Op 10 mei zijn er deelstaatverkiezingen in Karnataka. Peilingen wijzen op een mogelijk verlies van de nationaal regerende rechtse nationalistische BJP van premier Modi. Oppositiepartij Congress hoopt met een overwinning eindelijk gezien te worden als de centrale uitdager voor de BJP in de nationale verkiezingen van 2024. Karnataka is de achtste staat van India qua bevolkingsaantal, maar het is de vijfde op economisch vlak. De staat omvat zowel een sterk ontwikkelde IT-sector, onder meer in en rond Bangalore, als een bijzonder weinig ontwikkeld platteland in het noorden. De BJP won de verkiezingen van 2018 maar haalde net geen meerderheid in het parlement. Een anti-BJP-coalitie viel in 2019 uit elkaar waarna de BJP alsnog de regering vormde. Het ongenoegen over het beleid nam de afgelopen maanden toe. De verkiezingen van 10 mei beloven spannend te worden. Hieronder een artikel uit de nieuwe krant van onze Indische zusterorganisatie.
De politieke oorsprong begrijpen
Artikel door Nawaz
Karnataka ontstond in 1956 door de samenvoeging van alle Kannada sprekende regio’s van India. Omdat deze regio’s overlapten met andere, zijn er tot op vandaag grote verschillen. Er is grootschalige concentratie van rijkdom in het zuidelijke deel van de staat, terwijl de noordelijke helft relatief agrarisch en arm is. Dit komt vooral doordat de opeenvolgende regeringen zich op de zuidelijke regio hebben geconcentreerd.
Dit zorgt ook voor onregelmatige stempatronen in de deelstaat, waardoor de publieke opinie vaak moeilijk te voorspellen is. De nabijheid van buurstaten is van grote invloed op het stemgedrag in de grensdistricten.
Vanaf de onafhankelijkheid van India tot in de jaren ’90 werd Karnataka altijd beschouwd als een absoluut bastion van de Congrespartij. Veel politici die voor het eerst deelnamen aan parlementsverkiezingen deden dit in Karnataka omdat er veilige zetels waren, waar het voor nieuwkomers volstond om onder de naam van Congress op te komen om verkozen te raken.
Leiders als Devraj Urs waren trouwe aanhangers van de familie Gandhi en hadden aanzienlijke invloed in de parlementaire politiek. Telkens wanneer het Congress op nationaal niveau een crisis doormaakte, kwam het naar Karnataka om in naam van de familie Gandhi nieuw elan te brengen. Toen Indira Gandhi bijvoorbeeld bij de nationale verkiezingen onderuit ging als gevolg van haar gezichtsverlies tijdens de noodtoestand, kreeg ze haar tweede kans in het kiesdistrict Chikamangaluru in Karnataka om haar imago op nationaal niveau op te poetsen, waarna ze in 1980 een verpletterende overwinning boekte bij de algemene verkiezingen.
Janata-partij en de geboorte van het derde front
In de periode van onbetwiste macht in de gloriedagen van het Congress, kwam de meest geduchte uitdaging van de Janata-partij, een overkoepelende partij die in de jaren ’70 was opgericht om in te gaan tegen Indira Gandhi tijdens de noodtoestand. De Karnataka-fractie van de Janata-partij kwam door ideologische verschillen met de centrale leiding van de Janata-partij dichter bij de BJP te staan. Andere fracties, zoals de JD(S) die beweerde seculier te zijn, braken onder leiding van H.D Devegowda af en vormden hun eigen partij, de Janata Dal Secular of de JD(S). De JDS had een kortstondige onverwachte nationale macht na een spectaculaire wending in 1995, toen Delhi een parlement kende waarin geen enkele partij een meerderheid had. H.D Devegowda werd premier, zij het voor 13 dagen.
JDS heeft een sterke stemmenbasis in de regio Old Mysore in Karnataka en onder de boeren en de Vokalliga gemeenschap. Sinds 2001 hebben zij bij elke verkiezing 20% van de stemmen behaald. De JDS vormt gewoonlijk coalities met de BJP of het Congress, afhankelijk van wie de grootste partij is bij de staatsverkiezingen, en treden altijd op als gangmaker van de coalitie zonder ideologische loyaliteit.
Momenteel leidt Devegowda’s zoon Kumarswamy de partij in zijn naam, wat heeft geleid tot beschuldigingen van nepotisme. Na de laatste verkiezingen was hij de premier van Karnataka. De JDS vormde na de vorige verkiezingen een coalitieregering met het Congres, toen geen enkele partij erin slaagde voldoende zetels te halen om alleen een regering te vormen. De regering viel echter halverwege het mandaat toen zowel verkozene van Congres als de JDS hun partij verlieten om zich aan te sluiten bij de BJP, die met hun hulp de huidige regering vormde.
BJP breekt door op het toneel
De intrede van de BJP in Karnataka was een misrekening van Congress zelf. Rajiv Gandhi die wel meer kogels in eigen voet schoot, is mee verantwoordelijk hiervoor. In 1989 won Congress 178 van de 224 zetels in de deelstaatverkiezingen, ook al kende de partij op nationaal niveau een terugval. De sterke score was vooral te danken aan de populariteit van de Lingayat-leider Veerendra Patil. In 1989 werd Karnataka geconfronteerd met rellen. Om zijn gezicht te redden maakte Rajiv Gandhi Patil tot zondebok voor het grotere falen van de regering en ontsloeg hem zonder waarschuwing uit zijn functie. De Lingayat-gemeenschap, die dit als een belediging zag, stapte massaal over naar de BJP. De Lingayat-gemeenschap heeft binnen de kastenopdeling van Karnataka een zwaar gewicht en past perfect in het verhaal van de BJP. Deze gemeenschap werd de belangrijkste electorale basis voor de BJP in de staat.
De BJP in Karnataka was grotendeels opgebouwd rond één grote Lingayat-leider, Yediyurappa. Hij was verschillende keren premier (Chief Minister, CM), maar heeft nooit een volledige termijn uitgedaan. De BJP haalde in Karnataka nooit een meerderheid en was altijd afhankelijk van de steun van de JDS om regeringen te vormen, behalve na de politieke crisis van 2019.
Toen Yediyurappa in 2012 premier was, werd hij beschuldigd van corruptie en door de BJP naar buiten geduwd. Beledigd vormde hij kortstondig zijn eigen regionale partij. De Lingayat-gemeenschap voelde zich beledigd door de BJP en stemde in 2013 tegen die partij. De BJP werd vernederd en viel terug tot 40 zetels.
Toen Modi in 2014 aan de macht kwam, overtuigde hij Yediyurappa om terug te keren, maar hij was een ongeleid projectiel voor de BJP-leiding. In de afgelopen jaren werd hij opnieuw door het BJP-hoofdcommando weggeduwd en vervangen door een andere leider, de huidige premier Bommai, die de zoon is van voormalig premier S. R Bommai. Terwijl de BJP de andere partijen van nepotisme beschuldigt, is zij in hetzelfde bedje ziek.
De Lingayat-gemeenschap vormt een sterke stembasis voor de BJP, en om hen te mobiliseren heeft de BJP geprobeerd de reservering voor openbare jobs weg te halen bij de moslims en aan de Lingayat-gemeenschap te geven. Maar door de complexiteit van de kastenverhoudingen in Karnataka en de onregelmatige spreiding van de kaste-demografie over de districten, liep deze poging mis. In plaats van de moslims te raken, waren het vooral de stammengemeenschappen van de staat die hun reserveringen aangetast zagen.
Wat staat er op het spel bij de verkiezingen van 10 mei?
BJP: Karnataka is de enige zuidelijke deelstaat waar de BJP kansen heeft om aan de macht te komen. Er staan in Karnataka volgend jaar 30 parlementszetels op het spel, die van invloed zullen zijn op de nationale verhoudingen. De volgende verkiezing na Karnataka is de buurstaat Telangana, waar de BJP hoge ambities heeft. De BJP wil daar een momentum opbouwen door Karnataka te winnen. De grote steden zijn melkkoeien voor de partijfinanciering vanwege de stedelijke rijkdom, en Bangalore is de enige grote stad van India die de BJP mogelijk kan winnen.
De BJP wordt momenteel geplaagd door interne verdeeldheid en veel overlopers die naar Congress overstappen. Veel hoge leiders, die ongelukkig zijn omdat zij niet aan de verkiezingen mogen deelnemen, zijn ook overgestapt naar Congress. Bij de keuze van haar kandidaten kijkt de centrale BJP-leiding meer naar de loyaliteit dan naar de bestuurscapaciteiten. De BJP zal het moeilijk hebben om de afkeer tegen het gevoerde beleid te overwinnen.
Congress: Net als de BJP heeft ook Congress kansen om aan de macht te komen in Karnataka. Het heeft een zeer sterk verkiezingsapparaat in de staat, maar heeft ook zijn eigen fractieproblemen, met de oude leider Sidaramiah en de jongere leider D.K Shivakumar die beiden kandidaat zijn voor de post van premier. Maar door de afkeer tegen het beleid van de BJP heeft Congress vertrouwen in een overwinning. De Dalits en religieuze minderheden vormen de belangrijkste stembasis van het Congres.
JD(S): Het is een ‘make or break’-verkiezing voor de JDS. Kumarswamy is de belangrijkste hoop voor JDS om haar 40 zetels in de regio Mysore te behouden. De boeren en de stammengemeenschap vormen de belangrijkste stemmenbasis van JDS.
Eerdere verkiezingsresultaten (2018)
Geen enkele partij kon de grens van 112 zetels overschrijden om een meerderheid te vormen. Hoewel de BJP de grootste partij werd, besloot de JDS een coalitieregering te vormen met Congress, omdat het dan meer invloed kon uitoefenen. Dit wierp zijn vruchten af en Kumaraswamy van de JDS werd premier, maar deze regering viel op minder dan de helft van haar termijn omdat de BJP verschillende verkozenen van andere partijen kon aantrekken en hierdoor alsnog een meerderheid in het parlement had.
Belangrijkste problemen voor de bevolking van Karnataka
De verlammende inflatie is het grootste probleem. Basisproducten zoals gas om te koken en benzine zijn onbetaalbaar geworden.
De infrastructuur, het belangrijkste campagnepunt van zowel BJP als Congress bij de vorige verkiezingen, heeft het zwaar te verduren. De metro van Bangalore heeft vertragingen opgelopen en voor enorme verkeersproblemen gezorgd.
De spanningen tussen de gemeenschappen nemen toe en de grensgeschillen met buurstaat Maharashta hebben voor nog meer problemen gezorgd.
Alle partijen beschuldigen elkaar van dynastieke politiek, maar in werkelijkheid is er bij alle drie de partijen sprake van openlijk nepotisme, waarbij kinderen van zittende parlementsleden voorrang krijgen bij de toewijzing van kandidaturen.
De massa’s hebben hun totale frustratie getoond over het politieke opportunisme, de verwaarlozing en de corruptie van JD(S), BJP en Congres door regelmatig de zetelende regering weg te stemmen. De linkse partijen bestaan bijna niet meer in het politieke landschap van Karnataka, waardoor de arbeidersklasse van Kannada geen eigen politieke vertegenwoordiging kent. De arbeidersklasse en onderdrukten hebben dringend behoefte aan een eigen politiek alternatief dat onvoorwaardelijk aan hun kant staat.
