Hoe kunnen we elke maand ingaan op de geschiedenis van de klassenstrijd zonder de boeiende figuur van Alfred Rosmer te vermelden?
Artikel door Guy Van Sinoy uit maandblad De Linkse Socialist
Alfred Rosmer (echte naam: Alfred Griot) werd in 1877 geboren in de buurt van New York, waar zijn vader kapper was. Hij keerde op achtjarige leeftijd terug naar Europa.
Na het behalen van zijn diploma werd hij klerk in een Parijs stadhuis. Het idee van een carrière was vreemd aan zijn levensopvatting en hij profiteerde ervan om zich een uitgebreide cultuur eigen te maken: theater, schilderkunst, literatuur.
Hij werd gewonnen voor revolutionaire ideeën en sympathiseerde met het anarchisme. Vanaf zijn jeugd in de Verenigde Staten was hij vlot in het Engels. Om de auteurs te kunnen lezen die hem interesseerden, leerde hij Italiaans en Russisch.
La Vie Ouvrière
Op 22-jarige leeftijd werd hij lid van de vakbond en stapte hij over van anarchisme naar revolutionair syndicalisme. De CGT was destijds een vakbond die onafhankelijk was van enige politieke partij en beweerde revolutionair syndicalistisch te zijn. Vanaf 1906 schreef Rosmer in La Vie Ouvrière, het blad van de CGT.
Eerste Wereldoorlog
In 1914 verzette Rosmer zich tegen de chauvinistische politiek van de sociaaldemocratie die in elk land het eigen leger steunde. Hij weigerde La Vie Ouvrière aan de censuur te onderwerpen. In Parijs sympathiseerde hij met de Russische socialisten die tegen de oorlog waren, met name Martov en Trotski. In 1916 ondertekende hij samen met Trotski een manifest in het Bulletin van Zimmerwald, waarin werd opgeroepen tot de oprichting van een nieuwe internationale. Nadien schreef hij een uitstekend boek over de arbeidersbeweging tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Russische Revolutie en de Derde Internationale
La Vie Ouvrière verscheen opnieuw in juni 1919. In 1920 werd Rosmer als afgevaardigde naar het Tweede Congres van de Comintern (de Derde Internationale) in Moskou gestuurd. Hij bleef er 17 maanden en zat in het Uitvoerend Comité van de Comintern. In juli 1921 nam hij deel aan het oprichtingscongres van de Rode Vakbondsinternationale.
Vanaf 1924 zag hij echter het ontslag van Trotski aankomen. Terug in Parijs verspreidde hij Lenins testament en werd uit de PCF gezet. (1) Hij hervatte zijn baan als drukker en steunde Trotski toen deze naar Turkije werd verbannen.
Medestander van Trotski
In 1930 nam hij afstand van de linkse oppositie in Frankrijk vanwege het sektarisme dat daar hoogtij vierde. In 1936 hernieuwde hij echter zijn vriendschap met Trotski ten tijde van de processen in Moskou. In een huis van Rosmer, in Périgny-sur-Yerres, werd het oprichtingscongres van de Vierde Internationale gehouden. In 1939 reisden Rosmer en zijn gezellin, Marguerite Bonnet, naar Mexico om Sieva, Trotski’s kleinzoon, mee te nemen.
In 1949 schreef Rosmer zijn herinneringen aan de Comintern neer in het boek “Moskou onder Lenin” (helaas nog niet in het Nederlands vertaald). Hij vond slechts met grote moeite een uitgever, onder meer door druk van de stalinistische PCF. Het werd pas in 1953 gepubliceerd met steun van de bekende schrijver Albert Camus. Rosmer stierf in 1964, enkele dagen na de dood van Natalia Sedova, de partner van Trotski.
(1) Testament van Lenin: Dit zijn drie door Lenin tussen december 1922 en januari 1923 geschreven notities waarin hij de leiding waarschuwt, met name tegen Stalin, die als “te brutaal” werd beschouwd om grote verantwoordelijkheden uit te oefenen.
