Irak: plannen van de VS vallen in duigen

“Er heerst chaos in Irak”. Lakhdar Brahimi, een speciale gezant van de Verenigde Naties, had met die stelling zeker een punt. Hij zei dat het onmogelijk zou worden om op 30 januari verkiezingen te houden “als de omstandigheden blijven zoals ze nu zijn.”

Vorige maand werd de stad Fallujah verwoest door Amerikaanse bommen en geweren. De brutale moorden en de vernielingen waren ‘gerechtvaardigd’, zo stelde men. Het zou een boodschap vormen voor de “terroristen” doorheen Irak om hen duidelijk te maken dat verzet tegen de bezetting onmogelijk is. Het geweld zou de weg voorbereiden naar vreedzame verkiezingen.

De plannen van het VS-imperialisme worden echter tot schroot herleid, net zoals de gebouwen die ze met de grond gelijk maakten in Fallujah. Het verzet vertoont geen tekenen van een verzwakking. Het aantal aanvallen op Irakese veiligheidstroepen, die gezien worden als collaborateurs met de bezettingsmacht, neemt iedere dag toe.

De bevolking van Fallujah heeft een verschrikkelijke prijs betaald voor de gefaalde strategie van de VS. Meer dan 200.000 inwoners moesten hun huis ontvluchten. De meesten vluchten nog steeds rond en hebben geen dak boven het hoofd, geen toegang tot voedsel of brandstof (wat nochtans nodig is bij de enorme temperatuurverschillen).

Nadat gesteld werd dat de bevolking van Fallujah in een periode van enkele dagen terug naar huis zou kunnen, moet nu toegegeven worden door de VS dat dit enkele maanden zou kunnen duren. Heel wat vluchtelingen hebben bovendien geen huis meer waar ze naar kunnen terugkeren omdat het verwoest is. Het zou tot 6 maanden duren vooraleer alle elektriciteitsleidingen en waterleidingen terug aangelegd zijn. Ook die zaken werden vernield bij de aanval op de stad.

In het zuiden van Fallujah gaan de gevechten verder en een aantal hulpverleners heeft de regio reeds verlaten omdat de situatie er te gevaarlijk is.

Vrije en eerlijke verkiezingen zijn weinig waarschijnlijk onder deze omstandigheden. Generaal John Abizaid, hoofd van het Centrale Commando van de VS, moest toegeven dat de Irakese veiligheidstroepen onvoldoende getraind zijn en de situatie niet aankunnen. Nochtans zouden die troepen moeten toezien op de verkiezingen…

Burgeroorlog

In een poging om de situatie meester te worden, is beslist om het aantal VS-troepen met 12.000 te verhogen. Hierdoor zal het aantal Amerikaanse troepen terug een piek van 150.000 bereiken. Zoals in Vietnam destijds, komt er wellicht een langdurige aanwezigheid.

Indien de verkiezingen plaatsvinden, is het onwaarschijnlijk dat deze het verzet zullen stoppen. Integendeel, er zal wellicht een versterking van het geweld zijn en een toename van sectaire spanningen en aanvallen tussen verschillende bevolkingsgroepen.

Het is overdreven om, zoals een aantal commentatoren, te stellen dat er nu reeds een burgeroorlog is in Irak. Er zijn elementen aanwezig van een burgeroorlog met sectair geweld en het opbreken van het land, maar die ontwikkeling is niet onvermijdelijk.

De meeste aanvallen tot nu toe waren gericht tegen de bezettingstroepen en de Irakese veiligheidstroepen. Recent waren er wel tekenen van een toename van sectair geweld. Een zelfmoordaanslag op een sjietische moskee in Bagdad leidde tot 27 doden en er waren verslagen van sjieten die eigen milities hebben gevormd die zich dreigend opstellen tegenover soennieten.

Het gebruik van Sjietische en Koerdische troepen tegen het verzet in de Soennietische gebieden heeft de sectaire verdeeldheid verder in de hand gewerkt. Als er een regering verkozen wordt die gedomineerd wordt door Sjieten waarbij de Soennieten worden uitgesloten – door een boycot van de verkiezingen of omdat de situatie te gevaarlijk is – zal de regering door de meeste Soennieten als onrepresentatief worden aanzien en is er een reële dreiging van een toename van religieus en etnisch geweld.

De sectaire verdeeldheid kan echter doorbroken worden door de arbeiders en boeren indien ze hun eigen organisaties opbouwen, waaronder ook gemengde milities voor de verdediging en voor het verzet tegen de imperialistische bezetting.

Door op te komen voor een programma van democratische arbeiderscontrole op de enorme middelen van het land, om zo te voorzien in de noodzakelijke jobs, huisvesting, openbare diensten,…. , kan eenheid gecreëerd worden waardoor de bezettingstroepen het land moeten verlaten. Het zou de basis vormen voor een socialistisch Irak en een socialistische federatie in heel de regio.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie