Zondag verklaarde Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank, in De Zevende Dag dat het systeem van automatische loonindexering “op termijn onhoudbaar is” omdat het “de kost van de inflatie bij de bedrijven legt.” Helaas werd de gouverneur door de VRT voorgesteld als een schijnbaar ‘neutrale’ waarnemer. Dit is niet zo. Wunsch is politicus voor de MR, en zijn positie is een politieke benoeming. Wat hij vertelt komt overeen met wat zijn politieke familie ons wil laten geloven.
Een reactie door Tim, vakbondsafgevaardigde aan de UGent
Wat Wunsch vertelt, is klinkklare onzin. Het is niet zo dat bedrijven “de last van de inflatie dragen”. Zij zijn mede OORZAAK van de inflatie. Om vier redenen:
1) Bedrijven hebben in de periode na corona hun prijzen sterk verhoogd, zonder dat daar een aantoonbare reden voor was. De Europese Centrale Bank stelde: “Vele ondernemingen zijn erin geslaagd om hun prijzen sterker te verhogen dan de stijging van de lonen en in vele gevallen de stijging van de energiekosten.” Dit mechanisme noemt men “Unileveren”, naar het voorbeeld van de multinational die haar dominante positie gebruikt om prijzen zonder aanleiding te verhogen.
2) Speculatie op de oliemarkten. UGent-energiespecialist Thijs Van de Graaf spreekt over een excessieve “handel in papieren olievaten”: speculanten zoals Goldman Sachs en andere investeringsfirma’s kopen olie -en gasvoorraden op, om ze op een ander moment terug duurder door te verkopen. Soms kopen ze zelfs gasvoorraden op die nog niet ontgonnen zijn, omdat ze ervan uitgaan dat de prijs die ze er later voor kunnen krijgen nog hoger is. ‘Echte’ olie -en gasverbruikers zitten dus in concurrentie met speculanten die voorraden enkel kopen om ze met hoge winst terug door te verkopen. Dat is één van de perverse gevolgen van de liberalisering van de energiemarkt.
3) De winstvoet van bedrijven stijgt, zeker in België. De bruto winstmarge van niet-financiële ondernemingen in ons land steeg in het laatste kwartaal tot 46%: op een investering van 100€ haalt een gemiddeld Belgisch bedrijf dus, na aftrek van alle loon -en andere kosten, een winst van 46€! Dat is significant hoger dan in onze buurlanden. België blijft ook internationaal een winstparadijs.
4) Ook de uitkeringen aan aandeelhouders stijgen: in België het voorbije jaar met meer liefst 25,1%! In diezelfde periode stegen de lonen door indexering gemiddeld zo’n 5,9%.
Bovendien is er geen enkele link te vinden tussen de indexering van lonen en de stijging van de inflatie. In landen zoals Duitsland en Nederland is de inflatie hoger, ondanks het feit dat er daar geen automatische loonindexatie is. Pierre Wunsch liegt dus.
Er is slechts één groep in de maatschappij die dus wel steeds rijker wordt tijdens de crisis: de grote bedrijven en de aandeelhouders. Uiteraard is de winstgevendheid van bedrijven slecht verdeeld: vooral kleinere bedrijven en zelfstandigen hebben het moeilijk. Er is echter een select clubje van kapitalisten die wél buitensporige winsten boeken, onder meer door speculatie.
De oplossing is dus simpel: pak niet de index aan, maar wel het grootkapitaal. Een tip voor de syndicale onderhandelaars in de Groep van 10: als het patronaat klaagt dat loonstijgingen niet mogelijk zijn, verlaat de zaal. Zeg de bazen dat ze het onder elkaar oplossen, dat de bedrijven die veel winst maken solidair moeten zijn met diegenen die minder winst maken. En dat ze daarna samen de lonen verhogen.
Haal het geld uit de rijke zakken!
