Door Iain Dalton
Een film over Lego, het speelgoed waarmee je blokjes op elkaar moet aanbrengen? Is dit een grap? Het rechtse door Rupert Murdoch gecontroleerde Fox News had het over een “antikapitalistische boodschap” in de film die kinderen zou opzetten tegen ondernemers…
De centrale boosdoener in de film heerst over een wereld waar mensen de regels moeten volgen en zijn goederen moeten consumeren. De held, Emmet Brickowski, is een bouwvakker die alle regels volgt. Daar komt verandering in als hij in contact komt met een ‘relict’ uit het verleden, een object dat niet van Lego is en van buitenaf in de Legowereld terecht kwam.
Het gaat om een grote Hollywoodproductie en dus is het overbodig om te zeggen dat antikapitalistische elementen snel op de achtergrond verdwijnen. De film drijft de spot met Lego – zo kan de politie Emmet niet vinden omdat hij er net zoals iedereen anders uitziet.
Een aantal personages in de film, zeker de vrouwen, worden wel erg karikaturaal neergezet. Maar het is een leuke film die soms op je emoties kan inspelen.
Het doel van de film is ook duidelijk, de filmmakers zeggen dat Lego speelgoed voor de hele familie kan zijn. De film haalde al meer dan 50 miljoen dollar aan inkomsten aan de kassa binnen. Wellicht zal het de verkoop van Legoproducten effectief de hoogte injagen.
Lego is relatief creatief speelgoed waarbij verbeelding nodig is. Het feit dat op terechte frustraties in de samenleving wordt ingespeeld door het verzet tegen dictatoriale heersers naar voor te brengen, maakt dat sommigen meer uit deze film zullen halen dan door de makers ervan werd beoogd.
Een bijkomende reactie van Matt:
Vreemd genoeg was ‘The Lego Movie’ een van de scherpste kritieken op het kapitalisme die ik ooit in een mainstream film zag. De film vertrekt van een wereld waar één groot bedrijf een monopolie heeft en de staat controleert waarbij iedere oppositie de kop wordt ingedrukt.
De arbeiders in de film krijgen dagelijkse instructies over hoe ze hun leven moeten leiden en ze worden verteld dat dit het beste is voor iedereen. Ze worden bewerkt met hersenloze televisie en muziek – ze krijgen de instructie om van “populaire muziek te genieten”, waarbij muziek wordt gebruikt om boodschappen te verspreiden over hoe fantastisch alles is in het huidige systeem.
Het drukt iedere vorm van creativiteit in de verdringing en leidt niet tot echt geluk. Het leidt echter ook tot strijd. De film werd uiteraard gemaakt door grote bedrijven en het zijn kapitalisten die met de opbrengst ervan gaan lopen. Maar het was verrassend genoeg toch een verfrissende film.
