Artikel uit de zomereditie van ‘De Linkse Socialist’
In 2005 kostte een ticket voor Rock Werchter 120 euro of 59 euro voor een dagticket. Dit jaar is dat al opgelopen tot 195 euro of 76 euro voor een dag. Daarnaast moet je nog de kosten voor eten en drinken tellen. Dat wordt er ook niet goedkoper op en bovendien is er een verbod om zelf iets mee te brengen om te eten, zelfs een flesje water mag niet. In 1995 kostte een ticket omgerekend 31 euro. Wat is er aan de hand?
Muziekfestivals zijn nog nooit zo duur geweest. Tegelijk gaat de kwaliteit of de variatie van de muziek er niet bepaald op vooruit. Het doel is om zoveel mogelijk te consumeren en de agressieve reclamepropaganda te verwerken. De zomerfestivals moeten een moment van ontspanning vormen en geen bijkomende zorgen opleveren om de zakken van de multinationals te vullen. Gratis festivals (zoals Fiesta du Rock in Flemalle) zijn stilaan aan het verdwijnen.
Tussen de 80 en de 90% van de pop-en rockevenementen in ons land hebben banden met de multinational Live Nation (de opvolger van Clear Channel, een bedrijf dat bekend werd met zijn steun aan Bush en de oorlog in Irak). Dit bedrijf streek begin deze eeuw in ons land neer. Nu controleert Live Nation onder meer Werchter, Pukkelpop, Francofolies, I love techno, ticketbedrijf Go for Music, verschillende optredens in het Sportpaleis in Antwerpen en in Vorst-Nationaal. Alle mogelijke concurrentie, zoals destijds Beach Rock, is van de kaart geveegd. Live Nation laat geen ruimte voor andere initiatieven.
De grote aandeelhouders van Live Nation zijn de winnaars, maar wie verliest? In de eerste plaats de vele jongeren die wekenlang moeten werken om naar een paar festivals te kunnen gaan.
Cultuur en muziek mogen geen koopwaar zijn, artiesten zijn geen beursgenoteerde waarden die meer winst moeten opleveren. Muziek en festivals zouden als doel moeten hebben dat jongeren (en uiteraard ook diegenen die nog jong van geest zijn) zich kunnen amuseren en genieten van hun favoriete muziek.
Er zijn tal van organisatoren en artiesten die een alternatief proberen te bieden en hun talenten op een toegankelijke manier aan een publiek willen aanbieden. De gevolgen van de crisis laten zich voelen, cultuur en subsidies zijn een gemakkelijk doelwit. Voor nieuwe initiatieven is er al helemaal geen ruimte. Wat is dan het alternatief? Sponsors zoeken en reclame toelaten zodat enkele grote bedrijven het beeld van het evenement bepalen met vaak platte seksistische reclame (denk maar aan Coca Cola). Binnen het kader van dit kapitalistische systeem is het onmogelijk om een blijvende oplossing te vinden. Dit systeem maakt van alles handelswaar: muziek, het lichaam van mensen,…
Wij zullen aanwezig zijn op verschillende festivals om er onze campagnes voor te stellen, maar ook om op te komen voor aangename, kwaliteitsvolle festivals die toegankelijk zijn voor iedereen en waar de artiesten en de festivalgangers op een respectvolle manier worden behandeld. Daartoe moeten we ons organiseren en ingaan tegen het systeem.
