Onderhoudsmedewerkers van ArcelorMittal (Sidmar) zijn dinsdag in staking gegaan. Nadat de technische bedienden een loonsverhoging verkregen hadden, eist ook het onderhoudspersoneel een opwaardering van hun beroep. Naar aanleiding van deze stakingsactie spraken we met een jonge arbeider van Sidmar.
Waarom staakt juist het onderhoudspersoneel op het bedrijf?
“Het besparingsplan “2009” dat over drie jaar loopt, veranderde heel wat voor onze onderhoudsdiensten. Minder onderhoudsmedewerkers staan voortaan voor het onderhoud in van een grotere zone. Waar deze transformatie het stroefst verliep hebben de arbeiders in 2010 de meeste acties gevoerd. Zoals de bij koudwalserij (KWA). Plots moesten ze zonder duidelijkheid over de koers een volledig andere werkwijze gebruiken.”
Het personeel wordt dus geconfronteerd met een aanslepend probleem. Wat wil het stakend onderhoudspersoneel?
“We eisen een collectieve opwaardering van onze job; dus voor heel het onderhoudspersoneel. Dat was eerder bij de technische bedienden al het geval. Er is een duidelijke vraag naar een loonsverhoging. Het systeem op Sidmar is er één met punten die het brutoloon helpen bepalen. Een collectieve opwaardering van bijvoorbeeld drie punten zou een gemiddelde loonstijging van dertig eurocent betekenen.”
Wat is de reactie van de directie op het voorstel?
“Aanvankelijk kregen we van de directie geen gehoor. Daarom zijn de arbeiders tot staking overgegaan. Na enkele uren wilde de directie toch luisteren en ze deden een eerste voorstel. Ze wilden o.a. de laagste lonen opwaarderen. Dat voldeed voor ons niet aan de collectieve opwaardering die we geëist hebben. De arbeiders hebben het voorstel met 91% verworpen. De directie heeft er al mee gedreigd om de fabriek te sluiten mocht de staking aanhouden. Ze zegt de veiligheid niet te kunnen garanderen en maken de arbeiders op die manier technisch werkloos.”
Hoe verhouden de acties in het bedrijf zich tot de CAO-onderhandelingen en het interprofessioneel akkoord (IPA)?
“Voor ons staan deze actie los van het IPA. De staking kwam er na een aanslepend probleem en daar moet uiteindelijk een oplossing voor komen. De onderhandelingen over de CAO zijn trouwens nog steeds niet gestart. De patroonsfederatie had deze van in het begin al geboycot. Het ongenoegen zit erg diep en de mensen verwachten van hun acties wel degelijk een verbetering. De kans dat de staking overslaat op de productieafdeling is niet uitgesloten. Het is nu afwachten of de directie zal toegeven en hoelang de staking aanhoudt.”
Naschrift
Op woensdag ging de derde stakingsdag in, zo wilden de onderhoudsmedewerkers duidelijk maken dat het menens was, en zetten ze de directie aan tot het bespreken van een nieuw voorstel, hun besprekingen starten om 11uur en om 15uur gingen ze zonder een concreet voorstel uit elkaar. Op donderdag, dag vier van de staking vonden de arbeiders dat de directie hen niet serieus nam en gingen ze over tot de blokkade van post 1 (de hoofdingang) om een nog duidelijker signaal te geven dat het genoeg is geweest, druk te zetten en steun te geven aan de hoofdafgevaardigden van de vakbond die op dat moment in onderhandeling waren met de directie. Op dit ogenblik gaat de staking voort en zal morgen dag 5 van de staking ingaan. De eis van een collectieve opwaardering van het loon van ons onderhoudspersoneel blijft staan, er is lang genoeg gebruik gemaakt van de crisis om ons verder uit te persen, de staking zal doorgaan tot er resultaat komt.
