In april van dit jaar dienden de senatoren van Les Républicains in Frankrijk een gevaarlijk wetsvoorstel in om elke sociale of medische transitie voor de leeftijd van 18 jaar te verbieden. Dat gebeurt onder het voorwendsel van strijd voor de ‘bescherming van kinderen’. In werkelijkheid betekent het ellende voor transgenderkinderen als dit wetvoorstel er ooit door komt. Er is een zekere paradox als het gaat om de zichtbaarheid van transgenders en non-binaire personen: hoe meer zichtbaarheid en acceptatie in brede lagen van de samenleving, hoe meer haat en transfobie.
door Sam (Brussel) uit maandblad De Linkse Socialist
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan kondigde de National Association of Intercollegiate Athletics, die toezicht houdt op kleine Amerikaanse universiteiten, op 9 april aan dat het transgenderatleten verbiedt om vrouwensport te beoefenen. Deze beslissing volgt op een reeks aanvallen op LGBTQIA+ rechten in de Verenigde Staten, die discriminatie hebben versterkt met behulp van gemanipuleerd en verdraaid wetenschappelijk onderzoek.
Een “modegril”?
Vorig jaar zond de Vlaamse nationale televisie een documentaire uit waarin de behandeling van jonge transgenders (en de behandeling van transgenders in het algemeen) in vraag werd gesteld. Een van de argumenten was dat er een kans bestond dat er een verwarde cisgender (d.w.z. niet-transgender) persoon tussen hen zat, en dat deze cisgender persoon koste wat kost gered moest worden. Een van de belangrijkste argumenten was dat transgender zijn uiteindelijk slechts een modegril is en dat mensen onder de 40 daarom verboden moeten worden om een transitie op te starten.
Het idee van een modegril suggereert dat het makkelijker is om te leven als transgender of non-binaire persoon. De realiteit is echter dat LGBTQIA+ mensen een veel groter risico lopen om in precaire situaties terecht te komen. Het vinden van een job of toegankelijke huisvesting is veel moeilijker, waardoor het risico om in de prostitutie en armoede te belanden toeneemt.
Het reactionaire offensief tegen LGBTQIA+ rechten, en transrechten in het bijzonder, voedt het vertrouwen van bepaalde groepen en individuen om over te gaan tot intimidatie en geweld, zowel online als in het echte leven. Het aantal transpersonen en non-binaire mensen dat wordt vermoord, blijft elk jaar stijgen.
In februari stierf in de conservatieve Amerikaanse staat Oklahoma een 16-jarige non-binaire persoon, Nex Benedict, na een gewelddadige aanval op school. Ondanks de vele verwondingen classificeerde de politie de zaak uiteindelijk als zelfmoord, zonder enige strafrechtelijke aanklacht. Alleen al in 2024 zijn er in de Verenigde Staten maar liefst 21 anti-trans wetsvoorstellen aangenomen en binnenkort zullen er nog eens 24 van kracht worden!
Alle onderzoeken tonen aan dat LGBTQIA+ mensen veel vaker slachtoffer zijn van geweld dan niet-LGBTQIA+ mensen, zowel fysiek als verbaal. En binnen deze gemeenschap zijn transgenders nog vaker het doelwit. Dit zijn meestal geen eenmalige gebeurtenissen, maar herhaalde geweldervaringen die deel uitmaken van het dagelijks leven. Het is dan ook geen verrassing dat het aantal zelfmoordpogingen hoger ligt onder transgenders en non-binaire personen: 25 keer hoger dan onder cisgenders.
De strijd voor LGBTQIA+ rechten is een antifascistische strijd!
Polarisatie in de samenleving is een structureel fenomeen aan het worden, op de meest uiteenlopende gebieden. In verschillende jaarrapporten van de ILGA (International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association) wordt gewaarschuwd dat deze polarisatie ook in relatie tot LGBTQIA+ mensen alarmerend toeneemt, ook in landen waar al grote juridische overwinningen zijn behaald.
In België meldt de jongerenorganisatie Wel Jong dat geweld, haat en intolerantie jegens LGBTQIA+ personen de afgelopen jaren zichtbaar zijn toegenomen, wat met name geïllustreerd wordt door de publieke aanvallen van Theo Francken (N-VA) en Dries Van Langenhove op sociale netwerken. Toen Theo Francken nog staatssecretaris voor Asiel en Migratie was in de regering-Michel, rechtvaardigde hij soms het uitzetten van migranten met het argument van “het beschermen van Vlaamse vrouwen en LGBTQIA+ mensen”. Een snelle blik op zijn X-account (ex-Twitter) laat nochtans zien dat hij zich duidelijk nooit heeft bekommerd om het lot van LGBTQIA+ mensen.
Bij rechts en extreemrechts dient dit soort retoriek vooral om een militante basis te consolideren rond een ‘anti-woke’-retoriek die LGBTQIA+ mensen als ‘abnormaal’ afschildert. Deze retoriek klinkt echter steeds luider naarmate deze partijen, met name extreemrechts, terrein winnen.
We kunnen verwachten dat extreemrechts bij de volgende verkiezingen verder terrein zal winnen, zowel in België als elders. In plaats van gewoon toe te kijken, kunnen we beter een antifascistisch antwoord versterken!
De maatschappij veranderen om attitudes te veranderen
Onze ideeën over gender zijn afhankelijk van de sociale omstandigheden waarin we leven. Wanneer deze sociale omstandigheden veranderen, kunnen onze ideeën over gender ook veranderen. Dus we kunnen transfobie en alle vormen van queerfobie niet bestrijden zonder het kapitalisme te bestrijden.
Deze twee strijdbewegingen zijn met elkaar verbonden. Het kapitalistisch systeem gebruikt transfobie en alle vormen van haat en onderdrukking om de sociale meerderheid te verdelen, vooral de arbeidersklasse, die de macht heeft om de hele samenleving te blokkeren door middel van massale stakingen. Dit systeem is gebaseerd op de logica van “verdeel en heers”, net zoals het gebaseerd is op de uitbuiting van de natuur en de mens.
Maar rechts gebruikt deze tactiek ook op subtielere manieren, bijvoorbeeld door de noodzaak van het vergoeden van de gezondheidszorg voor transgenders in twijfel te trekken met het argument dat er niet genoeg geld is, terwijl er de afgelopen jaren al een groot gebrek aan middelen voor transgenderzorg was. De strijd om publieke en sociale diensten te verdedigen en uit te breiden, is ook een strijd voor LGBTQIA+ rechten!
Besparingen op deze diensten betekenen langere wachtlijsten voor adequate medische en psychologische zorg, sociale huisvesting, opvanghuizen voor slachtoffers van gewelddadige gezinssituaties, enzovoort. De hele bevolking wordt hierdoor getroffen, maar de gevolgen zijn nog ernstiger voor LGBTQIA+ mensen.
Dit is nog maar het begin – de strijd voortzetten!
Het voorstellen van de zogenaamde “genderideologie” als een probleem leidt de aandacht af van de echte uitdagingen waar deze diep ongelijke samenleving voor staat. Conservatieve politieke partijen presenteren zichzelf als verdedigers van stabiliteit, terwijl het hun beleid is dat een sociale woestijn creëert die geweld in de hand werkt. Het fundamentele probleem is niet diversiteit, maar de almachtige dictatuur van de markten!
Vandaag voelt meer dan 40% van de LGBTQIA+ jongeren in Vlaanderen zich niet veilig op school. Scholen beschikken niet over de middelen en de kennis om gepast te reageren. Opkomen voor echt inclusief onderwijs betekent zorgen voor massale investeringen in onderwijs, voor kleinere klassen, voor meer opleiding van leerkrachten, ook over genderkwesties, en voor samenwerking met basisverenigingen die expertise hebben opgebouwd die grotendeels wordt genegeerd door de overheid.
Om discriminatie op het gebied van huisvesting tegen te gaan en een einde te maken aan de lange wachtlijsten voor sociale woningen, moeten we strijden voor een ambitieus plan om sociale woningen te renoveren en te bouwen. Dit moet gebeuren als onderdeel van een openbaar plan om gebouwen te isoleren en te renoveren, wijk per wijk. We willen een einde maken aan alle vormen van onveiligheid, inclusief energie-armoede!
Dus ja, daar zijn middelen voor nodig, maar daar heeft de samenleving geen gebrek aan. Door de belangrijkste sectoren van de economie te nationaliseren onder de democratische controle en het beheer van de werkenden, zouden we de enorme rijkdom die er is kunnen gebruiken om aan de behoeften van de hele bevolking te voldoen en de vervulling van de noden van elk individu te garanderen. Door bijvoorbeeld de hele farmaceutische sector te onttrekken aan het winstoogmerk kunnen we ervoor zorgen dat de productie van medicijnen en hormoonbehandelingen niet wordt overgelaten aan de willekeur van aandeelhouders. Haal de productie uit de klauwen van kapitalisten om een einde te maken aan de tekorten!
Zo’n revolutie in de manier waarop de maatschappij is georganiseerd, zou onvermijdelijk ook de houding ten opzichte van gender en seksuele geaardheid veranderen. Deze zijn geworteld in de klassenmaatschappij en de machtsverhoudingen die daaruit voortvloeien. Een democratisch geplande socialistische samenleving zou de basis leggen voor de emancipatie van de mensheid in al haar diversiteit.
- 18 mei. Brussels Pride
- 30 juni. Pride is a protest in Gent
- 6-7 juli. Antifascist weekend in Gent
- 10 augustus. Antwerp Pride
- 24 augustus. Liège Pride
