In Gent verzamelde op 10 maart personeel uit verschillende publieke diensten zich in het centrum. Ze zetten zo de staking extra kracht bij en roepen op om de steun in de samenleving voor uitgebouwde publieke diensten uit te breiden. Voorafgaand was er ook een groot piket aan het rectoraat van de UGent. We spraken er met Alain Bruylandt, afgevaardigde ACOD Oost-Vlaanderen bij De Lijn.
Door Wouter (Gent)
Waarom staken jullie bij De Lijn vandaag?
“Zoals bij alle publieke diensten gaan we in staking voor meer middelen, meer personeel en een publiek openbaar vervoer. Het aanbod van De Lijn werd doorheen de jaren al systematisch afgebouwd, waardoor ook de dienstverlening drastisch afnam. Zo was de privatisering van de belbuscentrale een eerste stap in de commercialisering. Dit heeft slechte gevolgen voor het huidige personeel, maar ook voor de gebruikers van het openbaar vervoer! “
Kan je toelichten wat dit in de praktijk betekent?
“Men moet nu met minder personeel hetzelfde werk realiseren, wat leidt tot een veel hogere werkdruk. Zo dreigt er een versplintering over verschillende KMO’s en probeert men ook de kracht van vakbonden te breken. Het is minder evident om er zich te organiseren. In die belbuscentrale zijn reeds heel wat mensen met ervaring vertrokken omdat ze niet in dergelijke omstandigheden willen werken en geen toekomstperspectief hebben. Het aanbod neemt verder af. Het is zelfs zo dat het bedrijf die het contract overnam dit nu stopzet omdat het ‘te duur’ is en de winstmarges te klein zijn.”
“Wat bij Delhaize nu gebeurt, staat ook bij De Lijn en andere publieke diensten te gebeuren, of is al gebeurd zoals bijvoorbeeld bij De Post en Telecom. We zitten allen in hetzelfde schuitje. Onze strijd verbinden is dus cruciaal om te winnen!”
“Het taxidecreet dat op ons afkomt is een ramp voor personeel in onze sector. Spelers op de markt, zoals bijvoorbeeld Keolis, leggen slechtere loonvoorwaarden op. Iemand die voor zo’n privaat bedrijf chauffeur is verdient veel minder per uur. Ze creëren met deze condities verschillende klassen tussen chauffeurs, waarbij ze in een neerwaartse spiraal terecht komen.”
“Vroeger zag je in de reeks ‘De Collega’s’ dat 7 het werk van 3 verrichten. Nu doen er op de administratieve diensten van De Lijn 3 mensen het werk doen van 7! We willen werkbaar werk voor iedereen, aan een degelijk loon en goede werkvoorwaarden!”
Kunnen we dit oplossen door het openbaar vervoer terug te nationaliseren?
“Ja, zeker. Het is wat we nodig hebben om voor iedereen mobiliteit te realiseren. Nu maken sommige kleine private bedrijven winst met middelen die uit de samenleving komen. Die moeten ten dienste van iedereen staan door een goede publieke dienst. Dit is in het belang van de gebruikers én van het personeel. “
“Veel van ons staken vandaag net om op te komen voor mensen met lagere inkomens. Zij zullen immers de grootste dupe zijn van een uitverkoop. Het belang van publieke basisdiensten is niet te onderschatten!”
“In Rome bijvoorbeeld zijn er een aantal vervoersbedrijven die voor het openbaar vervoer instaan. De hoofdlijn is heel degelijk, door de rendabiliteit. De private speler kan er volop winsten maken. Maar trams in andere wijken zijn in verschrikkelijk slechte staat. Er zijn voorbeelden van gaten in de bodemplaat van de trams en dit aanbod is publiek en zijn verlieslatende lijnen. Wat winstgevend is mag naar de privé, wat niet rendabel is moeten zij zelf bekostigen via de belastingen. Daar staat alles in het teken van winstmaximalisatie, dat is een spookbeeld dat wij hier niet willen en waar niemand bij gebaat is.”
Hoe kunnen we dit bereiken?
“Door mensen stap voor stap uit te leggen dat we allen baat hebben bij een degelijk openbaar vervoer. Iedereen heeft er baat bij, heel wat mensen vergeten dat. Een wederkerende mantra is dat de publieke diensten niet goed werken, dat is makkelijk nadat ze het kapot bespaard hebben. Want indien er voldoende middelen beschikbaar zouden zijn dan zouden zij nog steeds goed werken. Dit deden ze ook met de spoorwegen in Engeland en nu betalen de gebruikers daar letterlijk de prijs voor.”
“Onze krachten bundelen is cruciaal. Vandaag verbinden we de strijd binnen veel publieke diensten. Maar we hebben ook nood aan solidariteit over sectoren heen, tussen alle werkenden. Daarom zijn we ook solidair met het personeel van Delhaize. De franchisering van hun winkels leidt tot een volledige versplintering: men zal hetzelfde werk moeten doen, met minder en op langere termijn aan veel slechtere (loons-) voorwaarden.”
“Wat bij Delhaize nu gebeurt, staat ook bij De Lijn en andere publieke diensten te gebeuren, of is al gebeurd zoals bijvoorbeeld bij De Post en Telecom. We zitten allen in hetzelfde schuitje. Onze strijd verbinden is dus cruciaal om te winnen!”
