Na bijna een jaar is er geen uitzicht op een einde aan de horror in Gaza. Sinds 7 oktober vielen er meer dan 40.000 doden, waarvan naar schatting 15.000 kinderen. Dat is een conservatieve schatting: het wetenschappelijk tijdschrift The Lancet had het begin juli over mogelijk 200.000 doden of 7 tot 9% van de bevolking in Gaza. Dat zijn evenveel doden als de volledige bevolking van de stad Luik.
Artikel uit maandblad De Linkse Socialist
Op 10 augustus was er een bloedbad in de school Al-Tabi’een in Gaza stad, een school waar Palestijnse vluchtelingen onderdak zochten. Er vielen 93 doden, waaronder 11 kinderen. Ondanks internationale verontwaardiging volgden nog aanvallen op scholen. Honderdduizenden Palestijnen verloren hun huis. Ziektes als polio en hepatitis duiken terug op. De volledige omvang van de catastrofe is nog niet duidelijk.
Het Israëlische regime heeft na maanden van genocide nog geen enkele van zijn officiële doelstellingen bereikt. Hamas is niet verdwenen en de Israëlische gijzelaars zijn niet teruggebracht. Bovendien is de regionale escalatie steeds concreter. Zo waren er confrontaties tussen het Israëlische leger en Hezbollah. Minister Gallant pleit voor een “oorlog die de realiteit verandert” aan de grens tussen Israël en Libanon. Het Israëlische leger ging over tot aanvallen in Beiroet, bombardementen in Jemen en schakelde Hamas-topman Haniyeh uit toen die in Teheran was.
Het oorlogsgeweld biedt de eigen bevolking geen bescherming. Argumenten over de bescherming van vrouwen en kinderen zijn cynisch na 15.000 gedode Palestijnse kinderen. Eind juli was er een incident waarbij gewapende rechts-extremisten, waaronder verkozenen in het Israëlische parlement, een militaire basis bestormden om soldaten die beschuldigd werden van martelingen en seksueel misbruik van Palestijnse gevangenen te ‘bevrijden’.
Het enige lichtpunt in alle ellende is de ontwikkeling van een massale internationale protestbeweging, waarin ook eerste stappen gezet zijn door de arbeidersbeweging. Deze beweging is er nog niet in geslaagd om de genocide te stoppen, maar heeft een aantal Westerse regeringen gedwongen om zich gematigder op te stellen of zelfs zachte kritiek te geven op de extreme onderdrukking van de Palestijnen. De essentie van de banden tussen het Israëlische kapitalisme en het Westerse imperialisme blijft echter overeind.
Het jongerenprotest verspreidde zich wereldwijd en was een bron van inspiratie voor Palestijnen. De examens en vakantieperiode maakten het moeilijk om het protest door te zetten, maar de massale woede is niet verdwenen. Deze zal onvermijdelijk opnieuw tot uitbarsting komen. De afgelopen weken waren er Palestijnse betogingen en stakingen op de Westelijke Jordaanoever. Ondanks de moorden, arrestaties en de omvang van de onderdrukking, is de bereidheid tot strijd voor een toekomst en een waardig leven niet verdwenen.
Dit najaar zullen er nieuwe acties plaatsvinden. Aan universiteiten zijn er plannen voor protest. We mogen de jongeren deze strijd niet alleen laten voeren. De arbeidersbeweging heeft een verantwoordelijkheid in het organiseren van solidariteit met alle slachtoffers van genocide, onderdrukking en uitbuiting.
De genocide en regionale escalatie zullen niet stoppen op basis van vage slogans over verandering, democratie en vrede, maar door een steeds groter verzet tegen alle vormen van nationale onderdrukking en uitbuiting van alle werkende mensen. Dit betekent strijden tegen het imperialisme, het hoogste stadium van kapitalisme, om doorheen socialistische verandering met de gemeenschap democratische controle te verwerven over de beschikbare hulpbronnen en rijkdommen zodat deze kunnen ingezet worden voor heropbouw, het uitroeien van armoede en het garanderen van welzijn en persoonlijke veiligheid voor iedereen.
Dit staat in contrast met de nationalistische kapitalistische politiek van de onderdrukkende regimes en hun systeem van ongelijkheid en meervoudige crises. Daar ligt de aanleiding voor het huidige historische bloedbad.
Ga met ons de strijd voor socialistische verandering aan!
