Voor massastrijd tegen oorlog en onderdrukking!

Is een verder verval in barbarij te stoppen? 

Artikel uit de novembereditie van De Linkse Socialist

De beelden uit Gaza schokken. De bevolking was er al wanhopig. Al decennialang leven ze in vreselijke omstandigheden in een openluchtgevangenis. Nu zijn ze nog meer opgejaagd wild, door een Israëlische minister letterlijk omschreven als “menselijke beesten.” Ontmenselijking dient om barbaars optreden goed te praten. Is er een uitweg uit de uitzichtloosheid? 

Pyromanen bieden geen hulp om een brand te bestrijden. Op dezelfde manier kunnen we geen hoop vestigen op de imperialistische machten die zich haasten om de staatsterreur zowel in woorden als daden te ondersteunen. Regionale machten veroordelen in woorden het geweld tegen de Palestijnen, maar zijn tegelijk langs alle kanten gebonden aan hun akkoorden met het Israëlische regime. De blokkade van Gaza wordt bijvoorbeeld mee opgelegd door Egypte. De politieke leiding van de Palestijnse bevolking verloor de afgelopen jaren aan autoriteit omdat er zelfs geen begin van uitweg zichtbaar is. De Palestijnse Autoriteit en Hamas probeerden zowel akkoorden met het Israëlische regime uit als een beroep op wanhopige daden van individuele terreur.

De onderdrukte Palestijnse massa’s zijn de enige kracht die de steeds barbaarsere impasse kunnen doorbreken, maar niet als ze er alleen voor staan. De eerste intifada (massastrijd) vanaf 1987 dwong het Israëlische regime tot toegevingen op basis van stakingen, sterke actiecomités en massale betogingen. Deze massastrijd had ook een enorme impact op de publieke opinie onder de Israëlische bevolking. Dat maakte het voor het regime noodzakelijk om de directe militaire bezetting om te zetten in een schijn van elementen van zelfbestuur. Hiermee kwam er geen einde aan de onderdrukking. De Palestijnse massa’s toonden echter aan dat ze op basis van strijd en solidariteit sterker stonden. 

Het Palestijnse volk heeft het recht om zich te organiseren en te verdedigen tegen de aanvallen. De strijd kan het meest effectief georganiseerd worden als onderdeel van een massale bevrijdingsstrijd geleid door democratisch gekozen actiecomités. Stakingen, betogingen en georganiseerde zelfverdediging, met oproepen tot internationale solidariteit, kunnen de beweging uit de wanhoop trekken. Dit botst met het politieke programma en de strategie van Hamas, dat voor deze nieuwe fase in de oorlog nog repressief optrad tegen protest in Gaza tegen de energiecrisis en de dure prijzen. 

Aan internationale solidariteit onder de werkende klasse ontbreekt het niet. Wereldwijd is er woede en zijn er acties tegen de horror in Gaza. Er waren de afgelopen jaren protestacties van Palestijnse arbeiders in Israël, zoals een staking van bouwvakkers in 2021 die grote projecten lamlegde. De voorbije maanden kwamen tienduizenden Israëli op straat tegen nog meer autoritaire voorstellen van de extreemrechtse regering geleid door Netanyahu. Steun en solidariteit opbouwen onder de Joodse bevolking is cruciaal om in te gaan tegen het rechtse regime en zijn imperialistische broodheren. 

Is het onmogelijk om met massastrijd een einde te maken aan de oorlog en de bezetting? Oorlogen eindigen doorgaans door uitputting, nederlagen en vernietiging, of door massaal protest die een verderzetting ervan onmogelijk maakt. Revoluties in Rusland en Duitsland maakten een einde aan de Eerste Wereldoorlog. De Amerikaanse troepen moesten zich uit Vietnam terugtrekken toen de militaire verliezen steeds meer gepaard gingen met anti-oorlogsverzet in eigen land dat het volledige systeem bedreigde. 

Massastrijd tegen oorlog en onderdrukking zal onvermijdelijk botsen met het volledige systeem. Kapitalisme en imperialisme betekenen nationale onderdrukking, oorlog en ellende. Opkomen voor een degelijk leven voor iedereen met gelijke rechten voor zelfbeschikking, betekent breken met het systeem van oorlogsstokers en generaals. Elke mogelijkheid om het verzet van de werkende klasse tegen oorlog en barbarij te versterken, moet aangegrepen worden. Oorlogen maken geen einde aan sociale strijd, maar zijn een voortzetting van politiek met andere middelen. Ze verscherpen de sociale kwestie omdat ze de wereld voor twee mogelijkheden stellen: permanente oorlogen of revolutie.

Delen:
Printen:
Voorpagina van De Linkse Socialist