Een week nadat het jongerenbanenplan CPE omgezet werd in een wet, heeft de massale tegenstand van arbeiders en jongeren president Chirac ertoe gedwongen om de CPE in te trekken. Het perspectief van een grote politieke crisis en de mogelijkheid van een algemene staking zorgden ervoor dat Chirac de aftocht moest blazen.
Robert Bechert
Zowel in Frankrijk als op internationaal vlak wordt het intrekken van het jongerenbanenplan terecht gezien als een belangrijke stap achteruit voor het aanhoudende neoliberale offensief op de levensstandaard van de arbeiders. Maar Chirac heeft slechts gedeeltelijke toegevingen gedaan. De CPE hield in dat arbeiders onder de 26 jaar kunnen worden ontslagen zonder enige reden of waarschuwing en dit gedurende de eerste 2 jaar van tewerkstelling. De CNE, een wet die vorig jaar al werd goedgekeurd, voorziet in dezelfde voorwaarden voor alle arbeiders die in een bedrijf van minder dan 20 werknemers werken. Deze wet is nog steeds van kracht.
De vakbondsleiding verklaarde dat het intrekken van de CPE een belangrijke overwinning is, maar er wordt geen gebruik gemaakt van deze situatie om andere eisen naar voor te brengen. De Franse regering is verward en verdeeld over haar opstelling. Het is dan ook een ideaal moment om offensief in te gaan tegen zowel de CNE als andere neoliberale maatregelen. De strijd voor degelijke en goedbetaalde jobs voor jongeren en werklozen moet nu worden opgedreven.
De vakbondsleiding wil de beweging echter stoppen en wil uiteindelijk de brede steun voor de acties tegen de CPE herleiden naar een steun voor de oppositie bij de verkiezingen van volgend jaar. Een kans voor een bredere beweging tegen Chirac en het kapitalisme wordt hierdoor niet benut.
Nieuwe generatie proeft haar eerste overwinning
Het valt echter te betwijfelen of het mogelijk zal zijn om verdere strijdbewegingen in de komende maanden tegen te houden. De enorm grote steun voor de acties tegen de CPE was een weerspiegeling van de diepe woede in Frankrijk en van verzet tegen de aanvallen van de heersende klasse. Het is dan ook niet verwonderlijk dat slechts 33% van de Fransen meent dat de vrije markt het beste economische systeem is.
De combinatie van de overwinning in de strijd tegen de CPE en de bittere ervaring van de vorige regering van ‘socialisten’ en ‘communisten’, kan ertoe leiden dat er de komende maanden nieuwe strijdbewegingen ontwikkelen. Heel wat arbeiders en jongeren zullen niet wachten tot de verkiezingen van 2007.
Sinds eind januari is een nieuwe jonge generatie in Frankrijk opgestaan in een strijdbeweging. Deze generatie heeft haar eerste overwinning behaald. Velen beginnen reeds het volledige systeem in vraag te stellen en als ze socialistische conclusies trekken, kan dit ertoe leiden dat er een beweging komt die komaf maakt met het kapitalisme.
