Generatie crisis komt op straat voor meer koopkracht

Na twee jaar lockdown en eenzaamheid keken een pak jongeren uit naar het eerste normale schooljaar. Het nieuwe normaal is echter toenemende precariteit. Jarenlange besparingen op onder andere onderwijs, huisvesting en openbaar vervoer deden jongeren op hun tandvlees lopen, de stijgende levensduurte duwt velen richting absolute armoede. 

door Koerian uit maandblad De Linkse Socialsit

Koten zijn nog onbetaalbaarder geworden. In een private huizenmarkt gedomineerd door grote vastgoedbonzen zijn studenten makkelijke melkkoeien. Nu hebben huurbazen hun woekerprijzen nog eens geïndexeerd en worden de stijgende energieprijzen dubbel en dik doorgerekend. 400, 500 of zelfs 600 euro voor een kleine kamer is geen uitzondering in de Belgische studentensteden. 

De KULeuven zag dit jaar een stijging van 48% in het aantal aanvragen voor financiële hulp. Het aantal studenten met een leefloon explodeert. Studenten werken massaal om rond te komen. Meestal doen ze dat in slecht betaalde en onzekere jobs. 2 tot 7% van de studenten deed ooit sekswerk.

Het minimumloon voor jongeren is nog lager dan het schandalige algemene minimumloon. De strijd voor hogere lonen en indexering is dan ook heel belangrijk voor jobstudenten. Ondertussen blijft de studiedruk. Weyts’ knip, die studenten verbiedt vakken uit het eerste jaar mee te nemen naar het derde, zal werkstudenten vanaf 2023 nog extra onder druk zetten. 

Ook scholieren ontsnappen niet aan de precariteit. Duizenden onder hen zullen deze winter ijskoude klaslokalen trotseren, nu de scholen door de hoge energieprijzen noodgedwongen de verwarming lager zetten. Niet alleen kou is een probleem, om het Dickensiaanse plaatje compleet te maken, doet ook honger haar intrede bij scholieren. 

Werken is geen garantie meer op een degelijk leven. Dat merken jonge werkenden extra hard. Onzekere contracten, stijgende huurprijzen en onbetaalbare vaste kosten zorgen ervoor dat ze steeds langer thuis blijven wonen. Kopen is voor starters die geen geld meekrijgen van thuis onmogelijk, lenen wordt door de stijgende interestvoeten stevig duurder. Jongeren komen, onder andere door die onzekerheid, vaker dan andere werkenden in burnout terecht. Een gebrek aan anciënniteit en lage minimumlonen steken hen nog dieper in de precariteit. 

Een sterke vakbondsbeweging deze herfst kan meer investeringen in onderwijs, hogere lonen en lagere energieprijzen afdwingen. Ze kan de basis leggen om verder te gaan en energie in publieke handen te nemen. Het is de georganiseerde arbeidersbeweging die de economie doet draaien en het is zij die haar kan plat leggen. De staking van 9 november is een belangrijk moment om een kracht uit te bouwen die ook jongeren een toekomstperspectief kan geven.

De jongeren van de Linkse Socialistische Partij, Campagne ROSA en Actief Linkse Studenten en Scholieren zullen de stakingsbeweging actief mee uitbouwen. We vroegen een aantal van hen hoe zij actief zullen zijn tijdens de hete herfst.

Emilia, studente in Gent

80% van de studenten werkt, 70% daarvan doet dat ook buiten de zomervakantie, één op vijf jobstudenten werkt zonder contract. Veel onder hen moeten bijbetalen aan hun studies, het huishouden of zelf hun kot betalen. Dit heeft invloed op onze studies: nu alles duurder wordt moeten we nog meer werken, waardoor we minder tijd hebben om in onze studies te steken. 

Zelfs de studenten die geen economie studeren komen in aanraking met de inflatie. Wanneer studenten eindelijk een kot hebben gevonden op de schaarse markt, komt de prijs. Zij die niet in aanmerking komen voor een sociale toelage lijden hard onder de zware en stijgende kost. 

Wij hebben er baat bij solidair te zijn met de stakingsbeweging voor hogere minimumlonen en degelijke werkomstandigheden. Als studenten krijgen we vaak de meest onzekere jobs aan de slechtste condities. Enkel sociale strijd kan hier verandering in brengen. 

Ik ga deze herfst op zoveel mogelijk acties aanwezig zijn en meegaan met de solidariteitsbezoeken van Actief Linkse Studenten en Campagne ROSA aan de stakersposten.

Isabel, studente uit Ieper

Jongeren kunnen echt een impact hebben op vakbondsacties. In de maanden voor de pandemie heeft zich aan de Universiteit Gent een strijd ontplooid voor onder andere een verhoging van het minimumloon naar 14 euro per uur. Met de jongeren van Campagne ROSA hebben we solidariteit georganiseerd tussen studenten en werkenden. 

Het is eenvoudig voor het bestuur van de universiteit om verdeel- en-heerstactieken toe te passen en het personeel bijvoorbeeld wijs te maken dat zij niet wordt gesteund door de studenten. Het maakte een wereld van verschil dat het kuis- en restopersoneel merkte dat studenten in solidariteit stonden met hun strijd. De jongeren van Campagne ROSA hebben hun medestudenten georganiseerd rond de Fight For 14, en zijn erin geslaagd om een 70-tal studenten mee te krijgen in een betoging richting de actie. Dit heeft de actie extra dynamiek gegeven en heeft de solidariteit tussen studenten en personeel heel tastbaar gemaakt. Ook aan de piketten en op de acties in de komende herfst kan de aanwezigheid en solidariteit van jongeren de werkenden een boost geven.

Tjörven, werkt in een supermarkt in Brugge

Jongeren werken veel vaker dan andere werkenden met interim- en tijdelijke contracten. Zo moeten jonge werkenden niet alleen omgaan met de stijgende kosten, we weten niet eens of we morgen een job zullen hebben. Dat maakt het voor veel van ons moeilijk om alleen te wonen en ons leven echt te beginnen. Die onzekere situatie maakt het natuurlijk ook moeilijker om deel te nemen aan stakingsacties. 

Syndicaal actief zijn, betekent vaak dat je geen vast contract krijgt. Ik zou jonge werkenden sowieso oproepen om contact op te nemen met hun vakbondsdelegatie. Zij weten vaak het best hoe je kan helpen in de aanloop naar een staking zonder je job in gevaar te brengen. Ik plande op mijn vorige job soms verlofdagen op syndicale actiedagen, of ging in gesprek met collega’s die wel konden gaan over het belang van de staking. 

Voor het werk piketten gaan bezoeken van de sector waarin je werkt, kan jezelf en de stakers daar een boost geven. In gesprekken met collega’s helpt het erg om lid te zijn van LSP, ik leer er de ideeën en methodes om actie uit te bouwen van ervaren syndicalisten. Ten slotte: weet je niet goed waar te beginnen? Overal in het land zijn er in aanloop naar de syndicale acties in oktober en november vakbondsvergaderingen, vraag meer info aan jouw vakbondsafgevaardigde.

Julien, klimaatstaker uit Brussel

Deze stakingsbeweging is ook een klimaatbeweging. Op 5 oktober gaan de vakbonden bij het spoor in staking tegen de hoge werkdruk en het personeelstekort. Dezelfde besparingen die deze situatie veroorzaken, zorgen er ook voor dat onze treinen te laat komen, worden afgeschaft, duurder worden… Meer investeringen in openbaar vervoer zijn cruciaal in een groene transitie. Het zijn bovendien de werkenden in vervuilende bedrijven die het best weten hoe die groen te maken. Stakingen vandaag bouwen de basis voor arbeiderscontrole morgen. Ik ben van plan mee te doen aan de acties van Code Rouge, maar de beste manier om een bedrijf plat te leggen blijft een staking van de arbeiders daar.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie