Vijf jaar na #MeToo blijven de getuigenissen binnenstromen en alle studies wijzen op een toename van seksistisch geweld. Feministische mobilisaties hebben tot enige vooruitgang geleid, maar het is van cruciaal belang om de strijd voort te zetten om echte overwinningen af te dwingen. Ongelijkheid werkt geweld in de hand. Samen kunnen we voor verandering zorgen! De strijd tegen seksisme en voor koopkracht zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Pesterijen op het werk aan de kaak stellen is altijd riskant, zeker met een onzeker contract. Vrouwelijke universitaire onderzoekers – precaire werkenden die zeer afhankelijk zijn van hun baas of verantwoordelijke – werden gestraft toen ze misbruik door hun hiërarchisch oversten aan de kaak stelden. Dit gebeurde zelfs toen het probleem algemeen bekend was en zelfs indien ze uiteindelijk gelijk kregen voor de rechtbank. We mogen niet lijden in stilte. Het is genoeg geweest!
De jaarlijkse loonkloof tussen mannen en vrouwen bedraagt 23%; bij arbeiders is dat zelfs 43%! Arm zijn verdubbelt het risico om verkracht te worden. Er zijn plannen om geweld tegen vrouwen te bestrijden. De Brusselse Raad voor de gelijkheid van vrouwen en mannen hekelt echter het feit dat bepaalde bevolkingsgroepen worden vergeten: jongeren, ouderen en precaire werknemers. De regering werpt zich op als een groot verdediger van vrouwenrechten, maar valt de ouderschapskredieten en de pensioenen aan, in het bijzonder die van deeltijdwerkers, waarvan 80% vrouw is!
- Voor onze financiële onafhankelijkheid: een minimumloon van 15€/uur (2470€ bruto/maand), arbeidsvoorwaarden en sociale uitkeringen die een degelijk leven mogelijk maken.
- Voor het combineren van privé- en beroepsleven en om ervoor te zorgen dat er werk voor iedereen is: 30 uur per week, zonder loonverlies, met extra aanwerving en verlaging van werkdruk.
- Voor betaalbare facturen en energietransitie: nationalisatie van de energiesector onder controle en beheer van de werkenden en de gemeenschap.
In België bezitten de rijkste 1% nu 15% van de rijkdom, dat is meer dan de gecombineerde rijkdom van de 50% minst rijken. Maar de beleidsmakers weigeren het geld te zoeken waar het zit om de middelen te verschaffen die nodig zijn om seksisme echt te bestrijden en alle slachtoffers te steunen.
Kinderopvang, onderwijs, gezondheidszorg, sociale voorzieningen, openbare diensten… Sectoren waar vrouwen in de meerderheid zijn, sectoren met lage lonen, maar ook sectoren die moeite hebben om hun werk goed te doen! Budgetten zijn vaak niet geïndexeerd, terwijl de kosten exploderen. Veel diensten moeten meer doen met een reëel budget dat met 10% is gekort. Personeel wordt niet meer vervangen, anderen worden ziek door het helse werktempo.
Minder openbare en sociale diensten betekenen dat onze tweede werkdag – om voor kinderen of zieke familieleden te zorgen – langer wordt. En aangezien vrouwen over het algemeen een lager uurloon hebben, zijn zij het vaak die hun werktijd verminderen om die zorgtaken op te nemen.
- Tegen de dubbele werkdag en voor de preventie van gendergerelateerd geweld: massale overheidsinvesteringen in de sociale sector en alle openbare diensten op basis van de behoeften.
We verdedigen een antikapitalistisch en socialistisch feminisme om seksisme en alle andere vormen van onderdrukking bij de wortel te bestrijden en een alternatief op te bouwen voor geweld en kapitalistische uitbuiting. Betoog met ons tegen seksisme en voor koopkracht op 8 maart. Sluit aan bij Campagne ROSA om de strijd te versterken!
