Artikel door Hong Liuxing, chinaworker.info
De aanhoudende besparingen op de middelen voor het onderwijs in China zorgen ervoor dat het inschrijvingsgeld in meerdere provincies wordt verhoogd. De verhogingen gaan in vanaf volgend academiejaar. In sommige gevallen gaat het om de eerste verhogingen sinds jaren, zo werd het inschrijvingsgeld in Shanghai al 20 jaar niet gewijzigd.
De drastische verhogingen tonen de diepte van de schulden- en financiële crisis in China. Onderwijs wordt voornamelijk gefinancierd op het niveau van de lokale overheid, waar ook de schuldenproblemen het meest acuut zijn. De verhoging van het inschrijvingsgeld is tevens een ideologisch signaal van het regime van Xi Jinping om studenten te straffen voor het protest van vorig jaar en om hen te ‘overtuigen’ om lager betaalde jobs te aanvaarden op een ogenblik dat de jongerenwerkloosheid hoge toppen scheert. De officiële werkloosheidsgraad onder jongeren tot 25 jaar bedraagt 20,4%.
De grootste verhoging van het inschrijvingsgeld komt van de Shanghai East China University of Science and Technology. Die verhoogt met 54% tot 7700 yuan (980 euro) per jaar. Shanghai Dianji University verhoogt het inschrijvingsgeld met 40% voor STEM-richtingen (wetenschap, technologie, techniek en wiskunde) en met 30% voor andere richtingen. Universiteiten in de provincies Sichuan en Jilin voeren eveneens zware verhogingen door, tot wel 40%. En dat in een land met een gemiddeld inkomen van ongeveer 3.850 yuan per maand (nog geen 500 euro).
Daarbij komen nog veel hogere huurprijzen voor slaapzalen en de enorme kosten van privélessen voor de universiteit. Voor studenten uit armere provincies, die al te maken hebben met grote ongelijkheid bij de toegang tot universitair onderwijs, zal dit een nog grotere last zijn.
Hoewel deze inschrijvingsgelden een schokkende stijging zijn van de kosten voor studenten, zijn besparingen op onderwijs op zich niet nieuw. Op het hoogtepunt van de pandemie bespaarde de centrale regering 13,7 miljard yuan (1,7 miljard euro) op onderwijs. Dit jaar bespaarde de centrale regering 3,7% op het hoger onderwijs. Dat biedt slechts een beperkt beeld aangezien het grootste deel van de financiering van het hoger onderwijs van de lokale overheden komt.
Protest
Een voortdurende aanval op studenten zal de aankomende politieke opstand alleen maar versterken. Tijdens de pandemie zagen we al een golf van protesten op universiteiten en middelbare scholen. Het bewustzijn van studenten veranderde van eisen tegen besparingen en vreselijke hygiënische omstandigheden tot honderden voornamelijk universiteitsstudenten die in de straten van Shanghai “Weg met de CCP” scandeerden.
Om te protesteren tegen deze onmiddellijke prijsstijgingen zouden studenten de tactiek van studentenstakingen moeten toepassen. Ze zouden ook contact kunnen leggen met het personeel van de universiteit en hen moeten oproepen om mee te doen aan de strijd. Het grote managers van de universiteiten laten hun eigen grote lonen uiteraard ongemoeid en laten de studenten en het personeel opdraaien voor de tekorten. Eisen voor betere arbeidsvoorwaarden voor het personeel zijn niet alleen nodig als bescherming tegen repressie, maar ook de beste garantie voor degelijk onderwijs voor de studenten. Veel academici staan onder grote druk op papers te schrijven zodat het aantal keer dat een universiteit voorkomt in citaten toeneemt. Hierdoor kunnen de academici minder tijd besteden aan het voorbereiden van colleges en het begeleiden van studenten.
De ultieme vraag die we ons moeten stellen is natuurlijk: waar is de universiteit eigenlijk goed voor? Eén op de vijf jongeren is werkloos. China Tobacco Henan meldde dat een derde van hun nieuwe fabrieksarbeiders een postdoctorale graad had. Omdat er nog geen beleid is aangekondigd om de jeugdwerkloosheidscrisis fundamenteel aan te pakken, hebben de staatsmedia dit jaar hun propaganda opgevoerd.
Ze hebben het lef om te zeggen dat jongeren “niet bereid zijn om jobs aan te nemen die onder hun verwachtingen liggen.” Xi Jinping vertelt studenten openlijk dat ze in plaats daarvan “naar het platteland moeten gaan.” De provincie Guangdong heeft al plannen om 300.000 afgestudeerden naar het platteland te laten verhuizen. Daar zullen nog minder jobs te vinden zijn. Een blogger wees op de absurditeit: “Aan de ene kant hebben we 293 miljoen plattelandsarbeiders die in de steden werken, aan de andere kant regelen we dat 300.000 studenten naar het platteland worden gestuurd.”
Dit is het resultaat van een falend kapitalistisch systeem, samen met universitair onderwijs onder de laars van de staatsrepressie. Zonder democratische basisvrijheden om te discussiëren, onderzoeken en debatteren is het geen wonder dat studenten niet in staat zijn om de vaardigheden te verwerven die nodig zijn voor een geavanceerde industrie.
Studenten en gezinnen uit de arbeidersklasse worden gedwongen te betalen voor de crisis van het regime. Door ‘apolitiek’ te blijven in protestacties zijn studenten niet voorbereid op de aanzienlijke repressie van de autoriteiten.
De enorme schuldencrisis van het regime betekent dat het weinig middelen heeft om diensten aan te bieden. De besparingen en de verhoging van het inschrijvingsgeld vandaag zijn wellicht slechts het begin. Natuurlijk verwerpt het CCP-regime elk idee van een socialistische aanpak om de crisis in het onderwijs en op de arbeidsmarkt aan te pakken. Daarvoor zou de economische macht van de kapitalistische klasse gebroken moeten worden, ook binnen het regime, en zouden de grote bedrijven democratisch publiek eigendom moeten worden zodat er een echt socialistisch productieplan kan komen met volledige democratische controle en politieke vrijheden. Zo’n alternatief zal nooit van het kapitalistische CCP-regime zelf komen, maar moet komen van de massale strijd van de arbeidersklasse.
Uiteindelijk moet de strijd tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld en de algemene malaise in het onderwijssysteem deel uitmaken van een bredere strijd tegen het kapitalisme en de dictatuur.
