Net zoals in tal van andere steden, werd ook in Rome op zaterdag 18 maart door duizenden betoogd tegen de imperialistische bezetting van Irak. Het aantal betogers is moeilijk in te schatten aangezien ook de meeste Italiaanse media het afgelopen weekend in staking was.
Cédric Gérôme
Enkel het belangrijkste dagblad dat door Berlusconi wordt gecontroleerd, "Il Tempo", durfde het aan om een schatting te maken. Deze krant had het echter over minder dan 10.000 betogers, wat een lachwekkende onderschatting is om de impact van de betoging te minimaliseren en tegelijk voorbij te gaan aan de sterke anti-oorlogsgevoelens onder bredere lagen van de bevolking in Italië.
Behalve de oorlog in Irak en de effectieve deelname eraan door de regering-Berlusconi, zorgt het geheel van het neoliberaal beleid van deze regering tot heel wat verzet en ongenoegen. Onder de vele syndicale delegaties op de anti-oorlogsbetoging was er ook een opmerkelijke aanwezigheid van de vakbond Cobas, één van de belangrijkste basisvakbonden. De vakbondsleiding van de andere bonden had geweigerd om op te roepen voor de betoging.
Terwijl duizenden jongeren en arbeiders betoogden, waren er onderhandelingen tussen Romani Prodi, een prominente figuur van de centrum-linkse coalitie Unione, en de werkgeversfederatie Cofindustria. Dat is een voorafspiegeling van het beleid dat kan verwacht worden indien Prodi en de Unione effectief worden verkozen, iets wat algemeen wordt verwacht. Prodi zal staan voor een patronaal beleid. De DS (de partij van Prodi) heeft overigens de anti-oorlogsbetoging geboycot. Dat geeft ook aan hoe de linkse retoriek van Prodi en zijn anti-oorlogsretoriek in een schril contrast staan met zijn werkelijke posities. De retoriek dient enkel om de sympathie te winnen van de arbeiders en jongeren.
Jammer genoeg hanteert de meerderheid van de leiding van het linkse Rifundazione Comunista een retoriek van "eenheid tegen rechts" waarmee het Unione steunt en een links schaamlapje bezorgt voor Prodi en zijn kliek.
Op de betoging in Rome kwamen we tussen met drie kameraden van het CWI. We verkochten zowat 150 exemplaren van ons blad "Lotta per il socialismo". We werden erg goed onthaald, ook al zijn we nog een bijzonder beperkte kracht.
