De Griekse rapper Pavlos Fyssas werd eind september vermoord door militanten van Gouden Dageraad. Sindsdien ligt die partij onder vuur met massale antifascistische betogingen en een juridische vervolging door het establishment. Daar gingen we eerder op in. Onderstaand artikel heeft het over wie Pavlos Fyssas was, een consequente activist tegen fascisme en kapitalisme.
”Op een dag als deze
Is het fijn te sterven
Een mooie dood,
Rechtop,
Zodat iedereen het kan zien.”
’Killah P’ op de CD ‘Zorya’ (vrije vertaling)
Kan iemand een “mooie dood” sterven? Die vraag kan niemand beantwoorden. Maar wel is het zeker dat de dood van Pavlos Fyssas door iedereen werd opgemerkt. Hij werd vermoord door lafaards die hem aanpakten omdat hij rechtstaand leefde, zonder te buigen. Pavlos leefde en stierf rechtop, zijn moordenaars daarentegen knielen en buigen voor hun opdrachtgevers.
Arbeiderskind
Pavlos was een kind uit een arbeidersgezin. Hij groeide op in Keratsini, een arbeidersbuurt. Hij was de zoon van een metaalarbeider in de scheepsbouw van Perama. Pavlos trad in de voetsporen van zijn vader en zocht werd in dezelfde industriezone. Zijn vader is 62 jaar en is nog steeds bezig met de strijd om voldoende arbeidstijd te verzamelen om op pensioen te kunnen. Voor het uitbreken van de economische crisis met bijhorende massawerkloosheid, had Pavlos een stabiele job als assistent van een pijpfitter. Hij deed dit van 1998 tot 2008.
Toen de crisis toesloeg, besteedde Pavlos meer tijd aan zijn muziek. Hij bleef ondertussen onregelmatig werken met dagcontracten in de industriezone. Als lid van de metaalbond in Piraes nam hij net als zijn vader regelmatig deel aan protestacties en stakingen.
Compromisloze artiest…
Pavlos raakte als scholier in de ban van de hip hop en werd al gauw zelf een artiest. In zijn teksten beschreef hij alles waar hij kwaad rond was en wat hem frustreerde. Hij kwam eerst in aanraking met het ‘low bap’ subgenre (zie wikipedia hierover). Van 1997 tot 2001 maakte hij deel uit van de groep ‘Kaka Mandata’ (‘Slecht nieuws’). Nadien werkte hij alleen onder de naam ‘Killah P’ of ‘Killah Past’, hij meende immers dat de fouten uit het verleden niet moeten herhalen en dat verandering nodig is. Hij werkte in tal van projecten en met grote artiesten uit de hip hop scène.
Pavlos dacht dat kunst geen handelswaar mag zijn. Hij verdeelde zijn muziek gratis via het internet en was nooit bezig met promotie, public relations of muziekbedrijven. Hij verkoos om zich vrij en onafhankelijk te uiten in plaats van zich aan bedrijven te onderwerpen. Hij wilde het leven en de problemen leiden van de jongeren uit de arbeidersklasse. Totem, een vriend en medewerker van Kaka Mandata, zei dat Pavlos niet in staat was om te rappen op hun tweede demo track omdat hij door zijn werk zo uitgeput was dat hij in de studio in slaap viel.
Pavlos ging zijn eigen weg. Hij wist heel goed wat hip hop betekende voor de managers en de gevestigde media. Pavlos had het over de reële problemen van de samenleving, terwijl er grote druk was om hem te laten rappen over mooie auto’s overspoeld met de gebruikelijke seksistische clichés.
Zelf zei hij daarover in een interview: “Rap is een gevaarlijk wapen dat gebruikt wordt door gevaarlijke en perverse geesten die de hele cultuur willen overnemen.”
In zijn teksten vind je niet altijd ‘antwoorden’. Maar de juiste vragen komen wel stelselmatig terug, het gaat over sociale onrechtvaardigheid, repressie en fascisme. De moord op Alexis Grigoropoulos (een 15-jarige scholier die in 2008 bij confrontaties met de Griekse politie om het leven kwam) of Carlo Giuliani (bij de acties tegen de G8-top in Genua in 2001), de corruptie van de gevestigde politici, de leugens van de massamedia, de afstompende programma’s op televisie, het lege consumptiemodel en cynisme die gepromoot worden – al deze elementen kwamen in de teksten van Pavlos aan bod en hij wilde het bewustzijn versterken.
Zijn afkeer tegenover het fascisme was niet enkel onder zijn vrienden bekend, maar ook onder de tegenstanders. “Hij was een doelwit omdat hij antifascistische liedjes maakte”, stelde een voormalig lid van Gouden Dageraad in Nikaia tijdens een interview met de krant ‘Ethnos’. (1)
… Die meende wat hij schreef
Veel artiesten spreken over sociale onrechtvaardigheid. Zoals we weten, zijn er weinigen waarbij de daden met de woorden overeenstemmen. Pavlos was wel zo iemand.
In een brief aan de media beschreef zijn vriend Christos Panoelias (2) wat begin februari 2012 gebeurde, toen de ijskoude temperaturen het leven van de daklozen bedreigden. Pavlos deed een oproep aan hip hop artiesten om de ergste delen van de stad af te gaan om er de daklozen te vertellen waar ze een warme nacht konden doorbrengen en hoe ze daar moesten geraken. Toen ze dit deden, botsten de artiesten/activisten op leden van de lokale politie, de DIAS, die hen op een vijandige manier halt lieten houden. Zouden sommige agenten van toen erbij geweest zijn toen de politie ‘discreet’ toekeek terwijl Pavlos anderhalf jaar later vermoord werd? We zullen het nooit weten…
Totem stelde nog: “Hij was het soort persoon dat onmiddellijk tussenkwam als hij zag dat een vrouw op straat werd lastig gevallen.” Zijn vrienden en collega’s wisten dat ze steeds op hem konden rekenen als ze een probleem hadden. Hij was een degelijke en eervolle gast. In tegenstelling tot zijn moordenaars die alleen op onnodige bloedvergieten uit waren.
Twee werelden
Pavlos Fyssas ging op dezelfde manier met de dood om als met het leven: op een moedige wijze. Zelfs tijdens de aanval ging zijn eerste bekommernis uit naar de bescherming van de zwakste vrienden die erbij waren, waaronder een vrouw en tengere vriend. Hij stond tegenover een groep aanvallers. Hij keek hen in de ogen en vroeg hen of ze het lef hadden om een voor een op te komen. We weten inmiddels dat ze dat lef niet hadden.
Sommige ‘experts’ proberen ons te vertellen dat de moord op Pavlos het resultaat was van een confrontatie tussen ‘extremen’. In werkelijkheid was het een confrontatie tussen twee verschillende werelden. Aan de ene kant de wereld van arbeiderssolidariteit, moed en militante vastberadenheid waar Pavlos Fyssas voor stond. Aan de andere kant een wereld van verval, lafheid en achterlijkheid, de wereld van de neonazi’s en het systeem dat hen groot maakt.
De confrontatie tussen deze twee werelden is niet gestopt met de moord op Pavlos, er komt geen einde vooraleer de arbeidersklasse overwint. Dat zal niet gemakkelijk zijn en het is ook geen werk van een paar dagen.
Het voorbeeld van Pavlos geeft ons moed op die ogenblikken dat we ons ‘klein’ en ‘zwak’ voelen tegenover het systeem en haar aanvalshonden.
De naam en het gezicht van Pavlos zal aanwezig blijven in onze slogans, spandoeken en muziek. Het zal ons de kracht en het vertrouwen geven om verder te strijden tegen het rotte kapitalistische systeem. Wij zullen mee een einde maken aan het verleden, dat is het beste eerbetoon aan Pavlos dat mogelijk is.
Noten
- ETHNOS, 20 en 21 september 2013
- Hier staat de volledige brief: http://www.sportdog.gr/article/191065/epistoli-gia-ton-paylo. Facebook event: https://www.facebook.com/events/286299191424280
