Soedan: contrarevolutie leidt tot burgeroorlog

In december 2018 brak in Soedan een revolutionair proces uit. In een poging om het militaire regime veilig te stellen, besloot het leger om dictator Omar al-Bashir, die al 30 jaar aan de macht was, los te laten. Sinds half april van dit jaar vechten het leger onder leiding van generaal Abdel Fattah al-Burhane, en de paramilitaire Snelle Strijdkrachten (RSF) onder leiding van generaal Mohamed Hamdane Daglo, om de macht.

door Nicolas Croes uit maandblad De Linkse Socialist

Na bijna een maand hebben de gevechten geleid tot meer dan 750 doden, 5.000 gewonden en meer dan 900.000 ontheemden en vluchtelingen. Volgens het Wereldvoedselprogramma van de VN dreigen binnenkort 19 miljoen mensen, oftewel 41% van de bevolking, honger te lijden door de gecombineerde effecten van de burgeroorlog, de stijgende prijzen en de gevolgen van de overstromingen die het land vorig jaar troffen.

De impasse van onderhandelingen met de militairen

Het aftreden van al-Bashir bracht de opstandige massa niet tot bedaren. In juni 2019 probeerden de generaals de revolutie in de kiem te smoren met een bloedbad tegen een sit-in voor de legerleiding in de hoofdstad. Er volgde een driedaagse algemene staking waarin de val van de militaire raad werd geëist, gevolgd door een “miljoenenmars” aan het eind van dezelfde maand.

Het ontbrak de arbeiders en onderdrukten van het land niet aan vastberadenheid en offerbereidheid. Maar zoals Leon Trotski, een van de leiders van de Russische Revolutie van 1917, ooit zei, vereist de overwinning in de revolutie “de wil om de beslissende slag te slaan.” Helaas manoeuvreerden de burgerlijke leiders van de beweging (waaronder de Soedanese Communistische Partij) om een verzoening met de strijdkrachten na te streven, waardoor de revolutionaire energie van de massa’s aan banden werd gelegd.

Een slecht compromis op basis van een overeenkomst over machtsdeling liet de moorddadige generaals gewoon zitten. Ze hadden hierdoor de nodige tijd om zich te reorganiseren. In oktober 2021 bundelden Burhane en Daglo hun krachten om een putsch uit te voeren en de burgers van de macht te verdrijven. Binnen enkele uren na de staatsgreep gingen honderdduizenden mensen de straat op en richtten ze een groot aantal revolutionaire barricades en controleposten op in steden en dorpen, terwijl een grote golf van stakingen de ene sector na de andere overspoelde. Maar ook hier ontbrak het aan revolutionaire leiding die in staat was de woede door te zetten tot de omverwerping van de junta en de onteigening van de economische bezittingen van de krijgsheren (een uitgebreid netwerk van bedrijven, eigendommen en landbouwgrond).

De heilige unie tussen deze twee generaals is uit elkaar gevallen en de verschrikkingen van de oorlog overheersen nu. Geen van beide partijen heeft echter een oplossing voor de materiële basis van de volkswoede. De enige uitweg is dat de massa’s hun strijd organiseren en niet halverwege stoppen. Er is geen compromis mogelijk met diegenen wier handen besmeurd zijn door het bloed van generaties.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie