Naar een effectieve strategie om kernwapens te bannen

Dit standpunt wordt geschreven naar aanleiding van een discussie die reeds een tijd plaatsvindt tussen LSP en de officiële organisatoren van Bomspotting (Voor Moeder Aarde en Forum voor Vredesactie), maar eigenlijk nog nooit ten volle werd gevoerd.

LSP start deze discussie op om de strategie van de beweging tegen kernwapens te versterken. Het is niet de bedoeling afbreuk te doen aan de inspanningen van VMA/FvV. Wij zijn van mening dat via discussie de effectiviteit van de strategie tegen kernwapens kan worden verhoogd. Indien niet, zal de discussie op z’n minst opheldering brengen over de verschillende ideeën van beide organisaties.

Breng kernwapens voor de rechtbank?

Dit was de ondertitel van Bomspotting III en IV. De bomspottingsacties hebben de bedoeling via acties van burgerlijke ongehoorzaamheid een proces te provoceren. Het binnendringen van een militair domein kan enkel veroordeeld worden door het Hof Van Assisen en zo’n proces moet dus door een Assisenjury worden beslecht. VmA/FvV hopen dat via de strategie niet het proces van de actievoerders zal worden gemaakt, maar dat van de Belgische Staat. Deze is immer door het bezit en de dreiging met kernwapens in strijd is met de uitspraak van het Internationaal gerechtshof in Den Haag dat kernwapens illegaal verklaart.

Het parket weigert echter steeds de deelnemers van de Bomspottingsacties in vervolging te stellen. Hierop werd beslist te gaan radicaliseren, niet qua programma, maar qua actiemethode, om zo toch een rechtszaak te bekomen. Hierin kaderen Vfv/VMA de campagne BomSTOPping, effectieve ontwapeningsacties, die op een niet aangekondigde, maar bij bedoelde arrestatie, open manier worden gevoerd.

In de burgerlijke maatschappij bestaat er een zogezegde scheiding tussen de machten: rechterlijke macht, wetgevende macht en uitvoerende macht. LSP stelt echter dat dit fictie is. In een klassemaatschappij zijn deze één voor één instrumenten van de heersende klasse: we spreken van klassejustitie.

Meegaan in het idee van scheiding van machten stelt vandaag ook "pacifistische" politici in staat zich te verschuilen achter hun parlementszitje, terwijl hun partijgenoten rustig de militaire strategie van de burgerij in de regering doorvoeren. Wanneer een jaar later hun parlementszitje wordt omgeruild voor een stoel in de regering wordt de pacifistische agenda snel omgeruild tegen een carrière in de regering.

Het is geen beslissing van het parket om niet over te gaan tot een proces. Het is een beslissing van diegenen die de militaire strategie van de NAVO uitstippelen. Volgens ons zal er enkel een proces plaatsvinden tegen actievoerders als de burgerij er 100% zeker van is dat ze hiermee niet in haar eigen vel snijdt, m.a.w. als ze hiermee de strijd aan kan gaan tegen de vredesbeweging.

Het is om deze reden dat wij de BomSTOPpingsacties niet steunen. We denken dat het gebruik van kleinschalige ontwapeningsacties via onaangekondigde directe actie een verkeerd beeld geven aan de bevolking van hoe in de maatschappij een strijd kan worden gewonnen. We hebben geen nood aan enkele helden die door de bevolking passief worden gesteund en bewonderd, het komt er op aan die bevolking te activeren. Wanneer dan toch personen in de aandacht worden geplaatst denken wij dat dit enkel versterkend is voor een beweging wanneer deze mensen, door het programma dat ze naar voor brengen en de methode die ze gebruiken, een voorbeeld zijn voor de rest van de bevolking. Het is niet de bedoeling van VMA/FvV de BomSTOPpers naar voor te schuiven als voorbeeld van de methode.

Wanneer de burgerij de vredesbeweging niet kan recupereren zal ze alle middelen gebruiken om die vredesbeweging te criminaliseren. Ook het juridische apparaat zal daar voor worden gebruikt.

We mogen niet onderschatten wat het effect is van repressie van het staatsapparaat tegenover individuen en organisaties in de vredesbeweging: enorme boetes, gevangenisstraffen, inbeslagname van materiaal en ledenlijsten, het kan kan een hele beweging onthoofden.

LSP stelt dus dat juridische procedures en rechtsregels geen leidraad mogen zijn voor een campagne. Je kan ze wel gebruiken om uw campagne te staven. We moeten echter opletten niet de illusie te creëren dat het juridisch apparaat zomaar beslissingen zou nemen die tegen de heersende (militaire) politiek van de burgerij zijn gericht, of verder, dat de burgerij er ook maar een enkel gehoor zou aan geven. Dit is enkel mogelijk wanneer de politieke druk van de arbeidersklasse, via haar programma en acties, zodanig groot wordt dat de burgerij niets anders kan dan de schijn van onpartijdigheid van het juridisch apparaat hoog te houden. Op dat moment vreest de burgerij voor haar bestaan.

Welke analyse van de samenleving maken?

Het grootste verschil tussen VmA/FvV en LSP is de analyse die zij maken van de maatschappij, de tegengestelde krachten die er in spelen, en dus de methode die moet worden gebruikt.

LSP stelt dat de voornaamste kenmerken van de situatie vandaag (vb welvaartsstaat, oorlog in Midden-Oosten..) het gevolg zijn tussen de strijd tussen de arbeidersklasse en burgerij, een gevolg van het kapitalisme dat steeds in crisis komt.

Met arbeidersklasse bedoelen wij niet de man/vrouw in de blauwe overall, maar iedereen die verplicht is zijn arbeidskracht te verkopen om te overleven volgens de maatschappelijke norm. Of die arbeider nu werkt met een arbeidscontract (vast, interim of wat dan ook), met een bediendecontract of werkloos is, doet er eigenlijk niet toe. Met arbeidersklasse bedoelen we iedereen die niet zelf beschikt over productiemiddelen en dus afhankelijk is van een loon: de arbeiders zelf en hun gezin, de gepensioneerde arbeiders, de werkonbekwame arbeiders, de werkloze arbeider etc…

Uiteraard onderneemt de burgerij, een kleine minderheid, alles om de arbeidersklasse te verdelen (racisme, sexisme, Waals-Vlaams, jong-oud), op te splitsen in allerlei categorieën (kader, bediende, arbeider, ploegbaas, contractueel, tijdelijk, interim…), of te culpabiliseren (je verbruikt toch ook goederen uit de derde wereld, je stookt toch ook olie, je deelt toch ook in de winst, je hebt toch ook gespaard, je drinkt toch ook Coca-Cola …) om de arbeiders ideologisch aan zich te binden, om ze de burgerlijke heerschappij te doen aanvaarden.

Met kapitalisten richten wij ons naar die kleine groep die de productiemiddelen bezitten en die voor hun inkomen kunnen teren op het bezit van aandelen, immobiliën, effecten.

Op cruciale momenten, wanneer de strijd wordt gevoerd, loopt de voornaamste breuklijn tussen die van de klassen.

Het FvV-VmA gaat te ver mee in het systeem dat de burgerlijke maatschappij claimt te zijn, maar dat het in werkelijkheid niet is: onpartijdig en democratisch.

In België zal de burgerij dus pas beginnen twijfelen aan haar militaire nucleaire strategie wanneer de arbeidersklasse de druk zodanig opvoert dat de positie van de burgerij wordt bedreigt.

Wij stellen hier niet voor om te wachten tot de arbeidersklasse in beweging komt. We willen hier een discussie voeren over op welke manier die klasse in beweging kan worden gebracht. We komen net uit een anti-oorlogsbeweging die in vele landen aan het ontwikkelen was tot een beweging van de klasse (Spanje, Italië). In België werd de beweging echter te vroeg afgebroken om tot zo’n situatie te komen. Er waren elementen van de klasse aanwezig, maar de methodes van de arbeidersklasse werden nog niet gebruikt (staking, bedrijfsbezetting). Wij hebben echter het perspectief dat in de maanden na de Vlaamse verkiezingen, gezien de economische situatie, de aanvallen op de arbeidersklasse exponentiëel zullen toenemen en daarmee ook de klassestrijd. Hoewel wij denken dat die strijd zich niet zal toespitsen op de strijd tegen kernwapens, zal het element "imperialisme en oorlog" de komende jaren van groter belang worden binnen de beweging van de arbeidersklasse. De aanwezigheid van de kernwapens op Kleine Brogel zal de arbeidersklasse niet onberoerd laten.

Directe Actie!

LSP is geen voorstander van een betoging waarin enkele vakbondsbureaucraten netjes een bepaald parcour afleggen. Door de ideologische nederlaag die de arbeidersklasse in de jaren ’90 onderging (de val van de muur, de verburgerlijking van SPa/PS, de greep van de vakbondsbureaucratie), hebben vele jongeren de arbeidersklasse in België nog nooit in beweging gezien en hebben op z’n minst een verkeerd beeld van haar potentieel.

Afhankelijk van welke analyse je maakt van de maatschappij, ga je op zoek naar die krachten in de maatschappij die verandering kunnen afdwingen.

We willen af van het vooroordeel dat de directie actie van de massa’s niet radicaal is. Integendeel: de geschiedenis én de tegenwoordige tijd bulkt met voorbeelden: bedrijfsbezettingen, bezetting van parlementen, revoluties, blokkade-acties van militair transport.

Met directe actie bedoelen wij echter niet de "radicale" vaak geheime actie van enkele individuen die zichzelf substitueren voor een hele beweging. Met directe actie bedoelen wij de politieke actie van de massa’s zelf.

Waar waren bevoorbeeld de TrainStoppingsacties effectief? Daar waar enkele individuele actievoerders het spoor voor 5 minuten belemmerden, of daar waar politieke groepen werkten aan de radicalisering van havenarbeiders die vervolgens het werk neerlegden, bv. In Italië, of daar waar via een collectieve actie duizenden mensen samen de treinen met nucleair afval tegenhielden (vb. Actie in Duitsland) ?

Bomspotting

Het lijkt ons dat de beslissing van het FvV/VMA om de actie te verleggen naar Shape ook ingeggeven was door een vrees niet alles onder controle te hebben. Zo werden tijdens Get In Shape-actie 4 jongeren van de Antwerpse bus gezet omdat ze weigerden een papier te tekenen.

Het is volgens ons een verzwakking de beweging wanneer Bomspotting Kleine Brogel wordt gestopt, omdat de initiatiefnemende organisaties niet meer kunnen instaan voor de mogelijke gevolgen, en omdat beide organisaties op haar limieten komen. We zijn echter blij met "Get In Shape" en hebben duidelijk goed gemobiliseerd.

Het lijkt ons echter aangewezen het coördinerende team rond de bomspottingsacties vandaag uit te breiden naar die groepen die mee gemobiliseerd hebben

Wij zijn echter tegen actie om de actie zelf. Actie is in dit geval een middel om kernwapens te bannen. Wij stellen ons vandaag de vraag wat het belang is van hoeveel mensen er zijn binnengedrongen op het militair domein. In het kader van de strategie van het FvV-VMA is dit geen stap dichter bij ontwapening: niemand zal worden vervolgd. Let op: het is natuurlijk wel tof om te vertellen aan uw vrienden, maar is het nog een strategie? M.a.w.: hebben we er de druk op de burgerij mee verhoogt of niet?

Zou een actie van massa-burgerlijke ongehoorzaamheid, een "bezetting" of blokkade, en niet "burgerinspectie" aan de bevolking vandaag niet duidelijker maken waar wij mee bezig zijn, zou dat de druk niet meer doen toenemen?

Belangrijk is om het politiek bewustzijn tijdens acties te verhogen, via slogans, toespraken, pamfletten, oproepen. Het is dus niet enkel de kwantiteit van de massa, maar ook de kwaliteit, die de sterkte van een beweging bepalen. Anders wordt een betoging tegen het VS-imperialisme zo gekaapt door de burgerij als een pro-Europees Leger-betoging.

Welk Programma?

Samen met de analyse over welke kracht in de samenleving verandering kan afdwingen hangt ook de analyse welk programma je gebruikt.

Wat duidelijk is dat de groep die enkel om morele bezwaren in actie komt beperkt is, niet enkel qua quantiteit, maar ook qua slagkracht en methode.

Om kernwapens in België weg te krijgen zal het nodig zijn de budgetten rond defensie te koppelen aan de besparingsrondes die op til staan. Een groot deel van de bevolking krijg je niet om straat met enkel morele standpunten, we moeten op een materiële manier aantonen dat de kernwapenpolitiek van België ook voor hen nadelig is. We kunnen bijvoorbeeld het budget voor defensie onderzoeken en de link leggen met werkloosheidsuitkeringen, hervorming van het pensioenstelsel.

We moeten ophouden met illusies te creëren in het parlement en gerecht. De enige kracht gaat uit van de actie van de arbeidersklasse en hun gezinnen zelf, jammer genoeg is het ook nog onze taak duidelijk te maken dat dat zo is.

Onze eisen koppelen we aan de afbraakpolitiek van de regering en de burgerlijke partijen: Dus geen gehuppel meer achter burgerlijke groenen, sociaal-democraten, vlaams-nationalisten of liberalen. Wanneer de hypocrieten dan toch mee komen actievoeren is het noodzakelijk hen te ontmaskeren.

Om de eis: "Kernwapens uit België!" te verwezenlijken is een massabeweging nodig. We zullen moeten aantonen wat met het budget voor deze kernwapens kan gedaan worden en hoe dit niet de werkgelegenheid in gevaar kan brengen. Onze campagne in Bergen rond Get In Shape was duidelijk anders: we moesten de mensen eerst overtuigen dat niet wij de monsters waren die hun inkomen bedreigden, maar het de burgerij is die verantwoordelijk is voor de onstabiliteit van hun bestaan. Zeker in periodes van massasluitingen ligt dit heel gevoelig.

Misschien kan FvV/VMA proberen hun strijd te verbinden met die van bv. de Ford-arbeiders? Het zou een goede stap in de campagne geweest zijn om naar de betoging van de Ford-arbeiders te gaan om daar solidariteit te betuigen én te mobiliseren naar Get In Shape, weliswaar zou dat een andere aanpak en programma vereisen.

Eisen als reconversie van wapenindustrie en militaire budgetten zijn noodzakelijk om een bredere laag niet tegen je in te krijgen , maar met je mee te krijgen. Eisen als reconversie brengen ook direct de discussie naar boven over welk maatschappelijk systeem we nodig hebben: één waar geproduceerd wordt om winstmaximalisatie en geld wordt uitgegeven om de positie (economisch en militair) van het kapitaal veilig te stellen of een maatschappij waar wordt geproduceerd en geïnvesteerd naargelang de behoeften van de bevolking zelf, bepaald door de bevolking zelf.

Een eis als: "Kernwapens, de wereld uit" stelt direct de vraag hoe we oorlog en kapitalisme kunnen bannen. Het impliceert dat we ons moeten organiseren, niet enkel in België, niet in een los internationaal netwerk van verschillende organisaties, maar in een internationale revolutionaire organisatie.

Conclusie

LSP wil over alle elementen van deze tekst een discussie met de FvV/VmA. Wij willen kernwapens uit de wereld. We hebben niet de doelstelling onszelf om te vormen naar een vredesorganisatie. We zijn een revolutionaire partij en hebben meningsverschillen met FvV/VMA over hoe de beweging tegen kernwapens te versterken. We denken echter dat een openbare discussie over welke strategie tegen kernwapens niet alleen nuttig is, maar ook een stap dichter bij nucleaire ontwapening.

We willen een discussie over:
• Vertrouwen leggen in het juridisch apparaat?
• Welke groepen in de maatschappij kunnen verandering afdwingen?
• Hoe werken naar die groepen in de maatschappij?

• Hoe politieke druk zetten: druk zetten via burgerlijke parlementairen op een burgerlijke regering of druk zetten via de arbeidersklasse op de burgerij?