Jaren van onderinvesteringen en nu nog de oorlog daarbovenop bedreigen de energiebevoorrading in ons land. In plaats van de sector in publieke handen te nemen en een plan van groene transitie door te voeren, kijkt de regering eens te meer naar private bedrijven als Engie.
door Casper (Gent) uit maandblad De Linkse Socialist
De regering besliste om Doel 4 en Tihange 3 langer open te houden. De sleutels van de beslissingsmacht over onze energie worden verder in handen van Engie gelegd. De kernuitstap was zowat de enige trofee die de groenen met hun vorige regeringsdeelname twintig jaar geleden binnenhaalden. Nu maken ze er zelf een einde aan.
De verdeeldheid binnen de regering over kernenergie heeft niets te maken met de belangen van de werkende klasse, maar met het redden van hun gezicht bij de publieke opinie. De echte beslissingen worden immers elders genomen: op het hoofdkwartier van Engie, waar enkel de eigen winsten van tel zijn.
Energieminister Tinne Van der Straeten (Groen) zegt de overwinsten van Engie te willen afromen. Dat voorstel geniet de steun van onder meer de Nationale Bank. De vraag daarbij is natuurlijk wat woekerwinsten zijn en wat ‘aanvaardbaar’ is, maar ook meer algemeen: waarom moet er eigenlijk winst gemaakt worden op energie op een ogenblik dat de werkende klasse haar factuur niet meer kan betalen? De hele energiesector moet in publieke handen komen!
De oude en versleten centrales zijn voor Engie een vetpot. Om ze langer open te houden, eist het bedrijf een deelname van de regering in de risico’s en de opberging van het afval. Het bedrijf wil het onderste uit de kan halen om de eigen winsten te maximaliseren. Onze facturen en bevoorrading zijn daarbij van geen tel.
De BTW-verlaging en verlenging van het sociaal tarief zijn noodzakelijke maatregelen, maar blijven druppels op een steeds heter wordende plaat. Daarnaast richt de regering zich op individuele oplossingen, zoals belastingvoordelen voor zonnepanelen en groenestroomcertificaten. Het blijft kortom bij kleine maatregelen in de marge, maar een echte transitie zit er niet in.
We mogen energie en klimaat niet overlaten aan de winstbelangen van kapitalisten. De klimaatcrisis wordt steeds erger en de werkende klasse draagt daar de zwaarste gevolgen van. Een overstap naar hernieuwbare energie is noodzakelijk, maar zal er pas komen als energie samen met andere essentiële sectoren genationaliseerd wordt onder controle van de werkende klasse.
