Hun winsthonger verplettert ons

  • Voor massale publieke investeringen in zorg en onderwijs
  • Voor een 30-urenweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen

“We gaan van een zorgcrisis naar een implosie.” Dat is de dramatische, maar spijtig genoeg al te realistische, conclusie van een verpleegkundige die we in deze krant aan het woord laten (zie pagina’s 8-9). Het onderwijs kampt met dezelfde horror! Dat gebeurt op een moment dat de vraag naar zorg en onderwijs, aangepast aan de nieuwe noden en veranderende maatschappelijke ontwikkelingen (zoals de vergrijzing maar ook de mentale gezondheidscrisis), exponentieel toeneemt. Het systeem faalt volledig.

door Els Deschoemacker uit de juni-editie van De Linkse Socialist

Decennialange onderinvesteringen in alle levensnoodzakelijke openbare diensten hebben geleid tot een chronisch gebrek aan middelen en tot personeel dat massaal uitvalt door een combinatie van te hoge werkdruk, te lage lonen en te hoge levenskost. Het is de facto een situatie waarin de balans tussen werken en leven gewoon niet meer bol te werken is, wat de epidemie van burnouts en de uittocht van personeel verklaart.

De situatie is niet minder dramatisch in de privésector. Aangespoord door de concurrentieslag en winsthonger van de aandeelhouders heeft de directie van Delhaize een offensief ingezet. Het wil via franchisering de lonen en arbeidscondities van het personeel, en hun capaciteit tot vakbondsorganisatie, aan banden leggen. Dit geeft aan wat we op alle werkplaatsen kunnen verwachten indien we deze wedren niet stoppen. De wedren naar een verdere precarisering van de arbeidsmarkt versnelt, met alle gevolgen van dien.

Aan strijd hiertegen ontbreekt het niet. De werknemers in de zorg kwamen eind januari met meer dan 20.000 op straat en bereiden een nieuwe massale betoging voor op 13 juni. Het Franstalig onderwijs mobiliseerde de afgelopen maanden vijf grote actiedagen met telkens ettelijke duizenden leerkrachten en andere personeelsleden. Sinds 7 maart waren er stakingen, piketten, betogingen en blokkades door het personeel van Delhaize. De nood aan actie en organisatie is reëel maar heeft de steun van de hele samenleving nodig. Zij vechten niet alleen voor hun job, maar voor die van ons allemaal.

De nationale staking van de distributiesector gesteund door de interprofessionele solidariteitsbetoging tegen sociale dumping en voor de verdediging van ons recht op staken was daarom zo belangrijk. Niet in het minst als een stap om op te bouwen naar een meer veralgemeend tegenoffensief van de arbeidersbeweging. Tegen de werkgevers en de rechtbanken, die met deurwaarders en arrestaties een preventief verbod op stakersposten op alle winkels en distributiecentra met brute kracht wilden handhaven. Maar ook tegen de regering die met nieuwe wetgeving het recht op betogen en staken verder aan banden wil leggen!

De uitdagingen zijn niet minnetjes en we moeten onze wapens smeden. Een jaar voor de verkiezingen moet ook de arbeidersbeweging een bilan opmaken en concluderen dat de vele signalen van de afgelopen jaren niet volstonden. De pro-kapitalistische media en politieke partijen, binnen en buiten de regering, bleven doof voor onze noden en bereidden duidelijk een nieuw offensief voor met een terugkeer naar het budgettaire keurslijf.

Wachten met actie tot na de verkiezingen is gewoon geen optie! Op 30 mei gaan alle Brusselse IRIS-ziekenhuizen in staking, als springplank naar de betoging van het zorgpersoneel op 13 juni. In het najaar moet een nieuw actieplan in het onderwijs, zowel aan Nederlandstalige als Franstalige kant, de krachten bundelen. Er is alvast een oproep vanuit het Nederlandstalig hoger onderwijs om te betogen op 12 oktober. Andere werkplaatsen en sectoren moeten volgen. En wat nog afgedwongen wordt voor de verkiezingen, zal ons erna versterken.

Een uitbreiding van de vakbondsdemocratie, door op alle werkplekken een eisenbundel te bespreken en te stemmen en daarrond een actieplan te ontwikkelen, kan het woord geven aan de miljoenen werkenden en hun gezinnen en tegelijk duidelijk maken dat het voor ons genoeg geweest is! De ruimte voor extreemrechts en rechts zou drastisch ingeperkt worden als we met de arbeidersbeweging al onze krachten inzetten om het publieke debat te laten gaan over wat nodig is voor ons, de werkende klasse, de meerderheid van de bevolking en voortbrenger van alle rijkdom.

De noden zijn zo groot dat enkel een plan van massale publieke investeringen en uitbreiding van onze publieke diensten, gekoppeld aan een algemene arbeidsduurvermindering, kan antwoorden op de dringende noden in zowel de zorg als het onderwijs. Een rijkentaks, zoals voorgesteld door de PVDA, zou al heel wat middelen vrijmaken. De noden zijn echter groter. Een revolutionair socialistisch programma dat de eis voor een rijkentaks koppelt aan een strijd van de hele arbeiderswereld, om de door ons geproduceerde rijkdom rechtstreeks te gaan halen door de sleutelsectoren van de economie, waar de meeste rijkdom gegenereerd en geconcentreerd wordt, te nationaliseren, kan soelaas brengen.

Product afbeelding
In onze webshop:
De Linkse Socialist juni 2023 [425] (PDF)
€2
Kopen
Product afbeelding
In onze webshop:
Abonnement op De Linkse Socialist voor 12 nummers (papier)
€20
Kopen
Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie