De inwoners van de Gazastrook leven in een hel op aarde, naarmate de wraakmoorden onder leiding van de regering Netanyahu-Ganz toenemen. De dichter, journalist en sociaal activist Ahmed Abu Artema raakte gewond bij het bombardement dat ook het leven eiste van zijn 12-jarige zoon Abdullah, zijn twee broers en zijn schoonmoeder.
Artikel door Uri Bar-Shalom Agmon en Tuvaal Klein (Socialistische Strijdbeweging, ISA in Israël-Palestina), geschreven op 30 oktober
“In het aangezicht van de dood lijkt het omgaan met de vele details van het leven onbelangrijk, ook al zijn ze in een normale situatie een basisonderdeel van het leven dat niet opgegeven kan worden. Het is helemaal niet mogelijk om brood te krijgen. Ik zeg tegen mijn kinderen: ‘Misschien is een koekje voorlopig een goede optie in plaats van brood, totdat we zien hoe het verder gaat’. De elektriciteit is volledig afgesloten. Er komen vreemde gevoelens in me op. Moet ik met al mijn kinderen op één plek blijven? Dus als we leven, leven we samen, en als we sterven, sterven we samen… Welke dood is beter? Dat we allemaal samen sterven of dat sommigen van ons sterven en sommigen van ons blijven leven.” Zo beschreef Ahmed Abu Artema de hel op aarde die zich in Gaza ontvouwt in een video die gepubliceerd werd op Al-Jazeera, een paar dagen voor het bombardement dat hem en zijn familie trof.
Tussen vrijdag en zaterdag bereikten de onophoudelijke bombardementen een angstaanjagend hoogtepunt. Het stof van vernietiging dat het Israëlische leger de afgelopen dagen in een ongekende aanval op Gaza heeft losgelaten, vanuit de lucht, de zee en het land, is nog niet neergedaald en het aantal doden, gewonden en ontheemden is nog steeds onbekend, ook omdat het internet en de mobiele telefoonnetwerken in de minuten voor de aanval werden afgesloten. Tegelijkertijd kregen we te horen dat de bomaanslagen een paar dagen eerder ook een zware tol eisten van de familie van Ahmed Abu Artema, die ernstig gewond raakte en 5 familieleden doodde, waaronder zijn 12-jarige zoon Abdullah.
Met het afsluiten van internet en mobiele communicatie, sneed het Israëlische leger de inwoners van Gaza van elkaar af, terwijl families geen enkele manier hadden om het lot van hun familieleden te weten te komen en degenen die onder het puin bedolven lagen geen contact konden opnemen met de hulpdiensten. Het is meteen ook een afsluiting van de wereld, van de massa’s in het Midden-Oosten, in Europa, in de VS, in Afrika, waar de gruwelen die het Israëlische regime produceert in zijn wraakmoorden in Gaza een groeiend protest veroorzaken. Tot nu toe heeft de bloedige aanval op de inwoners van de Gazastrook het leven gekost aan meer dan 8.000 mensen, waarvan meer dan 3.000 kinderen. Meer dan 1.800 mensen zouden vermist zijn, onder de ruïnes van de gebouwen.
We uiten onze pijn en woede over de dood en vernietiging die de regering Netanyahu-Ben Gvir-Ganz uit de lucht laat vallen op Ahmed en zijn familie en de bommen die levens en dromen voor zovele andere families wegnemen. Soms zijn er volledige families van de aardbodem weggevaagd. We zijn solidair met gewone mensen uit alle gemeenschappen, aan beide kanten van het hek, die hun familieleden verloren.
Ahmed is dichter, journalist en activist, een van de initiatiefnemers van de “terugkeermarsen” in 2018. Tienduizenden gingen toen heldhaftig op weg naar het hek van de grootste ‘openluchtgevangenis’ ter wereld, waarvan ongeveer 70% van de bevolking vluchtelingen uit 1948 en hun nakomelingen zijn. Hoewel het volksprotest werd beantwoord door scherpschutters die ongeveer 200 ongewapende demonstranten doodden en duizenden verwondden, gingen de protesten wekenlang door.
In een interview met Ahmed dat we in 2018 hielden over de terugkeermarsen, zei hij dat er “een ongekende deelname van het volk was – mannen, vrouwen, volwassenen en ouderen – iedereen kwam.” Hij voegde eraan toe: “We hopen en proberen een democratische burgerbeweging te creëren voor gelijke rechten voor alle mensen, voor alle burgers, zonder discriminatie . En we proberen samen te vechten met al onze bondgenoten in de strijd en alle mensen die geloven in vrijheid, van alle nationaliteiten – Palestijnen, Israëliërs en over de hele wereld – en we zijn ervan overtuigd dat we deze strijd nog zullen winnen.” Tijdens de oorlog probeerde Ahmed in een video die op 11 oktober werd gepubliceerd een boodschap over te brengen aan de wereld: “Sta aan de goede kant van de geschiedenis, steun mannen en vrouwen die vechten voor hun vrijheid.”
We hebben geen woorden die echt kunnen troosten. Alleen een belofte. We verbinden ons ertoe te blijven vechten om de brutale wraakoorlog van het Israëlische kapitalisme te stoppen, wiens bombardementen een afschuwelijke ramp veroorzaken en een nog catastrofalere regionale oorlog dreigen te ontketenen.
In tegenstelling tot de leugens van de gevestigde media, de ministers en de generaals, is deze bloedige oorlog geen ‘verdedigingsoorlog’, maar een oorlog voor de reorganisatie van de belegering, bezetting en de nationale onderdrukking van het Palestijnse volk, en het vormt ook een ernstige bedreiging voor de veiligheid van gewone mensen in Israël en de regio.
We beloven te blijven opkomen voor het einde van de oorlog, het omverwerpen van het regime van bezetting en belegering en het beëindigen van de nationale onderdrukking van de Palestijnse massa’s, als onderdeel van het opbouwen van een strijd, met onze bondgenoten hier en over de hele wereld, voor een leven van gelijkheid, welzijn en echte veiligheid voor alle werkende mensen, de armen en de jeugd, uit alle nationale gemeenschappen binnen het kader van de noodzakelijke socialistische verandering in de regio.
