In de aanloop naar 9 november spraken we over het belang en de rol van een algemene staking met een echte veteraan van de arbeidersstrijd in België: Gustave Dache. Als revolutionair vakbondsman was hij decennialang actief. Hij was delegee bij Caterpillar en Citroën. Gustave nam actief deel aan de ‘staking van de eeuw’ in 1960-61, waarover hij het boek ‘De opstandige en revolutionaire algemene staking van de winter van 1960-61’ schreef.
“Klassenstrijd betekent niet elke dag een straatgevecht, het uitbreken van straatstenen, het omgooien van bomen, dynamiteren van spoorlijnen of confrontaties tussen bulldozers en het waterkanon van de politie… Het is vooral een strijd binnen de arbeidersklasse zelf op politieke en syndicale bijeenkomsten en op de werkvloer, om de twijfelaars ervan te overtuigen dat er een voortdurende strijd bezig is. Als 86-jarige gepensioneerde ga ik nog steeds naar de interprofessionele vergaderingen van het ABVV in Charleroi en kom ik er tussen om de methodes en de erfenis van de oude trotskistische veteranen van Charleroi, die zich in de jaren 1930 lieten opmerken, te verdedigen.”
“De algemene staking is het belangrijkste wapen van de arbeidersklasse, met haar stakingspiketten en de totale blokkering van de economie. Een echte algemene staking is een engagement in een genadeloze strijd. Maar vandaag worden er algemene stakingen georganiseerd zonder zicht op een vervolg. Ik omschrijf dat eerder als schermutselingen.”
“Als we overwinningen willen behalen zoals in het verleden, moeten we de hele economie lamleggen en dit niet beperken tot 24 uur. Er is een actieplan nodig tot aan een algemene staking die dag na dag door de basis kan worden voortgezet, totdat we onze zin krijgen. Halverwege stoppen met slappe compromissen die achter de rug van de werkenden worden besproken, mag geen optie zijn. Als het kapitalistische systeem niet in staat is om het degelijke minimum te bieden dat we vandaag eisen, dan komt dit omdat het systeem een veelheid van crises kent, van energie over economie tot klimaat. Dit zijn geen tijdelijke crises, het is een fundamentele crisis van het systeem. Dit systeem heeft ons niets te bieden, het moet weg.”
“Als zo’n algemene staking begint, weet je nooit wanneer die eindigt. Ik heb altijd gemerkt dat het doorgaans de arbeiders zijn die een algemene staking willen. Het vakbondsapparaat remt af en speelt de rol van een veiligheidsklep om te voorkomen dat het ongenoegen leidt tot opstandige en revolutionaire bewegingen. Vandaar het belang van democratische stakerscomités om de strijd te leiden. Stakerscomités zijn altijd belangrijk bij een algemene staking, in tegenstelling tot wat men ons wil doen geloven. Het maakt controle van onderaf mogelijk tegen de aarzelingen en de tegenzin van bovenaf.”
“Een algemene staking die de hele economie lamlegt roept de vraag op: ‘wie is de baas in het land’? Zo’n algemene staking stelt de machtskwestie aan de orde. Veel mensen willen een verandering van samenleving, zonder te weten hoe dat moet. De sleutel is de algemene staking. Wie de hele economie kan blokkeren, kan ook beslissen om deze opnieuw op te starten, maar dan onder leiding en controle van de werkende klasse. Dat is echte democratie.”
