• Verhoog ALLE lonen met 2 euro per uur!
• Nationaliseer de VOLLEDIGE energiesector!
Nooit geziene winstmarges voor de bedrijven, rijkelijke dividenden voor de aandeelhouders. En wij zouden het moeten stellen met een aalmoes in de vorm van een eenmalige consumptiecheque van maximaal 500 of 750 euro die nog moet onderhandeld worden? Dat is een belediging, zeker nadat wij tijdens de pandemie alles lieten draaien! Eenmalige premies stoppen de verarming niet. Ze dragen niet bij aan de pensioenen of de financiering van de sociale zekerheid en ze staan niet in verhouding tot de grote winstmarges.
We kunnen niet op deze regering rekenen! Verhoog alle lonen!
De MWB, metaalarbeiders van het ABVV in Wallonië en Brussel, berekende dat een premie van 750 euro overeenkomt met amper 1,95% van de 6 miljard euro aan dividenden die de afgelopen twee jaar aan de aandeelhouders van de metaalverwerkende sector zijn uitgekeerd! Zij krijgen de taart, wij de kruimels. Maar voor de werkgevers is het nooit genoeg: ze bereiden het terrein voor op een nieuwe indexsprong.
Dankzij de index zijn onze lonen beter bestand tegen prijsstijgingen dan in de buurlanden. De werkgevers proberen ons uit te spelen tegen de werknemers in de buurlanden om overal een neerwaartse spiraal van de lonen te organiseren. In Frankrijk staat het herstel van de automatische index (in 1983 afgeschaft onder Mitterand) echter opnieuw centraal in de vakbondseisen. Als we in België loonsverhogingen afdwingen bovenop de index, zal dit helpen om de trend in de buurlanden en in Europa te keren. Het zou helpen om het idee van een Europese algemene staking op de agenda te zetten.
De MWB, metaalarbeiders van het ABVV in Wallonië en Brussel, berekende dat een premie van 750 euro overeenkomt met amper 1,95% van de 6 miljard euro aan dividenden die de afgelopen twee jaar aan de aandeelhouders van de metaalverwerkende sector zijn uitgekeerd!
Heel het verhaal van de prijs-loonspiraal is nonsens. In werkelijkheid kan een algemene loonsverhoging leiden tot een daling van de winstvoet, zonder dat dit een invloed heeft op de prijzen van de goederen. Loonsverhogingen betekenen met andere woorden dat het deel dat naar de winsten gaat vermindert om overgeheveld te worden naar de koopkracht van de gezinnen. Het volstaat om naar de rekening voor je winkelwagen te kijken of om je energiefactuur te betalen (die zelfs na de steunmaatregelen amper minder absurd is) om te beseffen dat een algemene loonsverhoging noodzakelijk is.
Sectoren waar de vakbonden sterker staan, moeten de zwakkere meetrekken. Pogingen om ons te verdelen, beantwoorden we best met eisen als een verhoging van ALLE lonen met 2 euro per uur (330 euro per maand) en een minimumloon van 15 euro per uur. Als bedrijven zeggen dit niet kunnen betalen en/of dreigen met jobverlies, moeten hun boeken geopend worden zodat de werkenden kunnen nagaan of dat wel klopt. Ze mogen uitleggen waarom de recordwinsten niet gebruikt werden als reserve voor moeilijker tijden. Indien nodig moeten deze bedrijven genationaliseerd worden zonder compensatie om onder controle en beheer van de werknemers jobs te redden.
Prijzen bevriezen = nationaliseren
Hebben onze buurlanden de prijzen geblokkeerd? Eigenlijk gaat het om subsidies aan de privé om het verschil tussen de marktprijzen en die voor de bedrijven en de gezinnen met de overheid te betalen in plaats van aan de winsten te raken. Vroeg of laat zal de gemeenschap voor de kosten opdraaien, terwijl het gebrek aan publieke middelen overal al onhoudbaar is. Stakingen bij het spoor, in het onderwijs, de gezondheidszorg en onder federale en lokale ambtenaren illustreren de woede over de onhoudbare werklast en de ernstige verslechtering van de dienstverlening door een jarenlang gebrek aan middelen.
Om de prijzen te bevriezen, moeten we energie nationaliseren. Dit houdt in dat de volledige energiesector (productie, distributie, onderzoek) door de gemeenschap in handen wordt genomen. Het zou de weg vrijmaken voor betaalbare prijzen en een snelle groene transitie. Nationalisatie onder arbeiderscontrole en -beheer is iets anders dan het uitkopen van private aandeelhouders, zoals de Franse regering met EDF deed. De kapitalisten hebben al genoeg geprofiteerd, er kan geen sprake zijn van een uitkoop of compensatie voor de aandeelhouders. Uitzonderingen kunnen enkel overwogen worden voor kleine aandeelhouders op basis van bewezen behoefte, we willen uiteraard niemand in ellende storten.
Dit moet samengaan met de nationalisatie van de volledige financiële sector om speculatie te stoppen en de nodige financiële middelen te mobiliseren voor de gezondheidszorg, het onderwijs, het openbaar vervoer … Die openbare diensten moeten niet functioneren zoals het de norm is in de private sector, ze moeten gericht zijn op de maatschappelijke noden. Daartoe moet een genationaliseerde onderneming of sector worden geleid door het personeel, de vakbonden en de gemeenschap. Dit vereist de actieve betrokkenheid van de werkende klasse in elk stadium in het kader van de strijd voor een doordachte en ecologische planning van de economie.
Op 16 december moet er een duidelijk actieplan zijn om iedereen in de strijd te betrekken
De algemene staking van 9 november toonde onze kracht, maar er was veel meer mogelijk. De voorbereiding was niet optimaal om alle collega’s te betrekken. Acties zijn sterker als ze deel uitmaken van een ambitieus actieplan waarvan de volgende stappen al bekend zijn en waarnaar opgebouwd wordt. Samen met een ‘operatie waarheid’ die de grote winsten bekendmaakt en de leugens van de werkgevers beantwoordt, kan dit de twijfels aan de basis (onder zowel ACV als ABVV-leden in zowel Brussel, Vlaanderen als Wallonië) wegnemen en zorgen voor een verdere veralgemening van onze strijd. Met zo’n dynamiek kunnen we iedereen achter ons krijgen: jongeren, gepensioneerden, werklozen, zelfs zelfstandigen en kleine bedrijven.
Collectieve evaluaties van de acties zijn cruciaal. Personeelsvergaderingen, eventueel gekoppeld aan werkonderbrekingen, en democratische interprofessionele bijeenkomsten kunnen de sterke en zwakke punten van de beweging bespreken, sectorspecifieke eisen in het eisenplatform opnemen en samen stemmen over de voortzetting van de strijd.
Om te winnen hebben we een duidelijk actieplan nodig vóór 16 december, niet een week erna, om de strijd vanaf januari voort te zetten en op te voeren in de richting van een algemene staking in februari die wordt voorbereid en voorafgegaan door afwisselende provinciale stakingen. We kunnen inspiratie halen uit de stakingen van de Franse raffinaderijen, waar de staking elke dag door de stakers zelf werd verlengd. Het is essentieel om te laten zien wie de economie doet draaien en om de werkenden te laten ervaren hoe het is om de economie en de teugels van de samenleving in handen te nemen. Delegees en militanten kunnen de betoging aangrijpen om op hun werkplek en in de samenleving een echte krachtsverhouding op te bouwen.
Om te winnen hebben we een duidelijk actieplan nodig vóór 16 december, niet een week erna, om de strijd vanaf januari voort te zetten en op te voeren in de richting van een algemene staking in februari die wordt voorbereid en voorafgegaan door afwisselende provinciale stakingen.
Campagne ROSA : voor eenheid in de strijd
Campagne ROSA (Reageer tegen Onderdrukking, Seksisme en Asociaal beleid) steunt de eisen van de vakbonden tegen de seksistische pensioenhervorming die de situatie van deeltijdwerkers nog onzekerder maakt, tegen de uitbreiding van flexijobs in de gezondheidszorg (een echte klap in het gezicht van degenen die in de frontlinie stonden tegen Covid-19 en die meer personeel eisen om overeind te blijven) en tegen de beperkingen op het tijdskrediet die een combinatie tussen werk en gezinsleven moeilijker maken. Het bestrijden van geweld tegen vrouwen betekent opkomen voor hun financiële onafhankelijkheid. De crisis rond de kosten van levensonderhoud komt het hardst aan bij vrouwen en alleenstaande ouders in het bijzonder. Campagne ROSA wil de strijd van de arbeidersbeweging tegen alle vormen van onderdrukking versterken, omdat deze de kapitalistische uitbuiting vergemakkelijken door de arbeidersklasse te verdelen. De actiedag van 8 maart kan door de vakbonden aangegrepen worden om te staken tegen seksisme en tegen het dure leven.
