Britse voorbeelden van De Wever en N-VA maken er een complete puinhoop van

De N-VA en Bart De Wever staken hun bewondering voor de Britse conservatieven nooit onder stoelen of banken. David Cameron was de eerste Europese leider die De Wever meer dan tien jaar geleden officieel uitnodigde om van gedachten te wisselen. Ze zaten samen in de ECR-fractie in het Europees Parlement. De Tories en de N-VA delen een gemeenschappelijke economische en maatschappelijke visie: het voorbeeld van Margaret Thatcher die de rijksten rijker maakte, fors bespaarde op sociale uitgaven, de arbeidersbeweging hard aanpakte en tot de conclusie kwam dat er niet zoiets als een samenleving was.

Het ontslag van Liz Truss en de verdere historische ineenstorting van de Tories geeft aan dat een brutaal Thatcheriaans beleid vandaag niet aanvaard wordt door de ‘markten’, lees: de burgerij. Truss stond voor grote belastingverlagingen voor de rijken vanuit het idee dat dit zou doorsijpelen naar de rest van de bevolking. Het was een klassiek trickle-down beleid naar het model van Reagan en Thatcher. Na dertig jaar van neoliberale besparingen en grote cadeaus aan de superrijken is het algemeen geweten dat trickle down nonsens is. In de context van een economische recessie, toenemende geopolitieke spanningen en een terugkeer van staatsinterventie om de kapitalistische meubelen te redden, is een herhaling van het beleid van Thatcher niet aan de orde. Het stortte de Britse economie dieper in de recessie, bedreigde de pensioenfondsen en haalde het pond onderuit. Bovendien goot het extra olie op het vuur van de toenemende sociale onrust in het land.

N-VA staat voor een gelijkaardige politiek als Truss. De kritiek op de begroting van de regering-De Croo was dat er niet snel genoeg ‘hervormd’ wordt, lees: bespaard. Waar willen ze dat doen: op zorg, onderwijs, kinderopvang, pensioenen? Willen ze nog langere wachtlijsten? De Wever pleitte voor een fiscale hervorming, uiteraard gericht op de belangen van de grote bedrijven, en hervormingen op de sociale uitgaven om het begrotingstekort meteen fors terug te dringen. “We hebben een welvaartsstaat die erop gericht is om passieven te ondersteunen,” zei De Wever die wil terugkeren naar een beleid van grote provocaties zoals op het begin van de regering-Michel.

De nadruk op het beperken van het begrotingstekort betekent dat de N-VA zo weinig mogelijk steunmaatregelen wil voor de werkenden en hun gezinnen die lijden onder de fors stijgende prijzen. In september organiseerde VOKA een debat waarop de partijvoorzitters gevraagd werden naar hun standpunt over de index, waarop De Wever als eerste meteen pleitte voor het afbouwen van de indexatie van de lonen. Dat is een pleidooi voor een veralgemeende verarming van de meerderheid van de bevolking en een groter koopkrachtverlies.

De Britse politieke crisis en de chaos bij de Tories hebben gevolgen voor het politieke debat bij ons. Zelfs indien de traditionele media amper kritische vragen stellen bij de N-VA-voorstellen, blijft de vaststelling dat Liz Truss de Tories recht op de muur afstuurde. Ze deed dit met een beleid dat hier door de N-VA wordt verdedigd.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie