Openbare diensten opgeofferd, bevolking in de steek gelaten
- Meer personeel, minder werkdruk, meer dienstverlening!
- Voor een radicaal plan van publieke investeringen in diensten op basis van de noden
- Neen aan de aanval op de pensioenen!
Het is een understatement te zeggen dat de ambtenaren de laatste jaren zwaar op de proef zijn gesteld! Covid, overstromingen, de energiecrisis … Het is duidelijk: de zogenaamde “geprivilegieerde ambtenaren” hielden de essentiële infrastructuur voor de samenleving overeind. De actieweek en de staking van de openbare diensten op 10 maart is noodzakelijk, en we moeten verder gaan.
door Simon (Luik)
Hoeveel noodsituaties werden niet vermeden of opgelost dankzij de gezondheidsdiensten, de brandweer en de civiele bescherming, de sociale diensten en het veiligheidspersoneel? Om nog maar te zwijgen van al het administratief personeel dat tijdens noodsituaties het werk op het terrein mogelijk maakte.
Het overheidspersoneel voert zijn taken uit terwijl de adepten van het neoliberalisme al dertig jaar drastisch snoeien in alle overheidssectoren. Zogezegd zou dit leiden tot meer efficiëntie en een betere dienstverlening aan de bevolking. Het is vandaag moeilijk de verwoestingen van deze ‘hervormingen’ te ontkennen.
Onze slecht uitgeruste overheidsdiensten staan op instorten, zoals het Brusselse Justitiepaleis, dat al zo lang (1984!) wordt gerenoveerd dat de steigers moesten worden gerenoveerd … De ontmanteling van de civiele bescherming was pijnlijk voelbaar tijdens de overstromingen van 2021. Overal ontbreekt het aan middelen om in de behoeften van de bevolking te voorzien.
Daarbij komt nog het type van beheer, dat op managersleest gestoeld is. De gemillimeterde evaluaties van elk personeelslid, die helaas in de meeste overheidsdiensten te vinden zijn en die men nu probeert op te leggen in het Franstalige onderwijs, waren officieel bedoeld om de productiviteit te verhogen. In werkelijkheid zetten ze het onderbezette personeel onder druk. In de taal van de managers klinkt het dan dat er ‘meer gedaan kan worden met minder’. Dit heeft de werkomstandigheden bij onder meer het spoor zo hard ondermijnd dat het soms onmogelijk is om verlof op te nemen. Dezelfde managers klagen nu dat ze moeite hebben om nieuw personeel te vinden en dat het aantal langdurig zieken toeneemt.
Openbare diensten: het erfgoed van wie er geen heeft
De afgelopen maanden gingen veel werkenden uit de openbare sector in actie. Ze hieven het hoofd: betogingen en stakingen bij het spoor en in de zorg (waarvan het personeel het grootste contingent vormde in de grote non-profit betoging op 31 januari). Andere voorbeelden zijn het personeel van het Brusselse OCMW, dat op 16 december staakte, de politie en de federale ambtenaren.
De werkenden in de openbare diensten zijn duidelijk in het offensief, maar tot nu gebeurde dat in verspreide slagorde. De staking van 10 maart is een eerste gezamenlijke actie om de investeringen te eisen die nodig zijn om de opdrachten ten dienste van de bevolking uit te voeren.
Elke vakbondsactivist weet dat een eenmalige actie niet zal volstaan om de regeringen tot toegevingen te dwingen. Wachten tot na de verkiezingen van 2024 is geen optie, nu al beginnen de politici plannen te maken om het besparingsbeleid te hervatten. Iedereen in de openbare sector weet wat dat betekent: meer van dezelfde miserie voor de collega’s en de dienstverlening. Er is nood aan een actieplan voor loonsverhogingen die de stijgende prijzen echt dekken, voor een collectieve arbeidsduurvermindering tot 30 uur per week zonder loonverlies en voor een massaal plan van publieke investeringen.
Is er geen geld voor de openbare diensten? Haal het geld waar het zit: bij de grote bedrijven en de superrijken. Recordwinsten van energiebedrijven en banken tonen de mogelijkheden. De nationalisatie van de financiële sector onder controle van de gemeenschap kan middelen mobiliseren voor investeringen in de samenleving, in plaats van in speculatie.
De acties in maart mogen geen eindpunt zijn, maar het begin van een zo breed mogelijk tegenoffensief. Dat kan een dynamiek creëren waarmee we ook de collega’s uit de privé meetrekken in een veralgemeende beweging.
