Op vrijdag 13 maart zullen tienduizenden personeelsleden van de openbare diensten in Noord-Ierland het werk neerleggen. Scholen en ziekenhuizen zullen dicht gaan, net zoals andere openbare diensten. De directie van Translink, verantwoordelijk voor het openbaar vervoer, heeft alle geplande bussen en treinen op vrijdag afgeschaft nadat het personeel voor deelname aan de staking stemde.
De 24-urenstaking is gericht tegen het politieke akkoord dat de naam Stormont House Agreement kreeg (naar Stormont, de zetel van het lokale Noord-Ierse parlement). Het akkoord betekent het verlies van tot 20.000 jobs in de publieke sector en andere drastische besparingen.
De lokale regering wordt gevormd door Sinn Fein samen met de Democratic Unionist Party (DUP). Onder druk van de aangekondigde acties moest Sinn Fein aankondigen dat het dit akkoord niet langer in de huidige vorm naar het parlement wil brengen. De aangekondigde acties zetten druk op alle gevestigde partijen.
Hieronder een vertaling van het pamflet van de Socialist Party om de stakingsdag te ondersteunen. Het pamflet is gemaakt voor de bocht van Sinn Fein. In het pamflet wordt de staking gesteund en wordt opgeroepen tot verdere acties tegen het besparingsplan.
De politici in het Noord-Ierse parlement zijn verenigd rond een besparingsplan dat duizenden jobs in de publieke sector zal vernietigen en publieke eigendommen zal verkopen. Na jaren van besparingen die druk zetten op de gezondheidszorg en andere diensten en tegelijk de economie naar beneden duwden, komen de partijen in de lokale regering niet verder dan een voorstel van nog eens vier jaar besparingen. De Noord-Ierse politici zeggen dat ze ‘geen andere keuze’ hebben en dat de regering in Londen het eigenlijk voor het zeggen heeft.
Het waren nochtans de lokale Noord-Ierse en niet de Britse partijen die hard opkwamen voor een verlaging van de belastingen voor bedrijven. Het zorgt er wel voor dat nog eens minstens 300 miljoen pond moet bespaard worden voor de winsten van de grote bedrijven. Op 13 maart is er nood aan een sterke staking waarmee we een duidelijke boodschap brengen. Het protest komende vrijdag moet de kracht tonen van de werkenden, jongeren en lokale gemeenschappen die door de neoliberale besparingsagenda geraakt worden.
Een enkele actiedag zal niet volstaan. Het moet het begin zijn van een campagne met een opbouwend actieplan. De vakbonden moeten meteen een tweede stakingsdag aankondigen in de aanloop naar de verkiezingen om aan te tonen dat we het echt menen met ons verzet.
We moeten lessen trekken uit de strijd tegen de aanvallen op de pensioenen in 2011. De staking van de publieke sector op 30 november 2011 bracht miljoenen werkenden op straat in Groot-Brittannië en Noord-Ierland. De kracht van de georganiseerde arbeidersklasse bracht de Noord-Ierse samenleving tot stilstand. Jammer genoeg werd deze beweging toen verraden door een deel van de vakbondsleiding die een slecht akkoord sloot met de regering. We moeten druk zetten op de vakbondsleiders om te vermijden dat dit opnieuw gebeurt. Verenigde en vastberaden acties kunnen tot overwinningen leiden!
Sommige politici doen alsof ze tegen een aantal besparingen zijn, maar alle partijen in het Noord-Ierse parlement stappen mee in de leugen dat er ‘geen alternatief’ en dat er nu eenmaal niet genoeg middelen zijn. Dat is een cynische grap als je weet dat de rijkdom van de Britse miljardairs sinds 2008 verviervoudigd is en dat de grote bedrijven elk jaar voor 120 miljard pond aan belastingen ontlopen. Alle gevestigde partijen leggen actief besparingen op. De vakbonden mogen geen enkele politieke steun geven aan besparingspartijen.
Het besparingsplan maakt ook duidelijk dat de sectaire besparingspartijen niet in staat zijn om een antwoord te bieden op wat ons verdeelt. Ze zijn het enkel eens over de besparingen, maar over al de rest ruziën ze verder. Dit is geen verrassing. Deze partijen hebben er belang bij dat de sectaire verdeeldheid standhoudt. In plaats van op hen te rekenen, moeten we bouwen aan een beweging die protestantse en katholieke arbeiders verenigt in een strijd voor hun gezamenlijke belangen en tegen sectarisme.
De verkiezing van Syriza in Griekenland en de reacties daarop doorheen Europa tonen de groeiende wil om met de besparingsagenda te breken en een ander soort samenleving op te bouwen. De werkenden in Noord-Ierland raken steeds meer gedesillusioneerd in de uitzichtloze rechtse sectaire politiek van alle gevestigde partijen. De vakbonden moeten actief steun geven aan de opbouw van een nieuwe anti-sectaire partij die opkomt voor de belangen van de werkende bevolking en al wie opkomt tegen onderdrukking.
