De aardbevingen in Turkije, Syrië en Koerdistan hebben tienduizenden slachtoffers gemaakt. Het Turkse regime verschuilt zich achter “het lot”, maar de ramp alleen verklaart de omvang van het drama niet. Maandblad De Linkse Socialist sprak hierover met Mizgin, lid van het platform “Jin Jiyan Azadi” (Vrouw, Leven, Vrijheid) in Luik, een koepel die Koerdische vrouwenorganisaties verenigt.
“Na 1999 en de aardbeving in Yalova (Istanboel) werd een wet aangenomen om te anticiperen op nieuwe aardbevingen. Er werd een speciale taks ingevoerd om een voorziening te garanderen voor hulp, noodcontainers om de slachtoffers te huisvesten, enz. Dat geld is verdwenen. De Turkse staat heeft het gebruikt om oorlog te voeren, vooral tegen de Koerden, met name door Afrin en de Koerdische regio in Noord-Syrië binnen te vallen.”
“Meer dan 100.000 mensen zijn omgekomen, hele steden zijn verwoest. Maar niet alle gebouwen zijn op dezelfde manier getroffen. De overheidsgebouwen houden bijvoorbeeld beter stand. Vastgoedbedrijven hebben geld verdiend op de kap van de bevolking door met medeplichtigheid van de autoriteiten te besparen op materialen. Turkije staat nochtans bekend als een land dat regelmatig door aardbevingen wordt getroffen, zoals Japan.”
“Dus ja, het gaat om tektonische platen, maar de rest is niet natuurlijk, het is politiek. De Koerdische gebieden zijn het zwaarst getroffen. De officiële hulp kwam daar pas na drie dagen aan. Het waren in eerste instantie alleen de plaatsen met meer stemmen voor de AKP (de rechtse islamistische partij van president Erdogan, nvdr) en de MHP (extreemrechts, gelieerd aan de AKP) waar reddingsacties plaatsvonden. Hulpverlening wordt geïnstrumentaliseerd door AKP- en MHP-propaganda, terwijl hulp van organisaties die banden hebben met de Koerdische beweging of links, zoals de HDP (Democratische Volkspartij), wordt geblokkeerd of omgeleid.”
“Mensen werden onder het puin achtergelaten omdat ze Koerden of Alevieten waren (een bepaalde tak van de islam, niet soennitisch, nvdr). Vandaag wil Erdogan de verwoeste steden leeghalen en er eigen aanhangers installeren, zoals hij in Afrin heeft gedaan met de militaire bezetting. Veel kinderen zijn verdwenen, we weten niet wat er met veel weeskinderen is gebeurd en gevreesd wordt dat velen zijn ontvoerd om te worden ondergebracht in islamistische pleeggezinnen die dicht bij het regime staan.”
“Het is allemaal politiek en we hopen dat de Turkse bevolking hierdoor wakker wordt. Het regime kan de schok van de crisis in zijn voordeel gebruiken, maar dat zal maar tijdelijk lukken want de beloftes die het maakt zijn hol.”
