De legislatuur komt ten einde. De verkiezingen komen eraan. De PS bergt het masker van de compromissen in het kader van wat haalbaar zou zijn even op. Paul Magnette is plots een voorvechter van het eco-socialisme. Het klopt dat het socialisme van de PS ecologisch verantwoord is: het brokkelt vanzelf af en is nog amper zichtbaar.
door Arno (Luik)
Rond de lonen is er een centrale eis die ook door de vakbonden wordt verdedigd, die van een minimumloon van 2800 euro bruto per maand. De MR, Open VLD, N-VA en CD&V spraken er zich al tegen uit, partijen waarmee de PS zoals in 2019 zal onderhandelen om een nieuwe regering te vormen.
Het is goed dat de PS zich uitspreekt voor de eis van 2800 euro bruto per maand. Maar… In de periode 2019-2024 steeg het minimumloon met slechts 400 euro per maand. Dat gebeurde vooral als gevolg van de automatische indexering van de lonen. In de kleine lettertjes van het PS-voorstel lezen we dat de eis van 2800 euro bruto per maand wordt gezien als te realiseren tegen het einde van de volgende legislatuur, dus pas binnen vijf jaar. Als de prijzen aan het huidige tempo blijven stijgen, zal de PS niets moeten doen om haar belofte realiseren.
De hypocrisie tijdens verkiezingscampagnes is eindeloos. De PS stelt voor om het statuut van samenwonenden af te schaffen, een statuut dat het zelf mee invoerde in 1980. De PS voert precariteit in en vraagt vervolgens onze stem om uit die precariteit te geraken.
De grote spreidstand tussen het gevoerde beleid en de campagnebeloften van de sociaaldemocratie is elke dag zichtbaar en versterkt het breed gedragen wantrouwen tegen de linkerzijde in het algemeen. Het volstaat niet om enkel de hypocrisie aan te klagen. We moeten ons de vraag stellen waarom de PS niet in staat is om de grote beloften tijdens verkiezingscampagnes waar te maken. Waarom worden die steevast opgeborgen bij het invullen van de ministerpostjes? De PS denkt dat verandering mogelijk is in de vreedzame arena van het parlementaire spel waarbij compromissen gesloten worden met rechtse partijen.
Niet dat een volstrekte meerderheid tot een ander beleid leidt. In verschillende gemeenten regeerde de PS de afgelopen jaren met een volstrekte meerderheid. De Franse PS van François Hollande regeerde vanaf 2012 met een meerderheid, maar maakte evenmin de beloften waar. Zelfs met een meerderheid kan er nog steeds naar de patronale organisaties, de Europese Unie en andere werkgeversinstellingen verwezen worden die druk uitoefenen of zelfs dreigen met kapitaalvlucht en bedrijfssluitingen. Bij het beheer van de ministeries kiest de PS voor toegevingen aan de bazen, in plaats van de werkenden op straat te mobiliseren om overwinningen te boeken.
Alleen door te vertrouwen op strijd van de werkende klasse, door deze te versterken en deel te worden van de dynamiek van strijd, kan een linkse regering antwoorden op de tegenkantingen van de bazen en overgaan tot het invoeren van de broodnodige sociale maatregelen. Dit zal niet gebeuren door binnen het establishment te onderhandelen met rechts en het patronaat.
