Frankrijk
Op 18 maart werd in heel Frankrijk betoogd tegen de asociale regeringsmaatregelen voor jonge arbeiders (de CPE of het contract voor jonge arbeiders). Volgens de media waren er betogingen in meer dan 150 steden. Volgens de vakbond CGT waren er wellicht zo’n 1,5 miljoen betogers in heel Frankrijk. We brengen verslag uit vanuit Parijs.
Vincent Devaux
Het was enige tijd geleden dat er dergelijke grote betogingen plaatsvonden in Frankrijk en ondanks het feit dat er reeds enkele weken wordt betoogd, zou dit wel eens slechts een begin van een bredere beweging kunnen zijn. Die beweging is gericht tegen de arrogante sociale afbraak door de regering van De Villepin en president Chirac.
Enkel in Parijs al waren er meer dan 350.000 betogers. Terwijl betogers op het einde van de namiddag al aankwamen op de Place de la Nation, waren er anderen die nog moesten vertrekken op de Place Denfert-Rochereau, het vertrekpunt dat 6 kilometer verder ligt. De mobilisatie was enorm groot en omvatte betogers van alle leeftijden. De betogers beseffen dat de aanval op vaste jobs algemeen is.
Heel wat betogers maakten een vergelijking met mei ’68. Het is duidelijk dat dit deels komt door de recente bezetting van de Sorbonne, dat is het symbool geworden voor het verzet tegen de arrogantie van de regering. Tegelijk is het belangrijk dat de studenten- en scholierenbeweging er in slaagt om bredere lagen van de bevolking op straat te krijgen. De maatregelen op dit ogenblik zijn vooral gericht tegen jongeren, maar het is duidelijk dat dit ook voor andere lagen gevolgen zal hebben. Na de jongerencontracten, kunnen er bijvoorbeeld ook speciale contracten komen voor oudere werknemers.
De nationale studentencoördinatie liep vooraan in de betoging. Ondanks de pogingen tot recuperatie door de leiding van de studentenvakbond UNEF, de grootste studentenvakbond van Frankrijk, moest de UNEF na de nationale studentencoördinatie stappen. Behalve studenten en scholieren waren er ook opvallende delegaties van de vakbonden (vooral CGT, maar ook CFDT, FO,…). Er was ook een delegatie van een oudervereniging, delegaties van mensen-zonder-papieren, de kunstenaars die afgelopen zomer in actie kwamen,… Heel wat niet-georganiseerde jongeren en arbeiders namen deel aan de betoging.
Onder de slogans hoorden we onder meer: “De Sorbonne heeft gewonnen, we zullen de Sorbonne behouden”. Andere slogans richtten zich meer tegen de regering en het patronaat: “Tegen wie aan de arbeidscondities van jongeren wil raken, antwoorden we: verzet!”, “Villepin, je hebt afgedaan, de jongeren staan op straat”, “Villepin, ontslag”. Een aantal delegaties brachten het ordewoord van de algemene staking naar voor, maar het centrale punt dat naar voor kwam uit de betoging was de terugtrekking van de CPE.
Onze Franse zusterorganisatie Gauche Révolutionnaire kwam tussen met haar kranten en pamfletten. GR werd bijgestaan door een groep kameraden vanuit België. We zagen een grote interesse in onze pamfletten, wat een uitdrukking is van een proces van politisering die verder gaat dan een gewone radicalisering. Het drukt ook de zoektocht naar een alternatief uit, nu de officiële linkerzijde dermate gediscrediteerd is.
Dominique de Villepin staat onder een enorme druk. Het is duidelijk dat hij niet kan vasthouden aan zijn onflexibele houding. Zijn populariteit is sterk aan het dalen. Op dit ogenblik heeft slechts 37% een positieve houding tegenover De Villepin, een daling met 16% sinds twee maanden geleden. Volgens een peiling wil 68% van de Fransen de intrekking van de maatregelen rond de CPE. Dat staat in tegenstelling met de hypocriete retoriek van de regering die stelt zich te baseren op de “stilzwijgende meerderheid” die positief zou staan tegenover de CPE.
De vakbonden komen maandag bijeen om te discussiëren over een stakingsoproep rond de CPE. De komende week zal belangrijk zijn voor de acties van scholieren en studenten. Er is een algemene mobilisatie op donderdag. De mobilisatie moet worden verbreed en een stakingsoproep in de bedrijven moet worden gebruikt om het patronaat het mes op de keel te zetten, zodat haar vrienden in de regering tot toegevingen verplicht zijn.
