Na discussies over de politieke situatie in België en de rest van de wereld beslisten we om de afgelopen maanden heel wat nadruk te leggen op strijd tegen extreemrechts. Samen met acties in solidariteit met de Palestijnse massa’s was dit een van de meest mobiliserende kwesties. We begonnen het vorige academiejaar met meetings van ALS en ROSA hierover, waarbij we in Luik en Brussel Nederlandstalige antifascisten uitnodigden om hun ervaringen te delen.
door Clément T (Luik) uit maandblad De Linkse Socialist
Tegen fascisme en ellende is de sociale strijd noodzakelijk!
Onze leden waren in heel het land betrokken bij discussies en acties, in hun buurten en op hun werk, maar ook via bredere fronten en actieplatformen in hun steden en in de vakbonden. Op nationaal vlak was er in februari de oprichting van de Coördinatie van Antifascisten in België (CAB), waar we ons enthousiast in engageren. We nemen deel aan de debatten over de politieke inhoud van de coördinatie, maar ook door middelen en militanten in te zetten om projecten van CAB uit te voeren: het ontwerpen en verspreiden van affiches, opstellen en verdelen van pamfletten, oproepen tot mobilisatie, logistiek en administratie.
Samen met andere antifascistische activisten beantwoordden we in Wallonië elke poging van de nieuwe partij Chez Nous om zich publiek te manifesteren. Telkens weer waren er acties: in Luik, Bergen, Charleroi, Namen, Hoei … Hun meetings, straatactiviteiten of campagnemomenten op markten werden verstoord. We voerden actie tot aan het hoofdkwartier van deze partij.
In Vlaanderen waren we een drijvende kracht in de strijd tegen extreemrechts. We protesteerden tegen het sociaal-economisch congres van het Vlaams Belang. Enkele syndicalisten lanceerden een mobilisatie in Aalst om het Vals Belang te ontmaskeren. Vervolgens betoogden we tijdens het migratiecongres van het VB in Gent. De delegatie van Campagne ROSA en ALS was erg levendig en groot. Daarna stonden we vooraan in de strijd tegen de NSV, de Nationalistische Studentenvereniging die traditioneel met het Vlaams Belang verbonden is. Een mobilisatie tegen een haatmeeting met Van Langenhove in Leuven droeg bij tot de schorsing van NSV aan de universiteit. Nadien namen we deel aan een platform in Antwerpen om samen met anderen, waaronder vakbonden en anarchistische militanten, een antifascistische betoging te houden. Deze betoging was eens te meer groter dan de extreemrechtse optocht dezelfde avond. Bovendien toonde deze betoging een diversiteit van jongeren en werkenden in verzet tegen extreemrechts, neoliberale sociale afbraak en alle vormen van onderdrukking.
Na een online oproep van de CAB en een mobilisatie op het terrein moest de internationale extreemrechtse bijeenkomst NatCon tot twee keer toe verplaatst worden. Uiteindelijk konden de extreemrechtse kopstukken pas vergaderen na een tussenkomst van de Raad van State. Op 11 en 16 juni volgden betogingen met duizenden deelnemers tegen rechts en extreemrechts. Het initiatief hiervoor ging opnieuw van de CAB uit. Zonder dit alles zou het antifascistisch landschap in België niet geweest zijn wat het is.
Siamo tutti antifascisti
In mei, juni en augustus voerden we onze campagne “Pride is a protest” ter verdediging van LGBTQIA+rechten, met dit jaar een bijzondere antifascistische nadruk, wat niet meer dan logisch was gezien de aanvallen van conservatief rechts en extreemrechts. Eerder in het jaar, eind september, was Campagne ROSA ook de enige kracht die een protestactie in Luik organiseerde naar aanleiding van de brandstichting en het vandalisme op scholen wegens de nieuwe lessen seksuele opvoeding. Eind maart organiseerden we een reeks meetings in heel het land om het internationalisme van de antifascistische en socialistisch-feministische strijd te benadrukken. Een Braziliaanse activiste sprak over het verzet tegen Bolsonaro en extreemrechts daar.
Voor ons is het essentieel dat de beweging democratisch gestructureerd en gepolitiseerd wordt. We doen dit door systematisch sociale, antikapitalistische, antiracistische, feministische en queer inhoud in de beweging te brengen. We doen het ook door een strategie voor te stellen die het probleem bij de wortels aanpakt, met een analyse van het systeem, zijn actoren en instrumenten, om vervolgens een methode voor te stellen die overeenkomt met onze doelstellingen. Dit was des te duidelijker waar we in bredere samenwerkingsverbanden actief waren, waarbij het niet altijd vanzelfsprekend was om tot akkoorden over inhoud en actiemethoden te komen.
Dit is maar een begin, wij gaan door met de strijd!
In de komende weken zal verzet tegen de asociale plannen van de regeringen op alle niveaus nodig zijn. We staan voor vijf jaar van pogingen tot sociale afbraak. Vijf jaar van collectieve afstraffing van vooral de zwaksten voor het falen van het kapitalisme. Hiertegen in verzet komen, is een integraal onderdeel van het antifascisme. Doorheen strijd komen we op voor een samenleving waar niemand aan zijn lot wordt overgelaten en waar de woede niet afgeleid wordt naar haat tegen andere slachtoffers van het systeem. De vakbonden hebben een belangrijke rol te spelen in de mobilisaties. Zij kunnen de werkenden samenbrengen in acties die een krachtige oppositie en tegenoffensief vormen, ook op het vlak van antifascisme.
