Toen drie jaar geleden de pandemie toesloeg, werd elke avond geapplaudisseerd voor het personeel van de zorg en andere sectoren in de frontlijn. We herinneren ons allemaal de beelden van hulpverleners zonder beschermingsmateriaal, ziekenhuizen zonder beademingsapparatuur, zorg zonder personeel. We herinneren ons de vele beloften van politici om deze sectoren te steunen door er in te investeren.
door een vakbondsafgevaardigde in een Brussels ziekenhuis – artikel uit maandblad De Linkse Socialist
Vandaag kunnen we enkel vaststellen dat de realiteit op de werkvloer erger is dan voor en tijdens de pandemie. Het besparingsbeleid in de zorg wordt gewoon voortgezet. Dit gaat ten koste van het personeel en de patiënten. De verantwoordelijken die ons besturen, hebben niets geleerd van de pandemie. Ze duwen de zorg bewust in de richting van instorting. De onmenselijke behandeling van het zorgpersoneel is ons dagelijks en ondraaglijk lot.
We hebben meer personeel nodig!
Dit is geen nieuwe eis in de zorg. Het was al dringend vóór de pandemie en het is dat enkel nog meer geworden. Veel van onze collega’s zijn de afgelopen maanden door uitputting uitgevallen. Dit versterkt de dynamiek onder hulpverleners om de sector te verlaten. De werkomstandigheden zijn gewoon niet meer draaglijk. De personeelsnormen, het aantal verzorgenden per patiënt, zijn totaal verouderd. Verschillende studies toonden aan dat er meer sterfte is in ziekenhuizen waar er meer patiënten per verpleegkundige zijn. We moeten de strijd voor meer personeel met al onze krachten voeren! Met pleisters op de wonde komen we er niet. Er zijn drastisch meer collega’s nodig om goede zorg te verlenen!
We eisen meer loon!
De aankondiging van de regering in de zomer van 2020 heeft zijn effect gehad. Veel mensen denken dat het zorgpersoneel loonsverhoging kreeg. De werkelijkheid is veel genuanceerder. De regering voorkwam een explosie van woede in de sector door middelen uit te trekken voor loonsverhogingen in het kader van het IFIC, een stelsel van nieuwe loonschalen in de zorg. Sommige categorieën kregen effectief loonsverhogingen, maar veel collega’s kregen geen cent extra. Dat is vooral het geval voor de laagstbetaalden in de zorginstellingen. Terwijl de spanningen opliepen en er een offensieve benadering nodig was, blusten sommige vakbondsleiders liever het lont nog voor de strijd was begonnen. Het moet gedaan zijn met manoeuvres die verdeeldheid zaaien. We willen meer loon voor alle collega’s zonder onderscheid!
Menselijke zorg is nodig!
Niemand in de zorgsector zal me tegenspreken als ik zeg dat de overheid en haar managers in de zorginstellingen los staan van de werkelijkheid in de sector. De winstlogica bepaalt al hun voorstellen en beheersmaatregelen. Dit ondergraaft de menselijkheid van de sector.
Elke dag komen we collega’s tegen die zich vragen stellen over de zin van hun werk, die het gehad hebben met de doelen die hen opgelegd worden door Excel-tabellen, die hun tijd niet meer willen besteden aan het coderen waarbij de cijfers ten koste gaan van de zorg. Dit alles wordt gecombineerd met een beleid van toenemende autoritaire controle en stelselmatige ontkenning van de meest elementaire rechten. Elke collega wordt maximaal uitgeperst. Dit is onhoudbaar! We hebben genoeg van dit soort management. Het zorgpersoneel moet zeggenschap hebben over de beslissingen in hun zorginstellingen!
We hebben dus heel veel redenen om te protesteren op 31 januari. Dan is er een betoging van de zorg en de sociale sector. Dit mag geen eenmalige gebeurtenis zijn. De situatie is te ernstig om geen mobilisatie op gang te trekken die aangepast is aan de uitdagingen. We moeten onderling discussiëren, ons organiseren en ons voorbereiden op een strijd van zorgpersoneel, sociaal werkers en al wie gebruik maakt van deze diensten.
- Meer publieke middelen voor de zorg!
- Stop de tekorten en de commercialisering, meer middelen voor een publiek sociaal werk!
- Haalbaar werk: 30-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen!
- Betaalbaar leven: fundamentele loonsverhoging voor iedereen!
- Voor een nationale gezondheidsdienst onder controle van het personeel en de gemeenschap!
