Na de tsunami: zal het kapitalisme investeren in onze veiligheid?
In de regio van de Pacific bestond er wel een waarschuwingssysteem tegen tsunami’s. Het Amerikaanse legerbevel hier kon op tijd haar militaire basis op het eiland Diego Garcia – dat in de Indische Oceaan ligt – waarschuwen. Op Diego Garcia viel geen enkel slachtoffer. Specialisten zijn het er over eens: een tsunami kan urenlang over zee reizen, wat ruim de tijd laat om de bevolking te waarschuwen. Een aardbeving is niet voorspelbaar, maar van een tsunami hoeft in principe niemand te sterven.
Bijlage over de Tsunami bij ons maandblad Socialistisch Links |
Bovendien hadden onderzoekers van een commissie van de Verenigde Naties in de zomer van vorig jaar al voor een waarschuwingssysteem gepleit in de Indische Oceaan. "De Indische Oceaan kent een betekenisvol gevaar voor zowel lokale als van verder af komende tsunami’s", stelde men. Er werd echter geen actie ondernomen. Wellicht omdat men het gevaar in vergelijking met de "kost" te gering vond. Dat was toch de redenering van Indonesische verantwoordelijken. De Indonesische regering weet echter wel haar portefeuille te vinden om oorlog te voeren tegen separatistische regio’s als Oost-Timor en Atjeh.
De kapitalisten en hun regeringen zullen (met ons geld) investeren om hun systeem te beschermen tegen bepaalde bedreigingen. Bijvoorbeeld tegen het terrorisme van islam-fundamentalisten als Al-Qaeda. Maar ze zijn niet in staat om de onderliggende problemen die leiden tot terrorisme – totaal gebrek aan perspectief, onderdrukking, armoede, oorlogen – op te lossen. De winsthonger van de grote bedrijven belet om iedereen op de wereld een degelijke levensstandaard, een controle over ons leven,… te geven. In de strijd tegen de gevolgen van natuurrampen geldt net hetzelfde. Bij elke stap worden we geremd en geblokkeerd door de winstbelangen van een kleine minderheid.
Een lid van het seismologisch bureau in Thailand, Chcheep Mahachan, stelde over de tsunami: “Een fatsoenlijke waarschuwing werd er niet gegeven. Als we er een hadden gegeven, en het zou niet waar blijken te zijn, dan zou dat de dood van het toerisme in de regio hebben betekend.” De zucht naar winst – eigen aan het kapitalisme – kreeg hier voorang op de veiligheid van mensen.
Of neem gewoon de kwestie van de beloofde hulp: hoeveel geld dat door de westerse regeringen wordt beloofd, zal effectief worden betaald? Na de aardbeving in Bam in Iran, werd er 1 miljard dollar aan hulp beloofd. Uiteindelijk werd er slechts 17 miljoen dollar effectief betaald tot nu toe… Kapitalistische regeringen hebben hun eigen prioriteiten: het behoud van hun macht, positie en voorrechten – en die van de naar maximale winst strevende bedrijven waarmee ze hun lot hebben verbonden. Het lot van gewone werkende mensen en jongeren kan hen niet interesseren.
Socialistische planning: beste garantie tegen gevolgen ”natuurrampen”
Daarom hebben we ook onze eigen partijen nodig om onze belangen te verdedigen. Arbeiderspartijen die actief zijn in de vakbonden, op de werkplaats, in de wijken en scholen en die een echt socialistisch programma voorstaan. Een programma dat de werkende bevolking op wereldvlak controle geeft over de fabrieken, grondstoffen, gronden,… en onze eigen arbeid. Dit via een systeem van democratisch verkozen comités van arbeiders, jongeren en onderdrukten op alle niveau’s. Met de mogelijkheid van permanente afzetbaarheid als iemand zijn job niet doet, vertegenwoordigers die niet meer verdienen dan het gemiddelde loon van een geschoolde arbeider, enz.
Zo’n systeem van arbeidersdemocratie en controle over de productie door de massa van de bevolking is de enige garantie om ons zo goed mogelijk te beschermen tegen “natuurrampen”. Niet commerciële en winstmotieven zouden voorop staan bij de inschatting van een gevaar, maar de belangen van iedereen. De meerderheid van de bevolking zou immers zelf de staat beheren op een democratische manier, niet een kliek kapitalistische politici die de winstbelangen van de bazen dienen.
Bij het opstellen van een planning van bouwwerken zou er bijvoorbeeld discussie zijn over hoe daarbij rekening moet worden gehouden met het milieu, de kans op overstromingen, etc. Nu worden natuurlijke vormen van verdediging tegen overstromingen – zoals koraalriffen of bosranden aan de zee – dikwijls opgeofferd aan de kortzichtige belangen van de toerisme- of andere industrie. In een socialistisch geplande economie zou dat niet mogelijk zijn. Verantwoordelijken die hulp beloven maar die belofte niet nakomen, zouden direct kunnen worden weggestemd.
Ook beslissingen over de kwaliteit van woningen, dijken, de indeling van stadsgebieden, etc. zouden collectief gebeuren, met voortdurende inspraak van de werkende bevolking en de jongeren. Op die manier zou je ook veel sneller en effectiever de hulp kunnen organiseren bij een natuurramp – en de nodige middelen daarvoor vrijmaken – dan onder het kapitalisme het geval is. Onder het huidige systeem doen de politici en de bazen er alles aan om de massa van de bevolking buiten de politiek te houden: hun asociale, kapitalistische politiek van afbraak. Onder een echt democratisch socialistisch systeem zouden de massa’s al permanent georganiseerd zijn, om de productie en de maatschappij te beheren. Vecht met ons mee om zo’n maatschappij te realiseren. Word lid van LSP-MAS!
