Het ABVV hield op 8 en 9 juni een tweedaags statutair congres. Het werd vooral een opvolgingscongres. Hiermee is het overgangstijdperk na het vertrek van Mia DeVits afgesloten. Na twee jaar het ABVV geleid te hebben, gaan de "overgangsfiguren" Xavier Verboven en Andre Mordant met pensioen. Rudy De Leeuw werd verkozen tot nieuwe voorzitter en Anne Demelenne tot nieuwe algemeen secretaris. Ook het Federaal Secretariaat werd herbevestigd in haar mandaat, met Eddy Van Lancker als nieuwkomer.
Door een ABVV-delegee
De eerste dag werd er gedebatteerd over de verschillende resoluties die werden voorgelegd aan het congres. Opvallend hierbij was de beperkte inbreng en discussie vanuit de zaal. Het feit dat alle amendementen reeds op voorhand bediscussieerd en aangenomen of verworpen waren in het ABVV-bureau was daar waarschijnlijk niet vreemd aan.
De meeste resoluties waren ook vrij voorspelbaar en het centrale uitgangspunt was dat ze ‘haalbaar’ moesten zijn. De onderwerpen die het meest leven bij de militanten en delegees werden echter niet of slecht zijdelings behandeld. De relatie tot de SP.a en de PS, het verwerpen van de loonnorm en het behoud van de index, zijn allemaal zaken die in het najaar op de agenda staan. Duidelijke resoluties en standpunten hierover hadden nu al kunnen zorgen voor een mobiliserend effect in de herfst.
Het ABVV verbindt zich er wel toe om de strijd van de sans papiers op te nemen en het congres stelde nogmaals dat er voor leden en militanten van extreem-rechts geen plaats is in de vakbond. Het ABVV gaat ook een campagne opzetten om de syndicale vrijheden en het stakingsrecht te vrijwaren.
De tweede dag werd er door Xavier Verboven en André Mordant uitgebreid teruggeblikt naar de afgelopen periode en de zaal bracht hen uitgebreid hulde. Ondanks het staande applaus waren er bij veel delegees gemengde gevoelens.
Verboven noemde de afwijzing door de basis van het IPA-ontwerpakkoord in 2005 een ‘persoonlijke ontgoocheling’. Er werd ingegaan op de recente strijd tegen het Generatiepact en vooral verwezen naar de ABVV-staking van 7 oktober. Ook de gemeenschappelijke betoging van 28 oktober werd vermeld. Dat tienduizenden militanten en delegees in de dagen en weken nadien een veel grotere ‘ontgoocheling’ opliepen dan Xavier Verboven kwam echter niet aan bod. Het stopzetten van de mobilisatie tegen het Generatiepact werd niet uitgelegd.
Met Rudy De Leeuw kiest het ABVV voor een consensusfiguur aan de top. Een vertrouweling van Mia De Vits, die omwille van zijn nieuwe positie ontslag nam als SP.a-gemeenteraadslid in Denderleeuw. Wat De Leeuw als nieuwe ABVV-voorzitter waard is, zal vrij vlug blijken in de komende maanden. Er staat immers heel wat te gebeuren, met onder meer de discussies rond de lonen.
De voorzitters van o.a. de Algemene Centrale en de Voeding spraken zich op het congres uit tegen de superwinsten van bedrijven en de loonstijgingen van topmanagers in een periode waarin het patronaat iedereen een loonmatiging wil opdringen. De onderhandelingen over een nieuw Interprofessioneel Akkoord lijken zeer moeilijk te worden. Het VBO en Unizo proberen al maanden in de pers een agenda op te leggen van loonmatiging en verdere flexibilisering. De bedrijven herstructureren en ontslaan om de winsten nog verder op te drijven.
Tegen die achtergrond is er meer dan ooit nood aan een ééngemaakt ABVV dat mobiliseert en de strijd aangaat op basis van een offensief eisenprogramma. Raadpleging en mobilisatie van de basis moeten centraal staan om nieuwe ontgoochelingen, zoals bij het stopzetten van de acties tegen het Generatiepact, te voorkomen.
