alternatief. We hadden een goede groep op beide betogingen en verdeelden ook veel pamfletten, verkochten onze krant, T-shirts, fluitjes, badges,… We kregen heel wat goede reacties, maar met 80% van de bevolking die negatief stond tegenover het bezoek van Bush was dat niet zo verwonderlijk.
Jammer genoeg hebben de vakbonden niet aan de acties deelgenomen. De vakbonden kennen momenteel een crisis. Moesten de acties gepaard gaan met stakingen, zou dit veel harder aangekomen zijn bij het establishment. De sociaal-democratische partij was niet aanwezig, enkel haar jongerenafdeling protesteerde. Van de grote partijen was enkel de Groene partij betrokken bij de mobilisatie.
We hadden ook wel wat kritiek op een aantal toespraken en slogans van mede-organisatoren. Die richtten zich eenzijdig tegen de VS in het algemeen, terwijl er ook in de VS zelf een belangrijke anti-oorlogsbeweging is. De oorlog van Bush richt zich ook tegen de arbeiders, migranten en jongeren in de VS. En dat zijn niet onze vijanden, integendeel. Een Amerikaans koppel dat de betogers zag voorbijgaan, gaf kritiek op de slogan “Bush go home”. Ze zeiden: “We willen juist niet dat hij nog terugkomt bij ons!”.
Het was beter geweest indien bij de acties ook nadruk was gelegd op het asociaal beleid van de Oostenrijkse regering, omwille van de besparingen, het racisme of de deelname aan de oorlog in Irak.
De betogingen waren wel succesvol. 20.000 betogers is een erg goede opkomst in Oostenrijk. Wij maakten alvast van de gelegenheid gebruik om te pleiten voor een socialistisch alternatief onder bredere lagen van de aanwezige jongeren en arbeiders. We zullen deze campagne verderzetten en onze organisatie verder uitbouwen in de scholen, in de wijken en op de werkvloer.
