De ineenstorting van de Silicon Valley Bank heeft een grote financiële crisis voor het Amerikaanse kapitalisme geopend, die zich nu lijkt uit te breiden naar Europa. Het is nog te vroeg om te zeggen of dit het begin is van een grotere crisis die een diepe recessie veroorzaakt. Maar het benadrukt de verrotting vlak onder de oppervlakte en het weerlegt de bewering dat de economie “fundamenteel gezond” is.
We zijn het beu. Ziekenhuizen kraken. We hadden deze winter nauwelijks warmte in de klaslokalen. Werk wordt steeds onzekerder, en de monumentale werkdruk wordt vaak nog verergerd door vernedering door tirannieke chefs of bazen. Er is zijn veel gevallen van seksueel geweld en machtsmisbruik. We kennen allemaal wel iemand die een burn-out heeft of depressief is. Omdat het leven zwaar is, omdat het ook bedreigd wordt. De biodiversiteit stort in. De VN kondigt watertekorten op korte termijn aan. Overal waar je kijkt, is het crisis. Economisch, sociaal, ecologisch. En uit de barsten van deze samenleving in verval rijst verdeeldheid en haat op. Van Trump over Bolsonaro en Le Pen tot Van Grieken.
Generatie revolutie
Dit is niet onvermijdelijk. Vorig jaar werd het publieke debat in Frankrijk gedomineerd door Zemmour en Le Pen, door extreemrechts en extreemrechts dus. Vandaag heeft de sociale strijd alles veranderd. Op 23 maart telde de CGT opnieuw 3,5 miljoen mensen in de straten. Samen met de betogingen van 7 maart zijn dit de grootste in het land sinds enkele decennia. In verschillende steden, waaronder Nantes, werd het absolute record gebroken. Macron baseert zijn bewind op ontreddering en de gok dat het protest wel zal uitdoven om plaats te maken voor berusting. Hij vergist zich. Vandaag vindt 62% van de Fransen dat het pensioenprotest “harder moet worden om de regering te doen terugkrabbelen.” In de werkende klasse loopt dit op tot 76%. De stakingen en blokkades worden door bijna iedereen gesteund.
Er zijn operaties “dode steden” in Rijsel, Toulouse, Nantes, Rennes, Caen of Lyon. Hele steden zijn verlamd. De raffinaderijen van het land liggen stil en zelfs met opvorderingen worden duizenden tankstations getroffen door brandstoftekorten. De grote steden zijn overvol met niet opgehaalde vuilniszakken, die in brandende barricades zijn veranderd. Er waren al duizenden blokkades van wegen, fabrieken en winkelcentra. De vakbondsleden verharden de beweging ondanks de agenda van een deel van de vakbondsleiding. Ook de jongeren zijn gemobiliseerd.
Neen, dit is niet gewoon een ‘Franse traditie’. Als deze strijd enthousiast in alle delen van Frankrijk wordt gevoerd, is het omdat deze aansluit bij de roep om betere levensomstandigheden en tegen uitbuiting van de meerderheid van de bevolking. Overal worden dezelfde vragen gesteld. Hoe organiseer je woede om het beleid, de regeringen en het kapitalistisch systeem zelf omver te werpen? Hoe kunnen we de strijd verenigen en een stortvloed van verzet opbouwen? Wat kunnen we leren van de strijd elders? En van het verleden?
De wereld begrijpen om hem te veranderen
In juli zullen we op ons zomerkamp de epische adem van de strijd voor een andere samenleving voelen. We kunnen het weer niet garanderen, maar wel de warme uitwisselingen tussen klimaatactivisten, vakbondsleden, feministen en antiracistische activisten uit het hele land, maar ook uit andere landen met leden van International Socialist Alternative. Het zal gaan over geschiedenis en actualiteit, actie en reflectie, marxistische theorie en de praktijk van de strijd. De strijdbare en gezellige sfeer zijn gegarandeerd, net als het lekkere eten bereid door een getalenteerd team en de momenten van ontspanning met een drankje in de hand.
Noteer deze dagen in juli in je agenda, en hou de praktische details en het programma in de gaten via onze krant en op socialisme.be. Wil je helpen bij de organisatie van dit unieke evenement, neem dan contact met ons op!
