Het proces over de dood van Sanda Dia door leden van de studentenclub Reuzegom blijft de gemoederen beroeren. Naarmate de details bekend raakten, werd de schok groter. Er is een breed gedragen afkeer van de brutaliteit van die ‘deftige’ jongens van goede afkomst, de pogingen om hun misdaad toe te dekken en de wijze waarop ze geholpen werden door hun voorgangers, ouders en dure advocaten. In het boek “Ontmenselijkt” reconstrueert journalist Douglas De Coninck de fatale doop van Sanda Dia. Enkele elementen die nog niet algemeen bekend zijn bij het grote publiek verdienen onze aandacht.
door Geert Cool
Het inwijdingsritueel duurde veel langer dan de doopdagen die Sanda Dia fataal werden. Vanaf het begin van het academiejaar tot de uiteindelijke doop in december was er een constante vernedering van de kandidaat-leden. Om bij de ‘Vlaamse elite’ te horen, moet je blijkbaar behoorlijk kunnen zuipen, kotsen en je racisme, seksisme en neerbuigende kijk op de werkende klasse aantonen. Het slotstuk van de doop – die door de dood van Sanda Dia niet werd gehaald – was de proef waarbij elk kandidaat-lid een studente moest zoeken om seks mee te hebben en daar beelden van te delen met de andere Reuzegommers.
Eén van de proeven bestond uit een reeks vragen waarbij een negatief antwoord het kandidaat-lid verplichtte tot het consumeren van ongezonde hoeveelheden alcohol. Onder de vragen: ‘heb je thuis een zwembad’, ‘heb je thuis een poort voor je oprit’ … De kandidaat-leden moesten als onderdeel van hun ontgroening een flink bedrag aan sponsoring verzamelen: enkele honderden euro’s die ze zochten (én vonden) in kringen van bedrijven van vroegere Reuzegommers, maar ook grootbanken als Dexia en ING. De sponsors zullen ongetwijfeld blij zijn dat hun vroegere steun aan Reuzegom samen met de algemene opkuisoperatie die alle online sporen naar de club uitwiste in de doofpot is beland.
In het ons-kent-ons wereldje van Vlaamse ondernemers, magistraten, notarissen, managers en advocaten was de eerste reactie op de kritieke toestand van Sanda Dia om hun zonen alle sporen te laten uitwissen. De ouders namen samen met ex-Reuzegommers het heft in handen. De sporen werden gewist en van bij de eerste verhoren waren er advocaten aanwezig. Schachtentemmer ‘Janker’ nam een bevriende advocate mee: Vlaams Belang politica Marijke Dillen, net als de Reuzegom-ouders een villabewoonster uit de rijke groene gordel rond Antwerpen. Hetzelfde Vlaams Belang dat zich voordoet als ‘sociaal’, voelt zich thuis onder de brutale ‘elitaire’ racisten en seksisten van Reuzegom…
Niet dat we het Vlaams Belang specifiek willen viseren. Met N-VA zijn er evenzeer goede banden. Het boek van Douglas De Coninck toont de erg belangrijke rol achter de schermen van voormalig Reuzegom-praeses Donald de Vinck de Winnezeele. Hij raadde aan om alles te wissen, geen excuusbrief naar de familie te sturen en gaf aan dat enkel hij samen met andere ex-voorzitters van Reuzegom kon beslissen over het al dan niet opheffen van de club. Vandaag werkt Donald de Vinck de Winnezeele als parlementair medewerker van Karl Vanlouwe van N-VA in het Vlaams Parlement.
De connecties van de ouders reiken verder dan de politiek. De moeder van één van de vervolgde Reuzegommers had connecties binnen de politie en stuurde haar zoon direct na de eerste verhoren een Whatsapp-bericht om te melden wie gesproken had en dus een ‘rat’ was.
Het boek van Douglas De Coninck toont hoe de toekomstige managers en ondernemers “ontmenselijkt” worden zodat ze deze techniek beheersen. Het toont hoe onderdrukking, racisme, seksisme, LGBTQI+-fobie, dierenmishandeling … aangeleerd worden aan het ‘establishment’. De journalist trekt er geen conclusies uit, maar beschrijft hoe ziek het huidige systeem is. Wie excelleert in onderdrukking en uitbuiting schopt het vandaag ver. Dit verhaal van Reuzegom is geen exces, het toont het kapitalisme zoals het is. Een door en door rot systeem dat dringend omvergeworpen moet worden!
