Wie aan één van ons raakt, treft ons allen
De komende weken zal de discussie rond een nieuw Interprofessioneel Akkoord haar beslag kennen. De kans lijkt klein dat een nieuw loonakkoord zonder reële koopkrachtverhoging aanvaard zal worden door de syndicale basis. Een aantal bedrijven besloot zich dus alvast op te maken op de syndicale strijd die ze verwachten door vakbondsafgevaardigden op onwettige wijze te ontslaan. Begin december was er het ontslag van een ACV-delegee bij Railrest. Vlak voor de eindejaarsfeesten besloot ArcelorMittal in Gent om Osman Disli, vakbondsafgevaardigde voor het ABVV, te ontslaan. Er is een duidelijk antwoord en een syndicale strategie nodig tegen deze patronale agressie.
Door een ABVV-degelee
Hoewel ArcelorMittal weigert duidelijkheid te verschaffen over de officiële redenen voor ontslag, is de échte reden duidelijk. Osman Disli speelde vorig jaar een cruciale rol in alle syndicale acties op het bedrijf.
Bedrijven zetten zware maatregelen in om nieuwe strijd voor meer koopkracht te verhinderen. Ze worden daarin geholpen door de Belgische arbeidswetgeving, die erg laks is inzake bescherming tegen onwettige ontslagen. Zowel het ontslag bij Railrest als bij ArcelorMittal is immers compleet onwettig. De bedrijven deden zelfs niet de moeite om de juiste procedure te volgen. Het probleem is echter dat een arbeidsrechtbank, zelfs bij een veroordeling, nooit een herintegratie kan opleggen, enkel een schadevergoeding. Beide bedrijven lieten al verstaan die zonder probleem te betalen, als daarmee de vakbondsafgevaardigde maar buiten ligt. Met andere woorden: bedrijven die willen betalen kunnen een lastige delegee zonder problemen illegaal ontslaan…
Eind december werd bij ArcelorMittal een eerste actiemoment georganiseerd om te protesteren. Een 150-tal aanwezigen protesteerden aan de poorten van het bedrijf. Daaronder veel vakbondsmilitanten van ABVV Oost-Vlaanderen, maar ook bijvoorbeeld een delegatie van ArcelorMittal in Herstal. Er was geen staking in het bedrijf zelf, hoewel een 40-tal arbeiders deelnamen aan de actie. Het was de bedoeling om de brede solidariteit in syndicale kringen rond dit soort onwettige ontslagen duidelijk te maken. Dit soort acties moet verdergezet en uitgebreid worden.
De vraag is welke syndicale reactie nodig is. Uiteraard moeten de individuele rechten van een ontslagen delegee op alle mogelijke manieren worden verdedigd. Dit is inclusief een sterke juridische procedure die in het slechtste geval zorgt voor de volledige uitbetaling van alle vergoedingen, boetes en schadevergoedingen als gevolg van zo’n illegaal ontslag.
Maar het syndicale antwoord op zo’n ontslag moet een andere focus hebben: de herintegratie van de vakbondsafgevaardigde. We moeten afdwingen dat een bedrijf niet wegkomt met een illegaal ontslag van een delegee. Het uitbetalen van boetes en schadevergoedingen is voor een bedrijf als ArcelorMittal immers geen echte straf: vakbondsvertegenwoordigers op de actie wezen er op dat ArcelorMittal maar liefst 35 euro winst maakt per werkuur en dat in een bedrijf waar 5.000 mensen werken! Het uitbetalen van zelfs enkele jaarlonen aan een afgedankte delegee is voor zo’n bedrijf peanuts.
Er moet een syndicale strategie worden ontwikkeld die het bedrijf dwingt om het ontslag ongedaan te maken. In de eerste plaats door stakingsacties in het bedrijf zelf. Maar ook door acties in andere bedrijven in de sector en bij toeleveranciers, klanten, transportbedrijven die de site bevoorraden of die producten wegvoeren. Het probleem van de Arcelor-directie moet een probleem worden voor de hele sector en alle aanverwante bedrijven, zodat de druk op ArcelorMittal hoog wordt om de zaak op te lossen, en over te gaan tot herintegratie.
Werknemers uit die bedrijven moet duidelijk worden gemaakt dat een overwinning in dit dossier ervoor zal zorgen dat ook andere werkgevers wel twee keer zullen nadenken alvorens nog eens een illegaal ontslag door te voeren. Maar tegelijk moet de vakbond ook aantonen waarom strijdbare delegees zo belangrijk zijn. Koppel de strijd voor de herintegratie dan ook aan een strijd voor échte koopkrachtverhogingen en verbeteringen van de arbeidsomstandigheden. Zo creëren we enthousiasme en een breed draagvlak voor strijd.
