De afgelopen dagen was er in de Spaanse media geen ontkomen aan. In de aanloop naar de algemene staking van 29 september staat de klassenstrijd bovenaan de agenda. In de noordelijke regio’s van Galicië en Asturias betoogden al duizenden mijnwerkers tegen de regeringsvoorstellen om massale werkloosheid in de sector op te leggen. Er werden meteen een reeks stakingsdagen aangekondigd.
Er waren ook blokkades van de wegen en de spoorwegen. Deze blokkades stonden symbool voor de nieuwe situatie in het land. De arbeidersklasse is in actie gekomen en wil de strijd aangaan. Zelfs agenten van de Guardia Civil hebben de kant van het protest gekozen en betoogden met duizenden in Madrid voor betere voorwaarden.
De algemene staking van 29 september zal de verschillende afzonderlijke punten van verzet bijeenbrengen in een eengemaakte actie. Dat wordt een krachtig wapen tegen het offensief van de regering-Zapatero en de internationale markten. Een algemene staking zal op zich echter niet volstaan om de regering en de vertegenwoordigers van het kapitalisme terug te dringen. Die zijn immers vastberaden om hun agenda van aanvallen en besparingen in dienst van de internationale aandeelhouders verder te zetten.
De hervorming van de arbeidswetgeving was de concrete aanleiding om de algemene staking uit te roepen, maar hierna volgden aanvallen op de pensioenen met een verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar en een besparingspakket van 50 miljard euro in de openbare diensten. Enkel een langdurig actieprogramma met een reeks algemene stakingen en gecoördineerde acties kan deze sociale kaalslag stoppen. Op een voorbereidende vergadering voor de algemene staking in de Granada (Andalucia) waarschuwde een regionale leider van de vakbondsfederatie CC.OO dat verdere veralgemeende actie onvermijdelijk is. Hij bracht het idee van een “maandelijks terugkerende algemene staking” naar voor. Het CWI roept in Spanje op voor de vorming van democratische actiecomités op de werkvloer, aan de universiteiten, in de scholen en de wijken om de volgende stappen van de strijd voor te bereiden. Enkel een algemene beweging kan de aanvallen stoppen en dit verbinden aan de strijd voor een alternatieve, oprecht socialistisch geplande economie. We zullen actief deelnemen aan de algemene staking. Hieronder alvast een vertaalde en licht aangepaste versie van het pamflet dat daarbij zal worden verdeeld.
Algemene staking tegen de crisis en de arbeidshervorming
- Voor een programma van aangehouden strijd tegen het offensief van regering en patronaat. Voor een reeks algemene stakingen om hun offensief te stoppen
- Laat de rijken en de speculanten, de verantwoordelijken voor de crisis, ervoor betalen
Honderdduizenden arbeiders en jongeren doorheen de Spaanse staat roepen al maanden dat de rijken en speculanten moeten betalen. Maar de regering blijft de belangen van de patroons en de internationale markten verdedigen en daartoe worden de rechten en voorwaarden van de Spaanse arbeiders, met of zonder werk, onder vuur genomen.
De algemene staking van 29 september is het eerste veralgemeende antwoord van de arbeiders uit zowel de publieke als de private sector. De regering-Zapatero en het patronaat kondigen hand in hand dagelijks nieuwe aanvallen aan in hun offensief tegen de rechten, jobs en levensstandaard van de meerderheid van de bevolking. Ze doen dat in naam van de strijd tegen de economische crisis. De laatste provocatie is de aanval op de arbeidsvoorwaarden in de hervorming van de arbeidswet. Hierdoor kan makkelijker tot ontslag worden overgegaan, de pensioenleeftijd gaat naar 67 jaar, de pensioenen worden bevroren en de regering wil de grootste besparingsoperatie in de openbare diensten doorvoeren sinds het einde van het Franco-regime. Er zal meer dan 50 miljard euro worden bespaard.
De regering gaat intussen verder met haar retoriek van “herstel”. Welk soort herstel hoopt de regering te bereiken met haar politiek van sociale kaalslag? Het gaat enkel om het herstel van de winsten van de banken en grote bedrijven. Bedrijven als Telefónica, Repsol en Santander maakten reeds bekend dat ze in het eerste trimester van 2010 miljoenen euro’s winsten hebben geboekt. Zij zijn de enigen in Spanje die een “herstel” kennen.
De officiële werkloosheid bedraagt meer dan 20%, dat is dubbel zoveel als het Europese gemiddelde. Het enige antwoord van de regering bestaat uit het vergemakkelijken van ontslag waarbij groen licht wordt gegeven aan het patronaat voor toekomstige massale afdankingen. Het verhogen van de pensioenleeftijd zet de toekomstperspectieven van de jonge generatie verder onder druk, nu al zit bijna de helft van de jongeren zonder werk. De besparingen in de openbare diensten zullen ook daar jobs kosten. Tot zo ver het “herstel” voor de meerderheid van de bevolking. En dit is dan nog maar het eerste stadium van de kapitalistische agenda.
In januari stelde de regering voor om de pensioenleeftijd te verhogen en een aanval in te zetten op de pensioenen. Dat heeft geleid tot een massale mobilisatie van de arbeiders met honderdduizenden betogers. Zapatero moest toen het voorstel intrekken. Nu komt hij zelfs met de dreiging van een algemene staking opnieuw naar voor met dezelfde voorstellen. Het toont dat de regering en het patronaat vastberaden zijn om hun offensief door te voeren. De arbeidersbeweging moet daar een antwoord op bieden, strijd is onze enige optie.
Wat na 29 september?
De algemene staking komt op een ogenblik van groeiende woede en arbeidersstrijd. Op 8 juni was er een algemene staking van de openbare diensten waarbij meer dan twee miljoen arbeiders staakten. Op 29 juni was er een algemene staking in Baskenland. In de zomer was er een militante opstelling van de metro-arbeiders in Madrid. 29 september kan deze strijdbewegingen samenbrengen en de kracht van de arbeidersbeweging aantonen. Gezien de vastberaden opstelling van de kapitalisten, de markten en de regering, is het duidelijk dat een algemene staking op zich niet zal volstaan. Het Griekse voorbeeld met zes algemene stakingen in 2010 geeft een beeld van het type strijdbeweging dat nodig is om de kapitalisten te bestrijden.
Het antwoord van de vakbondsleiders is niet in verhouding tot de opstelling van regering en kapitaal. Er werd pas na zware druk van onderuit opgeroepen tot een algemene staking, voorheen werd iedere veralgemeende actie maandenlang tegengehouden. Om onze strijd verder te zetten, mogen we niet wachten op de vakbondsleiders die in staat zijn om na de algemene staking opnieuw maandenlang te “onderhandelen” met patroons die geen millimeter willen toegeven. Wij stellen dat er nood is aan een echte massastrijd met een massale deelname van de arbeiders en jongeren van alle achtergronden, ook migranten. Door ons te organiseren in democratische actiecomités kunnen we volgende stappen in de strijd bediscussiëren en een aanhoudend actieplan ontwikkelen. Als de regering na 29 september niet wil toegeven, dan moet er onmiddellijk een nieuwe datum voor een volgende algemene staking komen. Het actieplan waar we nood aan hebben, moet een reeks algemene stakingen omvatten en gecoördineerde actie in iedere sector.
Arbeiders en jongeren doorheen Europa moeten eengemaakt opkomen tegen werkloosheid en besparingen. De Spaanse arbeiders, met inbegrip van de migranten, hebben dezelfde belangen in hun strijd tegen de kapitalistische crisis. De kapitalisten en hun media proberen om ons te verdelen, wij moeten dat beantwoorden met eenheid. We steunen de strijd van migrante arbeiders voor rechten en een degelijk leven, hun strijd moet verenigd worden met de strijd van alle Spaanse arbeiders tegen werkloosheid, de hervorming van de arbeidswet, de besparingen en de crisis. De echte vijand, dat zijn de kapitalisten.
De jongeren hebben het hardste te verduren als gevolg van de crisis en het regeringsbeleid. Bijna de helft van de jongeren vindt geen werk, voor de anderen zijn er enkel kleine nep-jobs. De hervorming van de arbeidswet zal dat niet veranderen, het maakt de situatie enkel erger. De regering gaat intussen verder met de besparingen in het hoger onderwijs als onderdeel van het zogenaamde Bologna-plan. Zo komen we aan een “ni-ni” generatie (geen werk, geen opleiding). De jonge generatie moet vooraan staan in de algemene staking.
De algemene staking van 29 september vindt plaats tegen de achtergrond van een groeiende woede en opkomende strijd doorheen Europa. 29 september is een Europese actiedag van het Europees Vakverbond met massale stakingen en betogingen in Portugal, Griekenland, Italië en Frankrijk. Het CWI steunt dit initiatief en zal doorheen het continent deelnemen aan de acties. De huidige situatie is veroorzaakt door het onverantwoorde egoïsme en de winsthonger die aan de basis liggen van de wereldwijde kapitalistische crisis. Dit stelt de noodzaak van internationaal verzet. 29 september moet een eerste stap naar een Europese 24-urenstaking vormen.
Geen alternatief onder het kapitalisme
Er zal geen blijvende oplossing voor de crisis zijn indien dit wordt overgelaten aan diegenen die verantwoordelijk waren voor de crisis. De dagelijkse ondermijning van onze levensstandaard kan enkel worden gestopt en omgekeerd op basis van een programma dat verder gaat dan de kapitalistische logica en het kapitalistische system. Het is dit systeem dat leidt tot een concentratie van winsten in de handen van een kleine minderheid en een “socialisering” van de verliezen van het casinokapitalisme. Op kapitalistische basis staan ons jaren van aanvallen, massale werkloosheid en miserie te wachten.
Tegen de dictatuur van de kapitalistische markten en hun politieke vertegenwoordigers in de traditionele partijen, is er nood aan een socialistisch alternatief in Spanje en de rest van de wereld. Een socialistische samenleving zou de bestaande rijkdom en middelen onder democratische controle plaatsen om de economie te plannen in het belang van de meerderheid van de bevolking en niet in dienst van de winsten van de superrijken. We komen op voor de nationalisatie onder democratische arbeiderscontrole en –beheer van de sleutelsectoren van de economie om een einde te maken aan de sociale en ecologische problemen die door het huidige systeem worden veroorzaakt.
Onze eisen:
- Neen aan de hervorming van de arbeidswet
- Geen verhoging van de pensioenleeftijd of bevriezing van de pensioenen. Voor pensioen vanaf 60 jaar en een leefbare uitkering
- Voor een massaal programma van openbare werken om miljoenen sociaal nuttige jobs te creëren
- 35-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen
- Nationalisatie onder democratische arbeiderscontrole van bedrijven die massaal afdanken
- Stop racisme en pogingen om ons te verdelen. Voor een verenigde strijd tegen het patronaat en de regering
- Voor een programma van opeenvolgende acties met verschillende algemene stakingen. Voor de vorming van democratische actiecomités op de werkvloer, in de scholen, aan de universiteiten en in de wijken om verdere acties te bepalen
- Voor internationaal verzet, naar een algemene 24-urenstaking op Europees niveau
- Voor het recht op zelfbeschikking van de nationale volkeren in de Spaanse staat. Voor een socialistische federatie van het Iberische schiereiland!
- Neen aan de dictatuur van de markten! Weg met het IMF, de kredietkantoren!
- Nationalisatie van de banken en de financiële sector onder democratische arbeiderscontrole en –beheer
- Voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische arbeiderscontrole en –beheer! Voor een democratische arbeidersregering en een socialistische planning van de productie ten dienste van de meerderheid van de bevolking!
