Het concept van ‘Trop is teveel’ is onder meer geïnspireerd door ‘Enough is enough’ in Groot-Brittannië: vijf eenvoudige eisen en een oproep aan verschillende lagen van de bevolking om in actie te komen. De eisen zijn: verlaging van de energieprijzen, belasten van de overwinsten, energie in publieke handen, betaalbaar wonen en het belasten van de rijken. Met een betoging op 4 december wordt de campagne op gang getrokken.
‘Enough is enough’ kende een vliegende start door de populariteit van strijdbare vakbondsleiders als Mick Lynch van de transportvakbond RMT die met duidelijke taal de belangen van de werkende klasse op de agenda zetten. Dit gaf meteen ook perspectief aan bredere lagen van de bevolking die zich achter de kracht van de arbeidersklasse beginnen te scharen.
Met ‘Trop is teveel’ zijn we nog niet zo ver. Terwijl alle vakbondsacties sterker dan verwacht zijn en bovendien groeien op basis van de woede, ontbreekt het in onze strijd aan scherpe woordvoerders met een programma van fundamentele verandering. Om andere lagen mee in actie te trekken, is het nochtans essentieel om perspectief te bieden. Dat was het geval met het actieplan in de tweede helft van 2014 toen een militantenconcentratie gevolgd werd door een bijzonder sterke nationale betoging als opstap naar provinciale stakingen die opliepen naar een nationale algemene staking. Het gevoel dat er gestreden werd om te winnen trok andere lagen van de bevolking aan: jongeren (met een groot jongerenblok vooraan in de nationale betoging van 6 november), gepensioneerden (vaak vroegere vakbondsmilitanten), kunstenaars (zelf getroffen door precariteit), kleine zelfstandigen … Initiatieven als ‘Hart boven Hard’ gaven deels uitdrukking aan die steun. Vandaag kan ‘Trop is teveel’ een gelijkaardige rol spelen.
Onder meer kleine zelfstandigen en de cultuursector worden hard getroffen door de hoge energieprijzen. Charissa Parassiadis, alias Slongs, van Trop is Teveel zei in Gazet van Antwerpen: “Ik heb zes jaar café Multatuli in Antwerpen uitgebaat, ik voel me dus solidair. De verhalen van zelfstandigen zijn schrijnend. Om te kunnen overleven, zouden cafébazen pintjes aan vijf euro per stuk moeten tappen, of bakkers hun brood aan zes euro moeten verkopen. Dat is onmogelijk, dus zullen velen over de kop gaan.” Ze voegde eraan toe: “We zijn het beu dat de regering niet adequaat reageert, terwijl multinationals op onze rug recordwinsten boeken. Als we niets doen, belanden we allemaal in armoede.”
De werkgevers van de grote bedrijven misbruiken de problemen van kleine zelfstandigen om zelf meer overheidssteun in hun zakken te steken. Tegelijk pleiten die bazen voor aanvallen op de inkomens van de werkenden, wat de zelfstandigen nog een tweede keer treft. Mobilisaties van al wie geraakt wordt door de hoge energiefacturen helpen de patronale leugens doorprikken. Een volgende stap kan een zichtbare aanwezigheid zijn op de geplande vakbondsbetoging midden december.
