Gisteren trokken duizenden vakbondsmilitanten de straten van Luxemburg-stad op om te betogen tegen de besparingsplannen van het Europese establishment. Het Europees Vakverbond (EVV) sprak van 20.000 aanwezigen. Onder de betogers waren er opvallend veel Belgische deelnemers, maar er waren ook delegaties uit verschillende andere landen.
Foto’s door Johan (West-Vlaanderen), verslag door Nico (Luik)
Het doel was dus om tegen het Europese besparingsbeleid te protesteren en dit aan de vooravond van een bijeenkomst van de Europese ministers van financiën in Luxemburg-stad. Op die vergadering zou onder meer gesproken worden over het nieuwe ‘hulpplan’ voor Griekenland. Alsof het nodig was om de redenen voor de vakbondsbetoging nog eens in de verf te zetten, kondigde de Europese Commissie een dag eerder aan dat het budget voor het programma van voedselhulp voor de allerarmsten beperkt wordt tot 400 miljoen euro. Voor heel wat hulpverleners zal dit de werking moeilijker maken en ook bij de twee miljoen Europeanen die beroep moeten doen op voedselhulp kan dit hard aankomen.
LSP was uiteraard ook aanwezig op de vakbondsbetoging. We voerden heel wat discussies over de opbouw van een krachtsverhouding. Alle syndicale militanten weten dat een gewone betoging niet volstaat om de Europese besparingsmachine te stoppen. Het idee van een actieplan op Europees niveau met daarin ook een algemene 24-urenstaking in heel Europa, kon op veel instemming rekenen. Rond 28 juni zullen de Griekse arbeiders een nieuwe algemene staking houden, deze keer gedurende 48 uur. Wat zou de impact zijn als we beslissen om de Griekse arbeiders niet alleen de strijd te laten aangaan, maar dat er voor een Europese staking wordt gegaan? Dat zou de solidariteit benadrukken en tevens mee helpen bouwen aan een krachtsverhouding die de positie van de werkenden en hun gezinnen in alle Europese landen zou versterken. Jammer genoeg was dat niet de optie van de vakbondsleiders in Luxemburg. Er werd geen enkele verdere actie aangekondigd. De deelnemers werden bedankt om naar Luxemburg te trekken en werden vervolgens naar huis gestuurd zonder enig perspectief over hoe de strijd tegen de besparingen zal worden gevoerd.
