Hoe de superrijken voor de crisis laten opdraaien? Enkel strijd kan hen de rekening presenteren

Op een moment dat in de meeste Europese landen zware besparingen worden doorgevoerd, rijst de vraag naar de rechtvaardigheid van het verder afbreken van onze lonen, uitkeringen en pensioenen. Werkende mensen hebben immers al 30 jaar op deze zaken ingeleverd. Meer bepaald: sinds het begin van de neoliberale tegenhervormingen. Terwijl de tekorten bij de meerderheid groeiden, steeg het inkomen van de rijke klasse exponentieel.

Artikel door Peter Delsing uit de oktobereditie van ‘De Linkse Socialist’

De economische impasse van het kapitalisme dreigt de ideologische consensus over de vrijemarkteconomie onderuit te halen en tot massaal verzet te leiden. Het is tegen deze achtergrond dat we de plotse aanvallen van ‘vrijgevigheid’ van miljardairs als Warren Buffet moeten zien. De Amerikaan werd al snel gevolgd door een aantal superrijken wereldwijd, die ook vonden dat ze te weinig belastingen betaalden. Ook Etienne Davignon arriveerde, iets te laat, op het ‘feestje’. Wel merkwaardig dat we 30 jaar op deze vaststelling hebben moeten wachten, en dat ze samenvalt met de grootste ‘systeemcrisis’ in 80 jaar!

Tussen 1970 en 2007 steeg wat we jaarlijks in België produceren met 140%. Dik meer dan een verdubbeling. Maar in de plaats van te leiden tot een comfortabel leven voor iedereen – wat perfect mogelijk zou zijn – is de armoede sinds de jaren ‘80 verdriedubbeld (tot 15%). Vandaag zijn er twee lonen in een gezin nodig om de gestegen levenskost min of meer bij te benen. Kortom: de gegroeide rijkdom vloeide hoofdzakelijk naar een club rijken. In België bezit 10% van de bevolking meer dan 50% van het vermogen.

Samen met zware besparingen stelt ook de PS vandaag een vermogensbelasting voor, van 0,5% op fortuinen boven de 1,25 miljoen euro. LSP is voor elke stap in de richting van een eerlijker verdeling van de rijkdom, maar dan niet om met de andere hand onze openbare diensten en koopkracht af te breken… Het is een illusie te denken dat een ernstige herverdeling van de rijkdom zal slagen zonder massale strijd van arbeiders en jongeren en zonder te raken aan de heilige huisjes van het kapitalisme.

Vandaag leveren inkomens uit arbeid meer dan 50% van de Belgische belastinginkomsten op. Belastingen op vermogens leveren slechts 7,3% van het totaal op. Het bankgeheim moet volledig worden afgeschaft om een zicht te krijgen op het inkomen en vermogen van de allerrijksten. En dat zijn immense sommen: het financiële vermogen op spaarrekeningen (200 miljard euro in maart 2011), in de vorm van aandelen en obligaties, etc. bedraagt meer dan het dubbele van wat we jaarlijks produceren. De grote banken dienen uit handen van de private aandeelhouders en hun managers te worden gehaald om hier een reëel toezicht op te verkrijgen.

Maar hoe kunnen de werkenden en hun gezinnen de controle overlaten aan de huidige staat? Dezelfde kapitalistische staat die bewust de controle op belastingen van bedrijven desorganiseert en jaar na jaar cadeaus uitdeelt aan de superrijken en multinationals? Verschillende grote bedrijven betalen door de notionele intrestaftrek en andere cadeaus minder belastingen dan de doorsnee arbeider of bediende.

Als de bedrijven hetzelfde percentage vennootschapsbelasting in 2009 zouden betalen als in 2001 (19,9% in plaats van een uitgeholde 11,8%), dan zou dat volgens het ACV 7,6 miljard euro extra hebben opgeleverd. Als ze gewoon hadden betaald wat ze zouden moeten betalen – met een belastingvoet van 33,99% – dan zou dat 20 miljard euro extra hebben opgebracht: een bedrag dat zo goed als de gehele geplande “saneringsinspanning” zou dekken. Een terug invoeren van de hoogste belastingschalen in de personenbelasting (52% en 55%) zou nog eens bij benadering 6 miljard opleveren. Het terugdringen van de zwarte economie zou, afhankelijk van de schatting, tussen de 6 en 30 miljard extra inkomsten betekenen… In 2009 gaven de bedrijven voor 93,3 miljard euro winst aan.

Op zo’n moment de miljarden gaan zoeken bij de sociale zekerheid, bij uitkeringen, gezondheidszorg en pensioenen, is niet “neutraal”. Het is een politieke keuze van de heersende klasse en haar politici, tegen de werkende klasse. We dienen ons hiertegen te verzetten en te streven naar een echte democratische controle over de rijkdommen in de maatschappij: een democratisch geplande economie onder controle van de werkenden en hun gezinnen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie