De racistische rellen in Groot-Brittannië deze zomer toonden het gevaar van extreemrechts. Na een vreselijk incident in Southport, waarbij drie kinderen om het leven kwamen, waren er in tal van Britse steden rellen aangevuurd door extreemrechtse militanten en hooligans. De veroordeelde stalker en fraudeur Tommy Robinson wierp zich met zijn English Defence League op als gangmaker en bracht tot 30.000 op straat in Londen op 27 juli.
Dit gaat samen met de opgang van extreemrechtse politici die steeds openlijker voor een brutaal gewelddadig beleid pleiten. Begin dit jaar werd in Duitsland geprotesteerd tegen de massale deportatieplannen die verdedigd werden door het extreemrechtse AfD. Ondertussen maakt Trump van soortgelijke plannen een centraal thema van zijn kiescampagne.
Dichter bij huis plant de officieuze ordedienst van het Vlaams Belang op 21 september een betoging voor ‘remigratie’ (lees: deportaties) en tegen ‘omvolking’. De groep in kwestie, Voorpost, wil de slabakkende campagne van Dewinter in Antwerpen steunen. Bij de parlementsverkiezingen van juni haalde Dewinter in het kanton Antwerpen, het voormalige bastion van extreemrechts, slechts 2500 voorkeurstemmen. De partij pompt 100.000 euro extra in de campagne om het vel van Dewinter te redden. Voorpost levert een eigen bijdrage met een betoging. Daarmee wil de groep die bewonderend naar de Britse rellen keek meteen ook de basis leggen om dat racistisch geweld bij ons te importeren.
Een dergelijk scenario is minder onrealistisch dan we hopen. Kijk maar naar de plaag van extreemrechtse invloeden onder voetbalsupporters. Tientallen ultra’s van de North Fanatics werden door Club Brugge uitgesloten nadat ze neonazistische gebaren maakten achter een spandoek met de slogan ‘FCK antifa’ die naast een Vlaamse leeuwenvlag hing.
Extreemrechts voelt zich sterk vandaag en dat straalt ook af op groepen die voor een meer gewelddadige politiek staan. Waar extreemrechts mee regeert, voert het de repressie op. De Nederlandse minister van Migratie, Marjolein Faber (PVV) besliste bijvoorbeeld om niet tussen te komen bij de dreigende uitzetting van een 11-jarige Armeense jongen die in Nederland geboren is. Wilders was enthousiast: “Eindelijk een minister met een rechte rug.” Iets doen aan de koopkrachtcrisis, de ineenstortende openbare diensten of het gebrek aan toekomstperspectief voor steeds bredere lagen, staan niet op de agenda van extreemrechts. Het blijft bij de ‘trofee’ van de deportatie van kinderen!
De lokale verkiezingen van 13 oktober dreigen het gevaar van extreemrechts in België opnieuw op de agenda te zetten. Met Forza Ninove van Guy D’haeseleer hoopt het VB een absolute meerderheid te halen. Elders kan het cordon sanitaire onder druk staan. Langs Franstalige kant trekt de MR na haar overwinning in juni ook extreemrechtse sympathisanten aan. Zelfs indien de Luikse lijsttrekker van Chez Nous werd geweigerd als MR-lid, is het een teken aan de wand dat extreemrechts naar de MR kijkt.
Is de situatie hopeloos? Uiteraard niet! De antiracistische protesten in Groot-Brittannië in de nasleep van de rellen waren immens groot. De publieke steun voor geweld is beperkt, het aantal relschoppers was relatief klein. Zelfs indien 30.000 extreemrechtse betogers in Londen een pak minder is dan wat bijvoorbeeld de Gaza-betogingen mobiliseren, blijft het echter een ernstige waarschuwing voor antifascisten. We moeten onze strijd opvoeren. Dat doen we niet door het establishment en de verantwoordelijken voor het asociale beleid achterna te lopen, maar door ons te organiseren voor echte verandering in de vorm van toegankelijke diensten, betaalbaar wonen, leefbare lonen en uitkeringen en een beleid dat het geld zoekt waar het zit, bij de superrijken die rijk worden op basis van onze arbeid. Die superrijken kiezen vandaag steeds meer kant. Elon Musk schaart zich achter Trump omdat hij weet dat die zijn winsten zal verdedigen. Verdeeldheid en haat onder de werkende klasse en de onderdrukten stimuleren en aanwakkeren, komt enkel die superrijke elite goed uit.
Samen met anderen neemt LSP enthousiast deel aan de Coördinatie van Antifascisten in België (CAB) en nemen we daarnaast ook eigen initiatieven in de strijd tegen alles wat ons verdeelt. We koppelen dat aan een programma gericht op het versterken van de solidariteit in de strijd tegen de toenemende tekorten en bijhorende sociale spanningen, een strijd die zich uiteindelijk richt tegen de winstmachines van de kapitalisten.
21 september: antifascistische actie tegen Voorpost in Antwerpen. Meer info later deze week.
