Onlangs besliste de paarse regering om middelen vrij te maken om scholieren en jonge werklozen “praktische ervaring” mee te geven. Vanaf nu worden de patroons betaald met het belastingsgeld van onze ouders om gratis stagiairs aan te werven. Hier volgt mijn (lijdens)verslag van 2 jaar stage.
Marieke Lambrechts
Ik begon mijn eerste blokstage vol enthousiasme. Na 4 jaar op de schoolbanken eindelijk praktijkervaring opdoen die later van pas zou komen. Dat was tenminste wat ze ons op school wijsmaakten. Mijn eerste stageplaats was in een bedrijf dat schoolbanken, -borden,… maakt; het favoriete stagebedrijf van onze school. Later wist ik wel waarom. Dat bedrijf heeft een monopolie op de Belgische markt en maakt jaarlijks gigantische winsten. Van mijn school moest ik een bloemetje meebrengen om het bedrijf te danken dat ik er stage mocht lopen. Na 14 dagen gratis werken kreeg ik alleen een dankuwel. Zelfs een promotiepen of -kalender kon er niet af. Later kreeg ik nog te horen dat de school korting krijgt op hun materiaal in ruil voor stagiairs.
Een klasgenote mocht er 1 maand lang facturen klasseren. Als leerling gebruikt worden door je school om korting te krijgen; publiek-private samenwerking heet dat dan.
Eén voordeel: ginder mocht ik tenminste de boekhouding doen, hetgeen ik verondersteld werd te leren in de richting kantoor. In mijn volgende blokstage in juni, in een psychiatrische instelling, werd mij gevraagd om het opstel van de dochter van mijn stagementor uit te typen. Ik gaf hen een fles wijn (zoals de school het vroeg) en opnieuw kreeg ik niets terug. Praktische ervaring evenmin; opstellen uittypen kon ik namelijk al.
Het jaar daarop werkte ik voor een ander bedrijf dat filialen heeft in België, Nederland en Duitsland. Ook dit bedrijf dat rolluiken en zonnewering produceert heeft de markt praktisch volledig in handen. Daar moest ik 1 maand de stomste werkjes verrichten, zoals papier versnipperen, koffie brengen, facturen in enveloppen steken,… Hetgeen daar tegenover stond was 2.5 euro kilometervergoeding.
In mijn klas had iedereen gelijkaardige ervaringen. Stage had voor niemand iets te maken met ervaring opdoen, maar alleen met gebruikt worden als gratis interimwerkkracht voor onnozele taken. En dat gaat “onze” regering nu sponsoren. Met de jongerenmars voor werk willen wij hierop een antwoord bieden. Stage moet echt praktijkgericht zijn en betaald worden. Scholen moeten financieel onafhankelijk zijn en mogen geen gratis klusjespersoneel naar bevriende bedrijven sturen. Jouw deelname aan de jongerenmars is hiervoor nodig. Mobiliseer mee in je school om op 19 maart een collectief antwoord te bieden op het patronaat!
