Ooggetuigenverslag vanuit Australië
Op woensdag trokken we met 40 leden van de Socialist Party vanuit Melbourne naar Canberra, de administratieve hoofdstad van het land waar George W. Bush het parlement zou bezoeken.
"Varkens kunnen vliegen, de maan bestaat uit kaas en Bush vertelt de waarheid"
Woensdag waren verschillende leden van onze partij in de media om duidelijk te maken dat Bush en de Australische premier Howard niet enkel gehaat zijn omwille van de oorlog en bezetting in Irak, maar omwille van de aanvallen op de sociale verworvenheden als prijs voor het Vrijhandelsakkoord met de VS.
We beseften dat veel arbeiders de betogers zouden bezien als de ‘usual suspects’ en dat de media dit nog zou proberen te versterken door vooral beelden te laten zien van betogers die er wat alternatief uitzien. We moeten dat doorbreken door aan te geven wat de agenda van Bush en Howard concreet betekent voor de arbeiders.
Door daarop in te spelen dwongen we een aantal Liberalen in het defensief op enkele radioprogramma’s. Donderdag had de Melbourne Age een voorpagina waarin bevestigd werd dat Bush eist dat Howard liberaliseringen in de gezondheidszorg zou doorvoeren. De gevolgen van zo’n beleid zouden enorm zijn voor de meerderheid van de bevolking.
We kwamen in Canberra aan op woensdagavond rond 21u30 en gingen direct naar het VS-consulaar waar Bush de nacht zou doorbrengen nadat hij rond 22u zou aankomen op de luchthaven.
We voerden er actie samen met een groepje betogers uit Canberra zelf. We hadden een enorm groot professioneel gemaakt spandoek van de Socialist Party en gingen zo dicht mogelijk bij de ingang van het Amerikaans consulaat. De politie eiste dat we verder zouden gaan staan in een zone die reeds vooraf afgebakend was voor eventueel protest. We gingen echter niet achteruit en verdedigden ons democratisch recht op vreedzaam protest. De politie liet ons hierop begaan, maar was voldoende sterk aanwezig om ons volledig te omsingelen waardoor we niet in de buurt van Bush zouden kunnen raken. We maakten hierop veel lawaai, riepen slogans,…
Canberra was omgevormd tot een virtuele politiestaat waarbij schijnbaar de noodtoestand van toepassing was in de wijken rond de ambassades en het parlement. Geluidsinstallaties en megafoons waren er verboden. Om de 20 meter stond er een politie-agent. Er waren speciale eenheden van de politie die gemaskerd waren en machinegeweren droegen. En dat allemaal om president Bush aan het woord te kunnen laten en te vermijden dat de Australische arbeiders en jongeren hetzelfde zouden doen…
We bezochten ook een tent van Aboriginals voor het parlement en hadden er een discussie met een aantal activisten. Die waren erg open voor discussie. We gaven hen 100 dollar van de Socialist Party voor hun fonds om een video-camera te kopen om agressie en geweld te filmen. De Aboriginals hebben daar immers nog steeds onder te lijden.
In Canberra vormden we een klein tentenkamp en hielden een vegetarische barbecue. ’s Ochtends was er een verwelkomingsceremonie van de Aboriginals. Heel wat scholieren die passeerden stopten en namen deel aan deze ceremonie die erg ontroerend was.
Omdat we onze eigen minibusjes en chauffeurs hadden, waren we erg mobiel. We trokken om 9u30 naar de residentie van de goeverneur waar we de enige betogers waren. We stonden er met een 50-tal Bush op te wachten toen totaal onverwachts en onaangekondigd de politie ons hard aanpakte. We verdedigden ons en niemand werd ernstig gewond. Een aantal leden slaagden erin door de politielijn te breken om ons materiaal in veiligheid te brengen. We zagen Bush passeren terwijl hij letterlijk met zijn neus tegen het raam van zijn auto verschrikt naar ons spandoek keek…
We trokken daarna naar het parlement voor de centrale actie met zo’n 3.000 deelnemers. Er waren toespraken en er werden slogans geroepen. Wij verdeelden pamfletten waarin we uitlegden waarom Bush een Vrijhandelsakkoord wil. Jammer genoeg gingen de toespraken bijna enkel over Irak. Maar een Fillippijnse vakbondsmilitant en een Palestijnse activiste gaven erg goede speeches.
We betoogden naar het parlement en hielden halt aan de Amerikaanse ambassade. Met een groep SP-leden trokken we zowaar de ambassade binnen en werden we op de binnenkoer van de ambassade aangevallen door de politie. Ze hadden echter geen paarden en hadden het moeilijk om ons weg te krijgen. Het personeel van de ambassade die klaarstond om Bush te verwelkomen, met vlaggetjes en andere gadgets, keek nogal bezorgd en bedenkelijk…
Uiteindelijk trok de betoging verder maar waren er nog wat opstootjes, waarbij één van onze leden zijn enkel brak, iets wat uitgebreid in de TV-beelden werd getoond.
Onze tussenkomst was erg succesvol, vooral op vlak om onze agenda rond de verdediging van de sociale verworvenheden naar voor te brengen.
In het dagblad Herald Sun werd vandaag commentaar geleverd op de grote hoofden van Bush en Howard die we met de SP hadden gemaakt en die uitgebreid in de Amerikaanse media kwamen: "Het Australische gevoel voor humor trok meer de aandacht van de meegereisde media dan het protest van Bob Brown (een groen parlementslid) in het parlement. Terwijl Bush het parlement toesprak, zaten Amerikaanse journalisten CNN te volgen om de protestacties buiten te zien. De papieren hoofden van Bush en Howard, voorgesteld als de poedel van Bush, kregen meer aandacht. "Ik moest enorm lachen en vond dat deze mensen echt weten hoe ze moeten protesteren" zei American Broadcasting Corporation producer Dan Cahn."
Politiek gezien betekenden de acties het embryo van een nieuwe heropleving van de beweging tegen oorlog en tegen de globalisering nadat de beweging een dipje kende omdat het er niet in geslaagd was de invasie van Irak tegen te houden.
Onze taak is om in de beweging tussen te komen en er deel van uit te maken. In de beweging moeten we nadruk leggen op de belangen van de meerderheid van de bevolking, de arbeiders en hun gezinnen.
