Van 6 tot 8 oktober vond in Amsterdam de Global Climate Jobs Conference plaats, waaraan meer dan 100 jongeren, vakbondsleden, academici en activisten uit 15 landen deelnamen. Op het programma: discussies en debatten over de klimaatcrisis en het programma en de strategie om deze aan te pakken. Enkele leden van International Socialist Alternative, waarvan LSP/PSL de Belgische afdeling is, waren aanwezig.
door Clément T. (Luik)
De conferentie had als doel om de kwestie van een alliantie tussen de klimaatbeweging en de arbeidersbeweging te bespreken. In de nasleep van de grote betogingen van Fridays for Future in 2019 werden wereldwijd honderden initiatieven genomen, met tal van coalities van jongeren, NGO’s en partijen. Helaas moeten we vaststellen dat deze bewegingen er niet in geslaagd zijn om de politieke verantwoordelijken en de bedrijfsleiders tot een echte ecologische koerswijziging aan te zetten. Het klimaatprotest lijkt er amper in te slagen om de energie van de acties om te zetten in concrete resultaten.
Hiervoor is er een hefboom nodig. De enige kracht die dit kan, is de arbeidersbeweging. Enkel de arbeidersbeweging kan de economie platleggen door middel van stakingen. Alleen als de druk van de collectieve acties van de werkende klasse geen andere uitweg meer toelaat, zullen de grote vervuilers toegevingen doen en is het mogelijk om te breken met het politieke beleid dat vandaag gevoerd wordt.
Veel mensen op de conferentie deelden deze mening. Maar van daaruit is het nog steeds nodig om te specificeren welke benadering van eenheid in de strijd en welk programma nodig zijn.
Het enthousiasme voor de ecologische strijd onder jongeren, arbeiders (werkenden en werklozen) en gepensioneerden trekt ook krachten aan die enkel uit zijn op electoraal gewin of het omleiden van de beweging naar veiliger paden die het systeem niet in vraag stellen. Het moet echter duidelijk zijn: het kapitalisme ligt aan de basis van de klimaatcrisis en de sociale problemen. Een oplossing zal niet komen van allianties met pro-kapitalistische partijen noch van initiatieven die erop gericht zijn de eisen af te zwakken en de strijdbaarheid te ondermijnen.
Ecologie is geen electoraal gadget
In België horen we, vooral in de aanloop naar de verkiezingen, veel gepraat over het hervormen van dit destructieve systeem om het leefbaarder en milieuvriendelijker te maken. Tenminste, dat is wat de pro-kapitalistische partijen ons willen doen geloven. Ze lanceren campagnes vol beloftes, maar zonder resultaten. Partijen voor wie ‘verantwoordelijkheid nemen’ betekent aan de macht komen ‘om dingen van binnenuit te veranderen’, waarvoor ‘concessies moeten worden gedaan’. Concessies? Aan de levensvatbaarheid van de planeet?!
De liberalen van MR beweren bijvoorbeeld dat hun doel is om “welvaart te creëren met behoud van de planeet.” Gezien het beleid van de MR zou je bijna denken dat de Franstalige liberalen hun website een satirisch kantje geven. ‘Welvaart’ komt voor de MR immers neer op de winsten van een rijke minderheid ten koste van het milieu. De liberalen zitten sinds 1999 in elke federale regering en speelden ook daarvoor al lang een rol in het besturen van het land. Als er iemand schuldig is aan het huidige debacle, dan zijn het de liberalen wel.
Aan de ‘linkerzijde’ stellen de PS en Ecolo zich voor als partijen die zowel voor sociale als ecologische eisen opkomen. Beiden lieten het beheer van de energiesector bewust over aan de dictatuur van de markt. Ze volgen de aanbevelingen van de Europese Unie welwillend en waren samen met de liberalen verantwoordelijk voor de eerste grote stappen in de liberalisering van de energiesector. Dat gebeurde in 2005 met een decreet dat mee opgesteld werd door José Darras (Ecolo) en gestemd werd met de steun van de PS. De grote energiemultinationals smullen vandaag van de dividenden en maken plannen voor nieuwe gasgestookte centrales, opnieuw met de steun van deze gevestigde partijen.
Ondertussen gaan honderdduizenden mensen gebukt onder de willekeur van de energiemultinationals en is het bang afwachten of de energieprijzen deze winter opnieuw door het dak zullen gaan. Het resultaat van het beleid waaraan sociaaldemocraten en groenen deelnemen, is rampzalig voor de meerderheid van de bevolking. We kunnen de impasse enkel doorbreken door de controle over de energiesector in publieke handen te nemen. Wat de gemeenschap niet bezit, kan ze niet controleren. We moeten een beweging opbouwen om te breken met het huidige systeem.
Onze eisen
- Onteigening en nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie, zoals energie en financiën, zodat ze democratisch gecontroleerd en beheerd kunnen worden.
- Gratis en degelijk openbaar vervoer
- De heroriëntatie van subsidies voor fossiele brandstoffen naar massale publieke investeringen in wetenschappelijk onderzoek naar hernieuwbare energieën en de ontwikkeling van nieuwe methoden voor het beheer van materialen voor isolatie en energie-efficiëntie, enz.
- Een publiek plan voor de renovatie en isolatie van gebouwen, de sanering van industrieterreinen en herbebossing, met de integratie van de grote bouwbedrijven in een democratisch beheerde en gecontroleerde publieke dienst voor stadsplanning en grondbeheer.
