De woede over het genocidale geweld in Gaza neemt niet af. Het protest evenmin. Zondag was er een nieuwe nationale betoging met tienduizenden aanwezigen. Opmerkelijk was de grote groep jongeren die vanop de campusbezettingen naar de betoging kwam. Die bezettingen zorgen voor een frisse wind in de beweging. Bovendien voelen rectoren zich verplicht om toegevingen te doen en minstens een begin van transparantie te geven over banden met universiteiten in Israël.
Studenten in actie
De bezettingsacties zijn opmerkelijk sterk en genieten brede steun. Dat merkten we zaterdag ook al tijdens de Belgian Pride in Brussel. Op onze stand verkochten we heel wat badges rond Gaza en Palestina, ook het studentenpamflet van ALS en Campagne ROSA werd er vlot verspreid. Binnen de studentenprotesten roepen we op tot verdere uitbreiding en coördinatie van de bezettingen, versterking van de betrokkenheid van personeel en omwonenden, opvoering van de actiemethoden inclusief het gebruik van stakingen en maximale democratische betrokkenheid van de hele beweging bij discussies over acties, eisen en perspectieven voor de beweging.
Doorheen het protest worden de banden aangeklaagd met instellingen of bedrijven die medeplichtig zijn aan genocidaal geweld of bezetting. Het omvat niet alleen universiteiten, maar ook bedrijven die betrokken zijn bij de ontwikkeling van militaire technologie. Om de impact van bedrijven op het hoger onderwijs te beperken, zijn er massale publieke investeringen nodig. We pleiten in het protest voor solidariteit met alle slachtoffers van het bloedbad. Dat omvat opvang voor studenten en universiteitsmedewerkers uit de regio die hun studie of baan zijn kwijtgeraakt, omdat ze zich verzetten tegen de genocide of omdat ze Palestijn zijn. Daarnaast ook solidariteit met studenten en personeelsleden van Israëlische universiteiten die zich verzetten tegen het bloedbad en de bezetting.
Kapitalisme betekent imperialisme en kolonialisme. We kunnen de strijd voor echte Palestijnse bevrijding niet scheiden van de strijd tegen het systeem dat de onderdrukking van de Palestijnen mogelijk maakt. In een socialistische samenleving zou de rijkdom in Palestina en Israël het voor iedereen mogelijk maken om fatsoenlijke huisvesting, werk en levens te hebben. Een socialistisch Palestina naast socialistische verandering in Israël en de wijdere regio is in die zin een voorwaarde om een vreedzaam leven voor mensen in de regio te bereiken.
Politie intimideert na afloop
De repressie die aanvankelijk overal aanwezig was, is grotendeels maar niet volledig verdwenen. Zo waren er zondag na afloop van de betoging meerdere incidenten van machtsmisbruik door de politie die betogers die terug naar huis keerden verplichtten om Palestijnse sjaals, vlaggen en zelfs stickers af te doen. Sinds wanneer bepaalt de politie welke sjaal we mogen dragen op straat?
Enkele Antwerpse leden en sympathisanten die met een groepje naar het station trokken na afloop van de betoging getuigden van dergelijk politie-optreden. Eén iemand moest een pro-Palestina sticker van haar kledij halen. Een andere werd gevraagd een Palestijnse sjaal op te bergen. Dat werd geweigerd. We beslissen zelf wel wat we aandoen. De enige reden waarom de politie dit vroeg aan betogers was om hun machtspositie te tonen. Het is op zich indicatief voor de houding van het establishment. Omwille van de breed gedragen steun aan het protest, kan daar niets van gezegd worden en tolereren ook de rectoren de campusbezettingen. Tegelijk zijn er gevallen van intimidatie en pogingen om verdeeldheid te zaaien.
Hoe verder?
De nieuwe massabetoging en de frisse wind van de studentenacties toont het potentieel van de beweging. Wie dacht dat het protest wil zou gaan liggen, vergist zich. De horror houdt aan, onder meer met het offensief tegen Rafah. De dodentol blijft oplopen en er is geen uitzicht op een uitweg uit de humanitaire catastrofe. Hierover zwijgen of afwachten is voor heel veel mensen geen optie. Het protest gaat dan ook door.
De bezettingen aan de universiteiten zorgden voor een frisse wind. Met de examens in aantocht zal er onvermijdelijk een pauze komen. Het voorbeeld van de studenten kan echter navolging krijgen met acties van werkenden en nieuwe lokale en nationale betogingen de komende weken. Het protest heeft effect en verspreidt zich snel doorheen de wereld. Het wordt ook gehoord in Palestina zelf. Doorzetten is nu de boodschap, gekoppeld aan discussies over wat nodig is om een einde te maken aan het imperialisme en neokolonialisme, kortom aan het kapitalisme dat steeds gericht is op de winsten van een kleine minderheid ten koste van ellende en toenemend geweld ten aanzien van de meerderheid van de bevolking.
FOTO’s door Liesbeth:
