De propaganda van Siegfried Bracke om zijn eigen partij voor te stellen als een verzameling grijpgrage inhalige ego’s is bijzonder doeltreffend. Niet alleen rechtvaardigde hij zijn eigen bovenwettelijke pensioen – meer dan 10.000 euro is toch normaal na de geleverde inspanningen, lijkt hij te denken. Meer nog: hij trekt naar de rechtbank om zijn bonus te behouden en schopt wild om zich heen naar al wie die bonus in vraag stelt.
Ter herinnering: de ex-Kamervoorzitter krijgt een extra pensioenvergoeding bovenop het maandelijkse wettelijke maximum van 7.813 euro bruto per maand. Met deze ‘afscheidsvergoeding’ komt Bracke aan meer dan 10.000 euro bruto per maand. Er zijn vragen gesteld over de wenselijkheid dat politici voor zichzelf creatief met de regels omspringen om wettelijke maxima te overschrijden. Ondertussen kregen acht voormalige topambtenaren gelijk van de kortgedingrechter. De regering zelf past dezelfde creativiteit toe om de nieuwe postbaas een jaarloon te bezorgen die ongeveer dubbel zoveel als het wettelijk voorziene maximum is voor een manager in een semi-publiek bedrijf. Bracke stapt naar de rechter om zijn bonus te behouden en beschuldigt de PVDA van ‘laster en eerroof’ wegens een petitie tegen de graaipensioenen. Behalve de vraag welke eer er nog te roven viel, is dit meteen ook een forse aanval op de vrije meningsuiting.
Er zijn echter ook heel wat positieve zaken aan deze opstelling van Siegfried Bracke. Hij maakt duidelijk waar de ‘kracht van verandering’ van N-VA voor staat: meer van hetzelfde asociale beleid waarbij elke euro pensioen voor ons er één teveel is, terwijl voor henzelf de vetpotten niet groot genoeg kunnen zijn. Voor N-VA ging de aanval op de perequatie, de aanpassing van de ambtenarenpensioenen aan de evolutie van de bezoldiging van de actieve ambtenaren, niet ver genoeg. Onze pensioenen zijn volgens de partij van Bracke onbetaalbaar. Het hypocriete en asociale karakter van die opstelling wordt magistraal doorprikt door de verbetenheid waarmee Bracke zijn eigen riante pensioen verdedigt. Een zichtbaar geïrriteerde De Wever verklaarde gisteren in ‘De Tafel’ dat hij Bracke maar niet te pakken krijgt en de situatie “afschuwelijk” vindt. Kortom, hij weet dat dit zijn partij pijn doet.
Uiteraard zal een petitie geen einde maken aan het gegraai, maar het is wel een goed instrument om de woede van brede lagen van de bevolking te tonen. Door zich tegen de PVDA-petitie tegen de graaipensioenen te richten en dit zelfs voor de rechtbank te willen brengen, maakt Siegfried Bracke meteen duidelijk welke in het parlement vertegenwoordigde partij hij als zijn belangrijkste vijand ziet. Dat is uiteraard niet extreemrechts. Neen, toen de vakbonden in 2014 protesteerden en staakten tegen de aanvallen op de lonen van alle werkenden (met onder meer een indexsprong), nam Bracke deel aan een protestactie hiertegen. Er werd een ‘gratis bus’ ingelegd tussen het station Gent-St-Pieters en het stadscentrum. De actie ging uit van Jong N-VA, waaronder enkele toekomstige activisten van Schild & Vrienden. In 2018 beschreef Bracke een interview met Dries Van Langenhove als “heerlijk uitdagend” zelfs indien hij “hier en daar” van mening verschilde… De VB’ers in het parlement zitten overigens ook met plezier aan de parlementaire vetpotten. Dat is hoe Filip Dewinter zichzelf op een Maserati van minstens 112.000 euro kon trakteren.
De meest consequente tegenstander van graaipensioenen zoekt Bracke terecht niet bij extreemrechts maar bij de linkerzijde. Wil hij dat vlak voor de verkiezingen misschien nog eens herhalen? De petitie kan je hier nog altijd ondertekenen. Doen! (zo citeren we ook nog eens de naam van het magazine van de SP waarvoor Bracke als Valère Descherp jarenlang columns schreef).
Door ook klacht in te dienen tegen Het Nieuwsblad wegens een grappig bedoelde advertentie (met een foto van Bracke en het opschrift ‘in de kassa’ naast Delhaize-personeel met de tekst ‘aan de kassa’), toont Siegfried dat hij het niet duldt dat er met hem gelachen wordt. Hij eist 120.000 euro schadevergoeding om zo eens goed ‘in de kassa’ te zitten… Het gegraai gaat samen met een arrogantie die zo verregaand is dat Bracke zijn eigen ruiten en die van zijn partij ingooit. Het is bijzonder moeilijk om daar niet de lol van in te zien.
