Het protest van de afgelopen dagen in Israël nam historische proporties aan. Honderdduizenden betogers op zondag en een algemene staking op maandag. Een rechterlijk bevel maakte voortijdig een einde aan de staking en Netanyahu haalde scherp uit naar de stakers. Hieronder een vertaling van een standpunt van de Socialistische Strijdbeweging.
Na de waarschuwingsstaking – Bouw momentum op voor een tweedaagse staking
- Stop de oorlog nu
- “Iedereen voor iedereen” – voor heropbouw en welzijn voor iedereen
- De regering van bloed omverwerpen
De moord op de zes ontvoerden na het besluit van het kabinet des doods om de bezetting van de “Philadelphi-route” te bestendigen, bracht de massale verontwaardiging in de Israëlische samenleving tot een kookpunt. Geconfronteerd met de aandrang van Netanyahu’s minderheidsregering en extreemrechts om een akkoord te torpederen en de oorlog voort te zetten – die niet bedoeld was om de persoonlijke veiligheid van miljoenen Israëli’s te verdedigen, maar de belangen van de bezetting en de heerschappij van het kapitaal, ten koste van rivieren van bloed – slaagden de massale verontwaardiging en de massale mobilisatie erin een algemene staking zonder weerga te veroorzaken, in de context van een oorlogscrisis.
In een trend die van onderaf begon, was er een dramatische ontwikkeling van een ‘ongeoorloofde’ politieke algemene staking van de werkende klasse, zowel Joden als Arabieren en anderen. De directe aanleiding was het feit dat de beslissingen van deze bloedige regering om een akkoord over een staakt-het-vuren af te schieten en dus geen uitwisseling van gijzelaars en gevangenen te houden compleet verkeerd waren en dat de regering tot een akkoord moet gedwongen worden. Ongeveer 300.000 betogers stroomden toe naar Tel Aviv, de grootste betoging sinds 7 oktober en een van de grootste ooit in de Israëlische samenleving.
De voorzitter van Histadrut [de belangrijkste vakbondsfederatie] Bar-David, die tot voor kort maandenlang compleet afkerig stond tegenover de mobilisatie van de georganiseerde kracht van de werkende klasse voor een akkoord, bezweek uiteindelijk onder druk van de massa’s. Dit gebeurde op dezelfde manier als bij de algemene staking van maart 2023. Net als toen is Bar-David niet van plan om een serieuze strijd te leiden met als doel de regering te overmeesteren, maar eerder om protest te tonen, om stoom af te blazen, terwijl hij zichzelf voorstelt als de enige verantwoordelijke voor het nemen van beslissingen namens honderdduizenden werkenden.
Sommige kapitalisten, die profiteren van het feit dat minister van Financiën Smotrich en de bloederige kapitalistische regering bezig zijn om de economische kosten van de oorlog af te wentelen op de werkende bevolking, spraken hun steun uit voor de algemene proteststaking, om “PR”-redenen en omdat ze erkenden dat de staking een middel was om de druk op Netanyahu op te voeren om flexibel te zijn in de kwestie van een akkoord, wat volgens hen uiteindelijk nodig is in het belang van de stabiliteit. Ze waren ervan overtuigd dat de staking zich zou beperken tot wat stoom aflaten. Daarom waren ze bereid om mee te doen.
Andere delen van de Israëlische heersende klasse vrezen dat het legitimeren van een politieke algemene staking tegen het regeringsbeleid, zelfs in de context van een oorlogscrisis, zich tegen hen zal keren in het kader van toekomstige sociale strijd. Zo voegde de liberale procureur-generaal Baharav-Miara, de zogenaamde kampioen van de “democratie”, zich bij Smotrich in de poging om de staking te beëindigen door de uitvaardiging van een antidemocratisch bevel te eisen, dat uiteindelijk inderdaad werd uitgevaardigd door de voorzitter van de regionale arbeidsrechtbank van Tel Aviv-Jaffa. Ze beval het einde van de staking om 14:30, na 8,5 uur, in een uitspraak die bedoeld was om elke toekomstige politieke algemene staking wettelijk af te schrikken.
De regering zal niet buigen na een proteststaking van een paar uur.
Werkenden en jongeren, gingen in staking en gingen massaal de straat op om verandering te brengen in een gruwelijke realiteit. Dit momentum in de strijd voor een “akkoord nu” mag niet wijken voor een verslapping van de druk, een terugkeer naar routine en het idee dat “er niets gedaan kan worden” tegenover de macht van de bloedige regering.
Na deze belangrijke waarschuwingsstaking zou de regering een duidelijk ultimatum moeten krijgen van nog een tweedaagse algemene staking als onderdeel van een plan voor escalerende stappen in de strijd. Ondertussen moeten de delegaties en vakbonden het personeel op elke werkvloer organiseren om de betogingen te versterken. Alle vakbonden moeten een duidelijk actieplan aannemen en dit voorleggen aan de verkozen vertegenwoordigers van Histadrut en aan gelijkaardige organen in andere vakbonden en organisaties.
Deze strijd behoort toe aan de massa’s die eraan deelnemen. Dankzij massamobilisatie hebben we zelfs een algemene staking tot stand kunnen brengen. Nu kunnen bijeenkomsten (virtueel of persoonlijk) op werkplekken, scholen en campussen, en onder protestgroepen, helpen bij het versterken van discussies die de situatie evalueren en om democratische beslissingen te nemen om de strijd op te bouwen.
De strijd zet ook de kwestie van het beëindigen van de oorlog op de agenda. Het is belangrijk om op te passen voor rechtse stemmen die de horizon van de strijd proberen te reduceren tot de kwestie van een deal die zogenaamd niets te maken heeft met de voortzetting van de oorlog. Zonder het einde van de oorlog en de terugtrekking van de troepen uit de Gazastrook is de mogelijkheid van een akkoord erg klein. En hoe dan ook, zonder een einde aan deze vernietigingsoorlog zal de gruwelijke bloedige spiraal van de afgelopen maanden doorgaan, met alle hoge kosten van dien. Tienduizenden mensen zijn al omgekomen, de hele Gazastrook is verwoest en bijna de hele bevolking is naar tenten verdreven, gemeenschappen in Israël en Libanon blijven ontheemd, en ondertussen is de regering van Netanyahu en extreemrechts de kracht die het meest in de richting van een regionale oorlog duwt.
Daarom moet deze strijd ondubbelzinnig gericht zijn tegen het oorlogsgeweld – in Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Libanon en in de hele regio – en tegen de bloedige kapitalistische regering die deze leidt, en voor een alternatief van socialistische verandering tegenover de bloedige bezetting en heerschappij van het kapitaal.
De Socialistische Strijdbeweging eist:
- Na de waarschuwingsstaking het momentum opbouwen voor een tweedaagse staking om de Israëlische economie lam te leggen, het einde van de oorlog en de terugkeer van “iedereen voor iedereen” eisen, als onderdeel van een algemene strijd tegen de bloedige kapitalistische regering van Netanyahu en extreemrechts en de agenda die de heerschappij van het kapitaal en de bezetting dient. Volledige terugtrekking van alle troepen uit de Gazastrook. Een einde aan de aanvallen van militairen en kolonisten op de Westelijke Jordaanoever, een einde aan het beleid van moordaanslagen en showbombardementen, nee tegen een regionale oorlog onder auspiciën van imperialistische machten uit het Westen en het Oosten.
- Breid demonstratie- en stakingsinitiatieven uit in de verschillende gemeenschappen, op campussen en op de werkplek. Strijd tegen pogingen om het stakingsrecht te beperken. Ja aan massale protest- en stakingsacties aan beide kanten van de Groene Lijn en in de hele regio en wereldwijd om het bloedbad in Gaza te stoppen, inclusief vakbondsacties om de bewapening te stoppen en betogingen om een einde te maken aan de imperialistische politieke, economische en militaire steun van regeringen en bedrijven over de hele wereld voor het aanhoudende inferno. Ja aan het weigeren van militaire dienst onder de Israëlische bevolking, uit protest om de oorlog te stoppen. Ja aan het steunen van de oproep van de Palestijnse vakbonden voor internationale solidariteitsacties en organisatorische maatregelen om het bloedbad in Gaza te helpen stoppen. Ja aan Palestijnse betogingen en proteststakingen, zoals de “waardigheidsstaking” van mei 2021, aan beide kanten van de Groene Lijn, als onderdeel van een massale strijd die democratisch georganiseerd wordt door gekozen actiecomités, inclusief aspecten van georganiseerde zelfverdediging, voor nationale en sociale bevrijding.
- Maak een einde aan de politieke vervolging en het geweld van de politie van Ben Gvir, die bedoeld zijn om de regering te beschermen, om nationale onderdrukking en “verdeel en heers” te bestendigen, en om de strijd voor een “akkoord nu” en om een einde te maken aan de oorlogscrisis en het bloedbad in Gaza het zwijgen op te leggen. Nee tegen het intrekken van democratische vrijheden en de toenemende politieke vervolging, verzet tegen de uitvaardiging van noodverordeningen. Eis dat arbeiderscomités en alle arbeidersorganisaties werkenden beschermen die vervolgd worden als onderdeel van een nationalistische heksenjacht op tegenstanders van de oorlog. Verzet tegen de campagne van opruiing en vervolging van de nationale studentenvakbond – blokkeer de wet om stemmen in de academische wereld het zwijgen op te leggen.
- Sluiten van de detentie- en martelfaciliteit in Jemen, het “Israëlische Guantanamo”. Een einde aan de massale opsluiting van Palestijnen, inclusief kinderen, met of zonder militair proces. Een einde aan administratieve detenties, marteling en mishandeling van Palestijnse gevangenen. Een einde aan de legitimering, onder leiding van extreemrechts, van marteling en verkrachting, als onderdeel van een reactionaire agenda die extreme nationale onderdrukking en het doden van Palestijnen bevordert, evenals onderdrukking op grond van gender en geslacht, en het opleggen van ongelijkheid en armoede.
- Meer voorbereiding op zelfverdedigingsmaatregelen bij protestmanifestaties. Ja aan het nemen van onafhankelijke veiligheidsmaatregelen en het organiseren van zelfverdediging, en het bewaren van de vrede onder betogers tegen de bloedige kapitalistische regering, de oorlog en de bezetting. Ja aan verdedigingscomités op democratische basis in de gemeenschappen, en aan gemeenschapsoverschrijdende samenwerking op lokaal en nationaal niveau. Ja aan het recht op georganiseerde zelfverdediging van inwoners onder militaire bezetting en belegering, inclusief met hulp van gewapende beveiliging, democratisch georganiseerd door gekozen verdedigingscomités.
- Een einde aan het bloedbad, een einde aan de massale hongersnood, voor massale investeringen in de heropbouw van Gaza en alle gemeenschappen op kosten van de kapitalisten. Een massale overdracht van de levering van voedsel, schoon water, basisproducten en medische apparatuur zonder kosten voor de bewoners van de Gazastrook, als onderdeel van een massale investering in de heropbouw onder de democratische controle van de bewoners, en op kosten van de kapitalisten in de landen die de oorlog hebben gefinancierd. Onteigening van de banken, de grote ketens en de belangrijkste infrastructuur in de Israëlische economie in publieke handen, onder democratische controle en beheer van de werkende bevolking, ten gunste van een massale investering in compensatie en heropbouw aan beide kanten van het hek.
- Vrede vereist strijd voor socialistische verandering. Een einde aan de oorlog die de dictatuur van de belegering, de bezetting, de nederzettingen, de armoede en de extreme nationale onderdrukking, opgelegd aan miljoenen Palestijnen, wil herstructureren en bestendigen. Een einde aan de heerschappij van het kapitaal. Strijd voor een oplossing die tot aan de wortel gaat, gebaseerd op een einde aan de nationale onderdrukking, gelijke rechten op bestaan, op zelfbeschikking en op een leven met waardigheid, welzijn en persoonlijke veiligheid voor iedereen. Ja aan de strijd voor een onafhankelijke, democratische, socialistische Palestijnse staat met gelijke rechten, en aan de strijd voor democratie en socialistische verandering in Israël en de regio. Ja aan twee hoofdsteden in Jeruzalem. Realisatie van een rechtvaardige oplossing voor het vluchtelingenvraagstuk door middel van een overeengekomen opzet met erkenning van historisch onrecht en het recht van degenen die willen terugkeren, terwijl een leven van welvaart en gelijkheid voor alle inwoners wordt gegarandeerd.
- Internationale solidariteit, in de strijd van arbeiders en gewone mensen in de hele regio, als onderdeel van een strijd voor socialistische verandering en vrede in de regio, inclusief het streven naar de oprichting van een confederatie van socialistische landen in de regio, die democratie en persoonlijke veiligheid zal bevorderen en de belangrijkste hulpbronnen zal benutten, onder democratisch publiek eigendom, voor het algemeen welzijn, terwijl gelijke rechten voor alle naties en alle minderheden worden gegarandeerd.
- Bevorderen van stappen om een op klassen gebaseerd, internationalistisch en militant politiek alternatief ter linkerzijde op te bouwen, in de vorm van brede strijdpartijen aan beide zijden van de Groene Lijn, die ernaar zullen streven om met elkaar samen te werken in de strijd tegen de Israëlische overheersing van het kapitaal en de bezetting en voor socialistische verandering, tegenover nationalistische kapitalistische politiek en imperialistische agressie die onderdrukkende regimes en een heel systeem van ongelijkheid en meervoudige crises verdedigen, die het huidige historische bloedbad hebben veroorzaakt.
