Poging om uitbreiding abortusrechten te beperken beantwoorden met feministische strijd!
CD&V wilde de discussie over de verlenging van de termijn waarin abortus mogelijk is op de lange baan schuiven. Er werd een groep experten aangesteld om een advies te geven. Nu dat advies er is en pleit voor een verlenging van de abortustermijn tot 18 weken, gaat CD&V in het tegenoffensief met een voorstel om de termijn van 12 naar 14 weken te brengen.
door Emily Burns
Er is een alternatieve meerderheid in het parlement voor de wijziging van de abortuswet van 1990. Tijdens de regeringsonderhandelingen werd eerst door N-VA en vervolgens door CD&V een veto gesteld. Uiteindelijk kwam er een regering met CD&V en legden de andere Vivaldi-partners zich neer bij de chantage van CD&V. Ze blijven dit overigens doen. Conner Rousseau reageerde op het nieuwe voorstel van CD&V dat hij het er niet mee eens is, maar dat het hem ook geen regeringscrisis waard is.
De wereldwijde feministische strijd van het afgelopen decennium leidde tot overwinningen voor abortusrechten in Ierland, Zuid-Korea, Argentinië, Mexico, Colombia … Ook in België is er een grote steun en wetenschappelijke consensus voor een uitbreiding van het abortusrecht tot 18 weken.
CD&V wil daar niet van weten. Het wil een beperking tot 14 weken op basis van twee argumenten. De partij wijst eerst en vooral op de pijnperceptie van de foetus, wat evenwel tegengesproken wordt door alle experten. Wetenschappelijke argumenten worden blijkbaar enkel aanvaard als ze van pas komen. Ten tweede stelt CD&V dat abortus na 14 weken “te ingrijpend” is voor de betrokkene. Uiteraard is elke zwangerschap en het baren van kinderen bijzonder ingrijpend. De kwestie is echter welke methode wordt gebruikt bij abortus. Sommige methoden die in Nederland worden toegepast – waar abortus tot 24 weken wettelijk kan – zijn in België gewoon niet ontwikkeld of onderwezen aan het zorgpersoneel. Eigenlijk komt het standpunt van CD&V vooral neer op een manier om de vooruitgang af te blokken.
De door de regering aangestelde experts pleiten voor meer preventie en voor het decriminaliseren van abortus. De verplichting van bedenktijd willen de experts afschaffen. CD&V daarentegen wil het van zes tot twee dagen terugbrengen. Blijkbaar oordeelt CD&V nog steeds dat vrouwen zonder bedenktijd mogelijk lichtvaardig deze beslissing zouden nemen.
Met de verkiezingen van 2024 in aantocht zal een uitbreiding van het recht op abortus wellicht opnieuw een punt van politieke profilering en onderhandelingen worden. Het is nochtans een kwestie van levensbelang. De PS is voorstander van 18 weken, maar gaf aan dat het zich niet in een debat over de termijn wil vastbijten. De partij laat zo de deur open om het advies van de experts niet te volgen. Ondertussen trekken jaarlijks honderden vrouwen naar Nederland voor een abortus. Wie zich dat niet kan permitteren, ondergaat vaak een illegale abortus met alle risico’s van dien.
Pro-choice
De discussie in België gaat over het verbeteren van de wetgeving, in tegenstelling tot de VS, China, Hongarije of Italië waar men het heeft over beperkingen. Er is echter nog veel werk. Zo is het niet evident om een abortuscentrum te vinden en om een afspraak binnen de termijn te maken. Dit is onaanvaardbaar! Het gebrek aan voldoende opgeleid personeel is schandalig en wordt verergerd door institutionele gewetensclausules.
De gemiddelde leeftijd van de 16702 personen die abortus uitvoerden in België in 2021 bedroeg 29 jaar. De realiteit staat dus ver van het beeld van een tiener die geen anticonceptie gebruikte. Deskundigen wijzen erop dat het aantal abortussen de afgelopen tien jaar met 15% afnam. De daling is het grootst bij 15-24-jarigen omwille van een betere toegang tot goedkopere anticonceptie en meer sensibiliseringscampagnes. Onder de 30-plussers is er daarentegen een toename. Wij pleiten voor een betere toegang tot informatie en medische begeleiding en tot gratis, toegankelijke en kwalitatief goede anticonceptie voor iedereen, op elke leeftijd. Dit vereist drastische publieke investeringen in het onderwijs, de sociale zorg en de gezondheidszorg. Daarvoor hebben we ook een farmaceutische sector nodig in handen van de gemeenschap, zodat deze niet op de winsten van aandeelhouders maar op de maatschappelijke noden gericht is.
Meer dan de helft van degenen die een abortus ondergaan, kregen daarvoor al een kind. Door de koopkrachtcrisis kunnen steeds meer moeders geen extra kind onderhouden. Het is onaanvaardbaar dat men om financiële redenen tot abortus wordt gedwongen. Er is nood aan een kinderbijslag die de kosten van een kind echt dekt en een plaats voor elk kind in een degelijke en nabije kinderopvang. De aanvallen van de regering op het ouderschapsverlof maken de combinatie van werk en privéleven nog moeilijker. Dit beleid is niet feministisch! Er is integendeel nood aan een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies.
De strijd voor abortusrechten maakt deel uit van een bredere strijd voor lichamelijke autonomie en gelijkheid voor iedereen, ongeacht hun seksualiteit of geslacht. Massaprotest was steeds nodig om significante stappen vooruit te zetten. Dat is nu niet anders, organiseer je!
